W szafie, pomiędzy starannie złożonymi ubraniami, zagnieździły się mole. Nikt nie zauważył, kiedy i jak się tam dostały. Były ciche, bezszelestnie pracowały w mroku. Gdy je spostrzeżono, było już za późno: tkaniny zamieniły się w strzępy. I niewiele już dało się zrobić, aby naprawić ubranie.

Obraz nasuwa podobieństwo do zniszczenia, które czasem dokonuje się w delikatnej ludzkiej tkance życia. Niekiedy i tam dochodzi do utajonego, niszczącego procesu rozrywania wzoru, łączeń, jedności, więzi. W mroku, w zatrutej jadem złowrogiej ciszy, świecie misternej intrygi szczelnie oddzielonej od świata pozorami porządku i zwyczajności, przykrytej fałszywym uśmiechem, trwa proces destrukcji. Dokonują tego ludzie - mole. Szepczący ciche, śliskie i niszczące słowa.

Od 7 do 13 sierpnia w ośrodku Pompka w Woli Uhruskiej odbył się Międzynarodowy Plener Plastyczny „Kresy 92”, podczas którego można było obserwować twórców przy pracy.

Pierwszy plener w Woli Uhruskiej odbył się w 1989 r. Wówczas artyści rzeźbiarze pracowali na przykościelnym placu w ramach Ogólnopolskiego Pleneru Rzeźby Sakralnej. Pomysłodawcą i organizatorem był Czesław Szczęch, któremu poświęcona była tegoroczna edycja wydarzenia. Drugi plener miał miejsce dopiero w 1992 r. Uczestnicy wykonywali płaskorzeźby stacji drogi krzyżowej. Jedną można oglądać w kościele parafialnym w Woli Uhruskiej. Z czasem do artystów dołączyli malarze.

Europejskie Dni Dobrosąsiedztwa to okazja do otwarcia granic, poznawania kultury sąsiadów i piękna terenów, ale też rozmów o gospodarce, wspólnych projektach.

Spotkanie mieszkańców przygranicznych terenów umożliwia m.in. pontonowy most stanowiący przejście graniczne, które przez pięć dni posiadacze ważnego paszportu mogą przekraczać pieszo lub rowerem. EDD ściągają również tłumy turystów. Tak było również i w tym roku. Impreza rozpoczęła się w piątek 11 sierpnia uroczystym otwarciem mostu pontonowego na Bugu w Zbereżu. W programie znalazły się: kiermasze, festyny, konferencja ph. „Nasze Polesie, nasz Bug” i liczne zawody sportowe.

​Wanda Półtawska często przywołuje historię o katechecie - ks. Florianie Krasuskim z Lublina, który przyglądając się rozkrzyczanej grupie nastolatek, rzekł: „Dziewczynki, dziewczynki, coś wam powiem, a zapamiętajcie to na całe życie. Pamiętajcie, że kobiecie «to trudniej być człowiekiem»”.

Rodzi się pytanie: kobieto, kim jesteś? Często same kobiety przyznają, że nie rozumieją siebie... Ks. Marek Dziewiecki podkreśla, że Bóg stworzył najpierw mężczyznę, dlatego że odsłaniał swoją niezwykłość stopniowo. Biblia wyjaśnia, że Bóg stworzył człowieka jako mężczyznę i kobietę (por. Rdz 1,26). Oboje mają jednakową godność dzieci Bożych. Oboje powołani są do świętości i są sobie wzajemnie potrzebni. Bez kobiety mężczyzna pozostawałby w świecie rzeczy i zwierząt. Byłby osamotniony.

Siedlecki oddział Katolickiego Stowarzyszenia Niepełnosprawnych świętuje 20 rocznicę powstania! Zachęcając do udziału w jubileuszowym spotkaniu aktualnych i byłych członków oraz wolontariuszy, Dariusz Samborski podkreśla, iż wszyscy są mile widziani, ponieważ każdy wniósł swój wkład w pisanie historii KSN.

Rozmawiamy tuż przed wyjazdem Darka do Częstochowy. Wyruszają rankiem 14 sierpnia, aby zdążyć na wejście Pieszej Pielgrzymki Niepełnosprawnych na Jasną Górę. - Naszą grupę, tj. bł. Unitów Podlaskich, cechuje rozśpiewanie i serdeczna atmosfera. Dołączamy do nich na ostatnim, siedmiokilometrowym odcinku - tłumaczy, zaznaczając, iż pątnicy, którzy zdecydowali się na przejście pieszo całej pielgrzymki, przeżyli w tym roku i upał, i burzę.

