Szef sztabu gen. Kruka kpt. Euzebiusz Rydzewski, analizując sytuację w drugiej dekadzie grudnia 1863 r., celnie zauważył:

„Przenikliwe zimna trwające już od kilku dni dokuczały powstańczemu żołnierzowi; w oddziałach Mareckiego i Lenieckiego brakowało kożuchów i obuwia, cała zaś przestrzeń pomiędzy Bugiem a szosami brzesko-warszawską i lubelsko-chełmską, jako najwięcej uczęszczana przez powstańców, była zupełnie ogołocona z zapasów ubrania i obuwia wybranego po wsiach i miasteczkach przez przechodzące oddziały bądź powstańców, bądź Moskwy. Przeciwnie pomiędzy Bugiem a szosą brzesko-warszawską znajdowały się, szczególnie w okolicach Konstantynowa i Janowa na północ od Międzyrzeca i Białej oraz w okolicach Węgrowa nad Liwcem, wszelkiego rodzaju zapasy…”.

Słowa będące tytułem tego felietonu wzięte są z listu, jaki otrzymały rodziny nielicznych chrześcijan mieszkających w Mosulu w piątek, 18 lipca. Pismo skierowane przez samozwańcze władze Islamskiego Państwa Iraku i Lewantu (tzw. ISIL) zawierało również ultimatum: macie tylko dobę na opuszczenie Mosulu, inaczej zginiecie.

W sobotę świat dowiedział się, że po ponad 19 wiekach na tym terenie nie ma już żadnego chrześcijanina. Wyznawcy Chrystusa uciekający z Mosulu zostali zatrzymani w punktach kontrolnych przez milicję iracką, która ograbiła ich z najcenniejszych rzeczy, zarekwirowała samochody i kazała kontynuować ucieczkę pieszo.

Na okoliczność rocznicy wybuchu powstania warszawskiego jak co roku rozgorzała dyskusja dotycząca zasadności tego zrywu. Jak co roku też na kanwie tej dyskusji przystąpiono do definiowania słowa „patriotyzm”.

Któregoś dnia trafiłam w telewizji na końcówkę jednego z tego typu programów. Młoda kobieta mocno odżegnywała się od patriotyzmu emocjonalnego, irracjonalnego, patriotyzmu walki. Z zapałem przekonywała, że gdybyśmy zamiast walczyć, pracowali, sytuacja w naszym kraju byłaby znacznie lepsza.

„Jeśli cię ktoś uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi” (Mt 5,39). Chyba wszyscy znamy na pamięć te słowa Jezusa. Wzbudzają mnóstwo kontrowersji. Wiele osób - traktując je dosłownie - zniechęciło się do Kościoła, uznając, że jest on dla frajerów i ofiar losu.

Ktoś cię bije, oszukuje, wykorzystuje, a ty pozwól mu na to - i jeszcze zachęć, aby dalej to robił! Przecież to głupota! Taka postawa - jak mówią - stoi w sprzeczności z elementarnym poczuciem sprawiedliwości, godności. Jak zatem to wszystko rozumieć?

Oglądałem niedawno zdjęcia ze ślubu znajomych. Pamiętam przygotowania, rozmowy, spojrzenia i żarliwość, z jaką wypowiadali słowa przysięgi. Dziś, po ośmiu latach małżeństwa, tylko w niewielkim stopniu przypominają tamtych zakochanych w sobie młodych ludzi.

Coraz częściej mówią o rozwodzie, o tym, że decyzja o wspólnym życiu była pomyłką. Robię, co mogę, żeby ich ocalić. Ale przynosi to niewielki efekt, ponieważ oni sami już nie chcą ratować swojego związku. Mówią, że wszystko się skończyło.

Przez dwa dni plac Muzeum Regionalnego pokrywały wióry z różnych gatunków drewna. Wszystko to za sprawą rzeźbiarzy, którzy postanowili spotkać się, by wspólnie stworzyć coś nietypowego. Z wielkich brył drzewa powoli wyłaniał się niedźwiedź niosący ul, św. Ambroży czy słoneczniki.

1 i 2 sierpnia odbywał się plener rzeźbiarski, na którym Piotr Czubaszek, Krzysztof Osak i Robert Sadło, wiedzeni miodowym mottem przewodnim, wykonali nietypowe ule. Towarzyszyły im artystki oraz osoby dopiero uczące się sztuki rzeźbiarskiej: Jolanta Kędzierska, Małgorzata Goławska, Małgorzata Piętka i Karolina Sobczak.

Hasłem XXXIV Pieszej Pielgrzymki Podlaskiej na Jasną Górę są słowa: „Pan mój i Bóg mój”. Nawiązują one do wyznania wiary św. Tomasza, który osobiście spotkał zmartwychwstałego Jezusa i uznał Go za swego Pana i Boga.

Uroczysta Eucharystia pod przewodnictwem bp. Kazimierza Gurdy, celebrowana w katedrze w sobotę, 2 sierpnia, oficjalnie rozpoczęła tegoroczną pieszą pielgrzymkę. Wraz z księdzem biskupem Mszę św. koncelebrowali: bp Piotr Sawczuk, ks. Piotr Wojdat - kierownik pielgrzymki, ks. prałat Mieczysław Głowacki - rektor Wyższego Seminarium Duchownego.

Dobry sołtys to skarb - mówi wójt gminy Wiśniew Krzysztof Kryszczuk, opowiadając o zmieniającej się dzisiaj roli przywódcy wsi. XXI w. przynosi nowe zadania i nowe wyzwania, a do tych ostatnich należy bez wątpienia zaistnienie wsi w internecie. Wiadomo: świat jest globalną wioską…

Jak szacuje Krajowe Stowarzyszenie Sołtysów, organizator konkursu „SOŁECTW@ w sieci”, zaledwie około 59% wiejskich gospodarstw domowych ma komputer, a 52% dostęp do internetu - o połowę mniej niż mieszkańcy dużych miast. Jeszcze niższy odsetek mieszkańców polskiej wsi potrafi korzystać z możliwości, jakie daje internet, choćby załatwiania urzędowych spraw.

Niemało głupot zrobiłem w swoim życiu: uzależnienie od hazardu i narkotyków. Odszedłem od Kościoła. Wierzyłem, że świat materialistyczny da mi szczęście...

Żyłem w ułudzie, że swawola to wolność. Aż pewnej nocy zawołałem do Boga o pomoc, a On przyjął mnie jak marnotrawnego syna - mówi Rafał Porzeziński, dziennikarz radiowy i telewizyjny, tegoroczny gość „Jerycha Młodych” w Pratulinie oraz nocnych czuwań w Kodniu. Jego głos znany jest wielu ludziom. Pracował m.in. w radiowej Trójce, Radiu Zet, Polsacie, Radiu Puls.

Starosta parczewski oraz pełnomocnik prezydenta Gdańska podpisali list intencyjny o wspólnej pracy przy poszukiwaniu bursztynu. - Na rynku zaczyna brakować surowca, dlatego przed nami otwierają się ogromne możliwości - mówi Waldemar Wezgraj.

Wydobywanie bursztynu w powiecie, zdaniem starosty parczewskiego, ma być szansą na rozwój regionu i nowe miejsca pracy. - My mamy złoża bursztynu, oni mają narzędzia, wiedzę i doświadczenie. We współpracy możemy coś osiągnąć - wyjaśnia powód podpisania listu W. Wezgraj. Jednocześnie zastrzega, że dopiero po badaniach na terenie całego powiatu, gdy będzie wiadomo, gdzie i ile jest bursztynu, można podejmować następne kroki.