Solidarny z represjonowanymi

Do czasu powstania „Solidarności” Kościół jako jedyny stawiał opór przeciwko komunizmowi. Kiedy wprowadzono stan wojenny, bp Jana Mazur zaangażował się w pomoc działaczom podziemia, a później internowanym.

Wraz z zalegalizowaniem NSZZ „Solidarność”, swoje struktury Związek zaczął tworzyć również w Siedlcach. Dowodem na to, jak wielu ma zwolenników, była Msza św., odprawiona na siedleckim stadionie 3 maja 1981 r. która zgromadziła tysiące mieszkańców miasta. W centralnym miejscu ołtarza znajdował się obraz Matki Bożej Częstochowskiej, namalowany specjalnie dla „Solidarności” przez siostry benedyktynki sakramentki. Przed tym samym obrazem w 1. rocznicę powstania Związku, tym razem na Placu Tysiąclecia przed kościołem garnizonowym, Mszę św. odprawił bp Jan Mazur.

Po wprowadzeniu stanu wojennego, 18 grudnia 1981 r., biskup Mazur, powołał Komitet Pomocy Represjonowanym i Ich Rodzinom. Był to 2. Komitet w Polsce, po Prymasowskim w Warszawie. Swoją siedzibę miał w klasztorze Sióstr Benedyktynek Sakramentek przy ul. Rawicza. Obejmował on swym zasięgiem całą diecezję. Pomoc polegała na wspieraniu więzionych i ich rodzin, które pozostały w domach. – Przez prawie 10 lat byłem jego przewodniczącym – wspomina ks. Józef Miszczuk, kapelan „Solidarności” w książce „Dlaczego wyszło to nam inaczej?”. – Komitet nie był liczny. W niesienie pomocy zaangażowanych było około 30 osób. ...

Kinga Ochnio