Wszyscy o tej rakiecie, to ja też… A co mi tam... Najwyżej znowu narażę się jakimś „zatroskanym” o losy świata osobnikom wszelakich płci, proweniencji i stanu, jak miało to miejsce w przypadku wirusa, co to teraz w cudowny sposób wraz z ministrem od zdrowia oraz jego ekspertami zniknął z przestrzeni medialnej i - póki co - nie uprzykrza nam życia.

Okazuje się, że im więcej czasu upływa od tragedii w Przewodowie, tym mniej o niej wiadomo, a przynajmniej robi się wiele, by o sprawie zapomnieć. Dziennikarze, zwłaszcza niezależnych mediów nierządowych, wciąż zachodzą w głowę, dlaczego władza o zdarzeniu nie powiadomiła obywateli od razu, a dopiero kilka godzin po wybuchu. Ba, dokonała tego w taki sposób, by wszystko jeszcze bardziej zagmatwać. Tymczasem wyjaśnienie wydaje się być nader proste.

O. Stanisław Jarosz OSPPE był człowiekiem zwyczajnym i takiego znali i kochali go mieszkańcy Włodawy. Przy parafii św. Ludwika do dziś działają wspólnoty, które zawiązały się dzięki jego zaangażowaniu.

O. S. Jarosz zmarł 19 listopada w wieku 69 lat. 49 lat przeżył w Zakonie św. Pawła Pierwszego Pustelnika, pełnił w nim liczne funkcje. W 1995 r. rozpoczął posługę w Centralnym Ośrodku Krzewienia Duchowej Adopcji na Jasnej Górze, zaś w 2017 r. został krajowym moderatorem Dzieła Duchowej Adopcji. Pogrzeb o. Stanisława Jarosza odbył się 23 listopada w kościele paulinów na Bachledówce k. Zakopanego. W tym samym czasie celebrowano Mszę św. żałobną we włodawskim kościele pw. św. Ludwika, gdzie w latach 2008-2014 paulin był przeorem i proboszczem.

Wolontariusze nie potrafią przejść obojętnie obok ludzi potrzebujących pomocy. Zatroskani o los bliźniego pojawiają się tam, gdzie są potrzebni. Co otrzymują w zamian? Wdzięczność lub uśmiech drugiej osoby. I tego nie da się przeliczyć na żadne pieniądze.

Aby wyrazić uznanie dla ich działalności, 5 grudnia obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Wolontariusza. - Nasi wolontariusze dostarczają ciepłe posiłki osobom starszym, schorowanym, robią im zakupy. Udzielają bezpłatnie korepetycji dzieciom z uboższych rodzin. Biorą także udział w zbiórkach żywności. Wspierają w działaniach zaprzyjaźnione z nami organizacje. A w ostatnim czasie pomagają również w przygotowaniu „śniadań dobroci” - wylicza Beata Prokurat z Centrum Wolontariatu Caritas Diecezji Siedleckiej. - Trzeba armii ludzi dobrej woli, by dostarczyć pomoc tam, gdzie jest najbardziej potrzebna - dodaje.

Tragedia w Łukowie i śmierć 42-letniej komorniczki to kolejny przykład, jak frustracja i wywołana nią agresja mogą zniszczyć życie kilku osób.

Przedstawiciele niektórych zawodów na akty agresji są narażeni szczególnie. Zarówno komornicy sądowi, jak i asesorzy komorniczy czy pracownicy kancelarii mają codziennie kontakt z ludźmi, którzy zwykle nie cieszą się na ich widok. - W końcu to my przypominamy o ich niespłaconych zobowiązaniach, nieuregulowanych alimentach wobec dzieci czy nieopłaconej grzywnie - przyznaje Marek Grzelak, rzecznik prasowy Krajowej Rady Komorniczej. - Dlatego zawsze staramy się rozmawiać merytorycznie i wyciszać emocje. Nie zawsze jednak się to udaje - tłumaczy, dodając, że wraz z pogarszającą się sytuacją finansową Polaków rosną niepokój, frustracja, a czasem również agresja. - Z tą ostatnią spotykamy się coraz częściej osobiście, w swojej kilkunastoletniej karierze zawodowej nie pamiętam tak nerwowych czasów - podkreśla, dodając, że tragedia w Łukowie to najbardziej jaskrawy przejaw tej agresji, ale niejedyny.

Za nami Dni Muzyki Kościelnej Diecezji Siedleckiej. Tydzień od 20 do 26 listopada wypełniły koncerty, liturgie, konferencje i warsztaty.