Czekaliśmy tego niczym kania dżdżu. W końcu - jak człowiek pracuje, to mu się ten kawałek wolnego raz na rok należy. Wcale nie mieliśmy Bóg wie jakich planów.

Ot, oderwać się od pracy, na spokojnie pobyć ze sobą, pojechać parę kilomerów od domu autem czy na rowerze. I wszystko szło właściwym torem, dopóki się nie zaczął ten z utęsknieniem przez nas wypatrywany czas. Najpierw było nawet, jak trzeba. Naprawdę. Oboje obudzilśmy się w radosnych nastrojach. Bez budzika. Bo kto by się w pierwszym dniu urlopu kazał budzikowi zganiać?

Ponoć pośpiech wskazany jest tylko przy łapaniu pcheł. Być może związane jest to z szybkością przemieszczania się tego stworzenia. Oznaczałoby to, iż reakcja człowieka winna dostosować się do rozpoznanej rzeczywistości i stanowić adekwatną odpowiedź w odpowiednim przedziale czasowym.

Co ciekawe, na reakcje nie ma wpływu wielkość gonionego stworzenia. Bo chociaż wydaje się ono maleństwem, to jednak połączone z chyżością i skocznością skutki jego „działania” mogą być nader uciążliwe. Ta swoista analiza polskiego powiedzenia i aktywności insektów jest nie tylko jakimś zapełnieniem szpalty tekstowej, ale stanowi dobry wstęp do oceny pewnych zjawisk w naszym życiu społecznym, kościelnego nie wyłączając.

Po masowej - w wyniku edyktu tolerancyjnego - konwersji byłych unitów pojawił się projekt oderwania części południowego Podlasia i Lubelszczyzny od Królestwa Polskiego.

Już na początku 1906 r. ukazała się broszura protojereja Aleksandra Budiłowicza [prawej ręki bp. chełmskiego Eulogiusza - przyp.] pt. „O konieczności wydzielenia ze składu Królestwa Polskiego Rusi Chełmskiej”. 6 marca 1906 r. rosyjskie ministerstwo spraw wewnętrznych przygotowało obszerną notatkę pt. „O wydzieleniu wschodnich powiatów lubelskiej i siedleckiej guberni z kraju nadwiślańskiego”. Nie ulega wątpliwości, że był to efekt starań prawosławnego bp. Eulogiusza i rzekomo spontanicznej akcji petycyjnej w czasie wyborów do Dumy.

​Ks. Ignacy Skorupka poległ pod Ossowem 14 sierpnia 1920 r., a więc w czasie, gdy bitwa warszawska dopiero się rozpoczynała. Postać bohaterskiego duchownego przeszła do legendy, stając się jednym z symboli warszawskiej wiktorii.

Ignacy Skorupka herbu Ślepowron urodził się 31 lipca 1893 r. w Warszawie. Jego ojciec Adam - urzędnik ubezpieczeniowy pochodził z podlaskiej szlachty zagrodowej, matka zaś - Eleonora z Pomińskich - była córką powstańca styczniowego. Ignacy dorastał w atmosferze patriotyzmu i miłości do znajdującej się pod zaborami ojczyzny. Po ukończeniu czterech klas gimnazjum o profilu filologicznym wstąpił w 1909 r. do seminarium w Warszawie.

W niedzielę 13 sierpnia, podczas uroczystej Mszy św., bp Kazimierz Gurda nałożył na figurę Matki Bożej Fatimskiej jubileuszową koronę wdzięczności za dar świątyni pw. św. Józefa Robotnika w Wołyńcach.

Ukoronowanie tej figury oznacza, że przesłanie Matki Bożej z Fatimy staje się waszym programem życia - podkreślił bp K. Gurda. W homilii przypomniał orędzie Maryi, która prosiła o modlitwę i ofiarę za grzeszników. Wielu z nich idzie na potępienie, bo nie mają nikogo, kto by się za nimi wstawiał. - Trzeba o tym pamiętać i dzisiaj. Nie naśladować grzeszników, choć często ich postępowanie jest przedstawiane jako nowoczesne i dawane za przykład.