Muszę wynieść Stok Lacki na piedestał - zapowiedziała Róża Somla-Dembowska podczas promocji książki „Dzieje wsi Stok Lacki od 1471 r.”. I przyznała: - Tyle jest jeszcze do opisania. Muszę szybciej żyć, żeby ze wszystkim zdążyć.

O sobie mówi: historyk amator. Ma w swoim dorobku kilka publikacji dotyczących historii regionu m.in.: „Historia Rodu Somlów” (2015), „Stok Lacki Wieś i Ludzie” (2018), a także podręczniki do nauki języka francuskiego oraz pięknie ilustrowane bajki dla dzieci. I kolejne plany wydawnicze. - Jestem młoda, mam dopiero dwadzieścia lat... do stu. Uprawiam nietypową dyscyplinę sportu: wyścig z czasem, w której osiągam sukcesy - przyznała R. Somla-Dembowska podczas promocji swojej ostatniej książki, która odbyła się 27 października w Sali Białej Miejskiego Ośrodka Kultury w Siedlcach. Na pomysł napisania książki o Stoku Lackim pani Róża wpadła, poszukując kilka la temu informacji na temat rodziny swojej matki. - Pochodziła ze Stoku Lackiego, który był wtedy w posiadaniu Rostworowskich. Przesiedziałam wiele godzin w archiwach parafii siedleckich, gdzie natrafiłam na fantastyczne ślady dotyczące wsi, m.in. akta metrykalne właścicieli majątku. Już wtedy zrodziła się myśl, że to wykorzystam i napiszę historię Stoku Lackiego - przyznała autorka

Podczas Mszy św. odprawionej 2 listopada, o 12.00, w Łosicach bp Kazimierz Gurda, który przewodniczył Eucharystii, poświęcił grób dzieci utraconych.

Śmierć dziecka, którego narodzin rodzice oczekują z miłością i tęsknotą, zawsze okupiona jest łzami i wielkim żalem. Nie bez powodu mówi się o sercu pękającym z bólu spowodowanego utratą. Dlatego symbolika pomnika usytuowanego w nowej części łosickiego cmentarza jest oczywista i jednoznaczna. Na podstawie widnieje granitowe serce, w które wpisany został krzyż. Na dwóch częściach tworzących przestrzenne serce umieszczone zostały m.in. napisy: „Te dzieci żyją w Bogu” oraz „Matko, przyjmij ogrom bólu naszych serc i daj pocieszenie”. O idei powstania pomnika - grobu mówił przed rozpoczęciem Mszy św. proboszcz parafii św. Zygmunta, a zarazem dziekan łosicki ks. kan. Sławomir Kapitan, zauważając, że wielu rodziców cierpi z powodu przedwczesnej śmierci swego dziecka, które umarło przed narodzeniem.