Talenty trzeba rozwijać

Dawniej rola organów w liturgii wyglądała zupełnie inaczej, zaś wymagania stawiane organistom były o wiele większe. Dziś wielu dostrzega potrzebę dokształcania się, a ich praca w dążeniu do doskonałości przynosi wiele dobrego.

Współcześnie rola organów w liturgii została zminimalizowana. - Jest do zagrania ewentualnie przygrywka, która podaje tonację i melodię pieśni, zaś ludzie włączają się w śpiew, a organy im towarzyszą i w sposób instrumentalny ten śpiew prowadzą - tłumaczy Małgorzata Trzaskalik-Wyrwa, dyrektor Diecezjalnego Studium Muzyki Kościelnej. - Kiedyś natomiast organy grały solo, zaś ludzie śpiewali naprzemiennie. Oczywiście był też zwyczaj akompaniowania, np. do Godzinek, Gorzkich żali itp. - dodaje, zaznaczając, że w rycie trydenckim przeznaczano znacznie więcej czasu na muzykę organową w trakcie celebracji Eucharystii niż po II Soborze Watykańskim.

Z czasem wprowadzano modyfikacje i w XIX w., kiedy powstało najwięcej organów w naszej diecezji, mamy już do czynienia z akompaniowaniem śpiewom ludowym czy pieśniom tzw. mszalnym (gdzie każda zwrotka towarzyszyła kolejnemu obrzędowi). Kiedyś wymagania, jakie stawiano organistom, były większe, zarówno pod względem wykonywania w czasie liturgii nawet skromnych kompozycji na organy, jak i umiejętności improwizacji towarzyszącej obrzędom w trakcie tzw. mszy granych. – Dziś organiści też powinni mieć solidne podstawy muzyczne, ale nie zawsze tak jest – zauważa M. Trzaskalik-Wyrwa. Diecezjalne Studium Muzyki Kościelnej, mające w naszej diecezji początki w latach 60 XX w., pozwala na dokształcanie się każdej zdolnej muzycznie osobie, która chciałaby pełnić posługę muzyczną. Co ciekawe, są chętni do grania, ale nie do nauki.

Błoga niewiedza
– To prawda. Niektórzy grają zupełnie bez przygotowania i nie widzą potrzeby dopracowania warsztatu, często nawet nie zdając sobie sprawy, jak kaleczą muzyczny porządek – przyznaje ze smutkiem M. ...

JAG