Skoro student potrafi ciągnąć kilka kierunków równocześnie, dlaczego w sferze religijnej miałby pozostać na poziomie ucznia szkoły średniej? - zwracają uwagę duszpasterze akademiccy. Zachęcając do włączenia się w formację, przypominają: duszpasterstwa istnieją w każdym mieście uniwersyteckim.

Z siedleckimi duszpasterzami akademickimi: Tomaszem Małkińskim i Jackiem Jaśkowskim rozmawiam tuż po zakończeniu przez nich wizyty duszpasterskiej w domach studenta przy ul. Żytniej. - Otwarte drzwi do większości pokoi, także tych, w których mieszkają obcokrajowcy albo wyznawcy innych religii, życzliwość, sympatyczne rozmowy - podsumowują. Największym zaskoczeniem okazało się pytanie: „to u nas działa duszpasterstwo?”.

W każdy czwartek przy parafii pw. Ducha Świętego w Siedlcach czynny jest punkt bezpłatnych porad prawnych.

Pomoc świadczona jest w zakresie: prawa karnego, cywilnego, rodzinnego, pracy i administracyjnego. Porad udziela adwokat Piotr Piątek z Izby Adwokackiej w Siedlcach, który wyszedł z pomysłem powstania punktu. - O swojej inicjatywie opowiedziałem proboszczowi swojej parafii, ks. kan. Januszowi Wolskiemu. Pomysł spotkał się z wielką aprobatą nie tylko proboszcza, który zdecydował się pomóc swoim parafianom, udostępniając jedną z sal na plebanii, ale też pozostałych księży, którzy podczas ogłoszeń na niedzielnych Mszach św. informują o możliwości skorzystania z punktu - mówi P. Piątek.

Wystarczyły niespełna trzy lata, by od wstępnych zapowiedzi przejść do realnych czynów. 31 stycznia w bazie 4 Skrzydła Lotnictwa Szkolnego została podpisana umowa na zakup przez Polskę wielozadaniowych myśliwców F-35.

Miejsce zostało wybrane nieprzypadkowo. To w dęblińskiej uczelni kształcą się piloci, którzy będą latać na zamówionych maszynach. Chcąc zapewnić im i siłom zbrojnym najlepsze wyposażenie, polski rząd zdecydował się przeznaczyć na zakup samolotów 4,6 mld dolarów. Biorąc pod uwagę wcześniej podawaną cenę 6,5 mld, ta wynegocjowana wcale nie jest wysoka. W zamian uda się pozyskać 32 maszyny wraz z częściami zamiennymi i pakietem szkoleń.

25 stycznia w parafii św. o. Pio w Rakowiskach uczczono powstańców styczniowych. W organizację uroczystości włączył się bialski batalion PDS im. ks. Stanisława Brzóski.

W tym roku minęło 157 lat od tamtego pamiętnego zrywu. W intencji uczestników walk celebrowano Mszę św. Eucharystii przewodniczył i okolicznościowe kazanie wygłosił ks. Wojciech Majewski, proboszcz parafii. - Dziś gromadzimy się na liturgii, aby dziękować Panu Bogu i jednocześnie modlić się za naszych powstańców. Powstanie styczniowe wybuchło 22 stycznia 1863 r. Było najdłuższym z polskich powstań narodowych. Trwało do jesieni 1864 r. czyli około 15 miesięcy. Polscy powstańcy dysponowali 6 tys. ludzi. Z taką siłą uderzono na 33 rosyjskie garnizony. Część udało się rozbić, jednak Rosjanie mieli ogromną przewagę i nie udało się zdobyć większych miejscowości. W czasie 15 miesięcy powstania odbyło się ok. 1,2 tys. potyczek. (…) Pojedyncze polskie zwycięstwa, choć ważne z punktu widzenia moralnego, nie miały jednak znaczenia strategicznego. Polacy na większości terenów byli gromieni przez armię rosyjską. Po polskiej stronie zginęło ok. 30 tys. walczących, ok. 40 tys. wywieziono na Syberię, konfiskując ich majątki - przypominał kapłan.

W Święto Ofiarowania Pańskiego, 2 lutego, Kościół katolicki obchodził Dzień Życia Konsekrowanego. Bp Kazimierz Gurda przewodniczył uroczystej Eucharystii w katedrze, która była dziękczynieniem za dar życia konsekrowanego.

