Światło wiary

Fragment Ewangelii stanowi kulminacyjny punkt dialogów Jezusa z Żydami. Rozmowa Zbawiciela z tłumem, który jest reprezentantem wielokształtnego judaizmu i świata pogańskiego, kończy się zachętą do praktyki wiary polegającej na chodzeniu w światłości.

Jakkolwiek zakończenie pierwszej części Ewangelii mówi, że Żydzi nie uwierzyli Jezusowi, widząc znaki, ale sugeruje, że usłyszeli Jego słowo, a przynajmniej słowo Pisma. Wiara nie jest jednak aktem czysto ludzkim, lecz uległością wewnętrznemu przyciąganiu przez Boga. Z ostatniego dialogu Jezusa z tłumem wynika, że wszyscy zostaną przyciągnięci, gdy Jezus będzie wywyższony na krzyżu. Ten fragment daje również streszczenie objawienia Pana Jezusa i kerygmatu apostolskiego. Wypowiedzi Jezusa są kierowane do tłumu w obecności uczniów i reprezentujących pogański świat Greków, którzy chcą zobaczyć Jezusa – ale wiara oparta na „widzeniu” jest niewystarczająca.

Dobrowolne oddanie się Jezusa na śmierć stanowi uwielbienie Boga i równocześnie wywyższenie i uwielbienie Syna Człowieczego. Wchodząc przez krzyż do nieba, Jezus wzbudza wiarę w Syna Człowieczego i wszystkich gromadzi w jedną rodzinę Bożą. Okazję do objawienia chwały Syna Człowieczego daje obecność Greków wśród ludu, gdyż przyjęcie zbawczej misji Jezusa przez wiarę oznacza moment rozpoczęcia efektywnego królowania przez Boga.

Za niespełna dwa tygodnie, w czasie Liturgii Paschalnej w Wielką Noc, w twoim kościele też odbędzie się dialog. Pan Bóg przez Kościół – ustami kapłana – spyta cię o wiarę. Co odpowiesz? Za kilkanaście dni odbędzie się najważniejsza rozmowa w ciągu roku. Być może dla kogoś będzie to rozmowa życia. Co będzie efektem tego dialogu? Uczynimy to z zapalonymi świecami, które odpalimy od paschału – świecy symbolizującej Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego. Stanie się tak, bo chcemy, aby światło naszej wiary swe źródło miało w Jezusie i aby to światło oświecało całe życie.

 

ks. Marek Weresa