Wydarzenie organizowane przez Komisję ds. Muzyki Kościelnej Diecezji Siedleckiej zainaugurowały uroczyste nieszpory ku czci Chrystusa Króla celebrowane 20 listopada w katedrze siedleckiej pod przewodnictwem bp. Grzegorza Suchodolskiego. Animowała je diakonia muzyczna Ruchu Światło-Życie. Wieczorna modlitwa Kościoła sprawowana była w sposób uroczysty z obrzędem światła i kadzidła. Natomiast za organami zasiadł dr Mateusz Rzewuski. 21 listopada w kaplicy Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Siedleckiej ph. „O tym, jak prosty człowiek pomylił ziemię z niebem, czyli muzyka dla św. Cecylii” odbył się koncert muzyki dawnej w wykonaniu Justyny Rekść-Raubo oraz Henryka Kasperczaka.

W „codziennych Polaków rozmowach” niszczenie słowem jest w pełni akceptowalne. Wydaje się, że w minimalnym stopniu pytamy się o nie podczas rachunków sumienia. Panuje jakieś paranoiczne przekonanie, że to nie grzech. Albo jeśli już, to taki malutki, niewinny. Wszyscy przecież tak robią.

Kilka dni temu na portalu Onet.pl ukazał się wywiad z Anną Dymną. Jedna z najbardziej znanych - i najpiękniejszych! - polskich aktorek opowiedziała w nim o swoich pasjach, latach spędzonych na planach filmowych i związanych z tym wyrzeczeniach, pracy z niepełnosprawnymi i fundacji „Mimo wszystko”. W rozmowie sporo uwagi poświęcono ostatniej, jakże innej, roli aktorki w wyprodukowanym przez Netflix, niezwykle popularnym serialu „Wielka woda”, zainspirowanym wydarzeniami z Wrocławia z czasów tzw. powodzi tysiąclecia w 1997 r. Dymna zagrała rolę Leny - przykutej do łóżka dawnej divy operowej, chorobliwie otyłej i samotnej.

Rodziny i osoby samotne z województw mazowieckiego i lubelskiego czekają na pomoc żywnościową, by godnie przeżyć święta. Caritas Diecezji Siedleckiej przygotuje dla nich paczki żywnościowe.

Życie siedleckiego seniora - to tematyka konkursu poetyckiego, do którego Caritas Diecezji Siedleckiej zaprasza - obecnych i byłych - pełnoletnich mieszkańców Siedlec, a zwłaszcza osoby w wieku 60+.

Rozmowa z o. Pawłem Gomulakiem OMI, rzecznikiem Polskiej Prowincji Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej

Pan Bóg nie jest aptekarzem. A skuteczność modlitwy nie jest wprost proporcjonalnie zależna od naszych wysiłków, bo wtedy po prostu robimy z niej handel: ja Tobie tyle, więc czekam na wypłatę. Modlitwa, podobnie jak wiara, jest łaską. Hebrajskie słowo „chanan” oznacza pochylanie się nad osobą, która znajduje się w głębokim dole. To Bóg pochyla się nad nami, a nie my naszymi wysiłkami doskakujemy do Niego. Trzeba uważać, by nie popaść w skrajności. Tak sobie myślę, że piękno tej godziny może polegać na tym, iż w jednym momencie gromadzi się na modlitwie w konkretnej intencji tak wiele osób. Być może to jest też intencja prośby z tych prywatnych objawień. Serca oziębłe skruszą się, gdy doświadczą świadectwa takiej wspólnotowej modlitwy i Kościoła, który adoruje swego Boga.

Dbają o folklor i dawne obrzędy, a swoim talentem promują gminę na arenie kraju i poza granicami. Koło Gospodyń Wiejskich w Leopoldowie obchodzi w tym roku 60-lecie istnienia.

W gronie ponad 40 lokalnych organizacji na terenie powiatu ryckiego leopoldowianki są jednym z mniejszych kół. Grupa liczy 16 kobiet. Pod względem wieku KGW też nie należy do najstarszych, bo są i takie z niemal stuletnią historią. To jednak nie jest najważniejsze. Prawdziwe atuty pań z Leopoldowa tkwią w ich zamiłowaniu do tradycji i zdolności do zjednywania sobie ludzi. Dowodem na to była impreza jubileuszowa. Leopoldowianki nie planowały uroczystości. Za to o tak ważnej rocznicy pamiętali ich przyjaciele, którzy postanowili przygotować niespodziankę. W sprawę zaangażowała się zaprzyjaźniona z kołem Ewelina Czajka (prywatnie córka członkini KGW) oraz Anna Żaczek, kierownik ds. kultury w ryckim starostwie powiatowym.