- W dniu życia konsekrowanego chcemy podziękować Panu Bogu razem z siostrami, ojcami zakonnymi zakonów kontemplacyjnych i zgromadzeń czynnych, z członkiniami instytutów świeckich, osobami realizującymi indywidualne formy życia konsekrowanego, czyli dziewicami konsekrowanymi i pobłogosławionymi wdowami, pustelnicami i pustelnikami za dar powołania, jakim zostali obdarzeni, i za pozytywną odpowiedź, jakiej Bogu na Jego zaproszenie udzielili - podkreślił biskup. W homilii pasterz diecezji siedleckiej, odwołując się do historii ofiarowania Jezusa i rozpoznania w nim oczekiwanego Mesjasza przez Symeona i Annę, podkreślił, że „On jest światłem, które płonie w ciemności, rozprasza ciemności świata i ciemności serca człowieka.

2 lutego odbyły się uroczystości upamiętniające 77 rocznicę ratowania Dzieci Zamojszczyzny. Jak co roku o podniosły charakter spotkania zadbało Siedleckie Stowarzyszenie Domu Dziecka - Pomnika im. Dzieci Zamojszczyzny.

- Chcemy podziękować społeczeństwu tamtego okresu z Siedlec i okolic za przyjęcie wysiedleńców i dzieci pod opiekę i schronienie w warunkach takich, jakie były wtedy możliwe. A po wojnie za opiekę nad dziećmi, po które nikt się nie zgłosił - powiedział prezes Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Dzieci Zamojszczyzny w Biłgoraju Bolesław Szymanik - dziecko Zamojszczyzny. - Serdeczne Bóg zapłać za tamten okres opieki, a dzisiaj za dbanie o pamięć tamtego okresu przez Stowarzyszenie Domu Dziecka - Pomnika im. Dzieci Zamojszczyzny w Siedlcach - dodał. B. Szymanik przypomniał historię ratowania Dzieci Zamojszczyzny. 31 stycznia 1943 r. na stacji kolejowej w Siedlcach zatrzymał się pierwszy transport z wysiedleńcami. W bydlęcych wagonach, które wyruszyły z Zamościa, znajdowało się ponad 500 dzieci. Jechały wiele godzin bez jedzenia i picia w ponad 20-stopniowym mrozie. 23 z nich zamarzło. 3 lutego miał odbyć się tzw. cichy pogrzeb. Jednak na cmentarz przy ul. Cmentarnej odprowadziło je około 10 tys. ludzi. Pogrzeb przerodził się w wielką patriotyczną manifestację.

Projekt upamiętnienia urodzonego w Gołąbkach w 1740 r. ks. kan. Franciszka Salezego Jezierskiego nabiera realnych kształtów.

To jeden z najbardziej cenionych pisarzy i publicystów polskiego oświecenia. Ze względu na ostre pióro nazywano go Wulkanem gromów Kuźnicy Kołłątajowskiej. Historycy twierdzą, że był człowiekiem wielu talentów i pasji. Bogusław Leśnodorski w publikacji „Polscy jakobini” o Jezierskim napisał: „Nie wydaje się zresztą, ażeby wszystko, co może go dotyczyć, zostało już ustalone i powiedziane o tym niezwykłym człowieku i pisarzu i o jego pracach”. Nic więc dziwnego, że pojawiła się inicjatywa, której celem jest ocalenie od zapomnienia postaci ks. F.S. Jezierskiego.

Rekonstruktorzy wcielili się w rolę ułanów, a mieszkanki Bork w dawne gospodynie niosące pomoc polskim żołnierzom. Pasjonaci historii z powiatu ryckiego i żyjący jeszcze kombatanci zadebiutowali na małym ekranie.

Leśne, piaszczyste drogi i wiejskie zaułki stały się tłem dla przypomnienia wydarzeń sprzed 80 lat. Staraniem stowarzyszenia Grupa Rekonstrukcji Historycznych 3 Pułku Strzelców Konnych im. Hetmana Polnego Stefana Czarnieckiego w Borkach powstał pierwszy film opowiadający o bohaterstwie obrońców ojczyzny z końca września 1939 r. Najnowsza produkcja pod wymownym tytułem „Ostatnia szarża” oddała cześć tym, którzy nie poddali się i uniknęli niewoli.