Rozmowy
Źródło: ARCHIWUM
Źródło: ARCHIWUM

To Ona mnie znalazła

Rozmowa z ks. dr. Markiem Kotyńskim CSSR, teologiem, wieloletnim kustoszem sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Rzymie

Przedziwne, jak Pan Bóg układa ludzkie życie, jak krzyżuje ścieżki. Dopiero po pewnym czasie człowiek to dostrzega. Tak było także w moim przypadku. Moja mama pochodzi z Lubelszczyzny, gdzie w latach wczesnego komunizmu doszło do niezwykłych wydarzeń. Znajdujące się w domach, m.in. u moich dziadków, oleodruki z wizerunkiem MBNP zaczęły się „odnawiać”. Polegało to na tym, że zaczęły świecić jakby nowym blaskiem. Komunistom było to, oczywiście, nie na rękę. Za rozpowszechnianie zabobonów mój dziadek trafił na dwa miesiące do więzienia na zamku w Lublinie. Babcia także została aresztowana. Historię tę poznałem dopiero, kiedy trafiłem do seminarium. Tam z kolei zobaczyłem obraz MBNP i od razu bardzo mi się spodobał. Zacząłem też interesować się ikonami.

Wizerunek Matki Bożej Nieustającej Pomocy podbił serca ludzi na całym świecie, stając się najpopularniejszą ikoną maryjną. Jak to się stało, że obraz ten znajduje się w co najmniej połowie kościołów na świecie?

Tak naprawdę początki historii tej ikony tkwią w mrokach legendy. Nie wiadomo skąd pochodzi, kiedy powstała ani kto jest jej autorem. Pierwsze wzmianki pojawiają się dopiero w XV w. Podobno wizerunek ten został wykradziony przez pewnego kupca z sanktuarium na Krecie i przewieziony okrętem do Rzymu. Gdy podczas podróży życie pasażerów statku znalazło się w niebezpieczeństwie z powodu gwałtownej burzy, niezwykła pomoc Matki Bożej ocaliła podróżników od zagłady. Uznano to za cud. Po przybyciu do Rzymu ikonę umieszczono w starożytnym kościele św. Mateusza na Wzgórzu Eskwilińskim, między bazylikami Matki Bożej Większej i św. Jana na Lateranie, gdzie przez trzy wieki ożywiała pobożność wiernych. W czasie rewolucji francuskiej świątynia została spalona. Jednak zakonnicy, uciekając, zabrali obraz do malutkiego kościółka Santa Maria in Posterula nad Tybrem. Wizerunek najpierw umieszczono w ołtarzu bocznym, a następnie za klauzurą, praktycznie zapominając o ikonie. Gdy w drugiej połowie XIX w. w pobliżu ruin bazyliki św. Mateusza redemptoryści zbudowali kościół św. ...

Jolanta Krasnowska

Pozostało jeszcze 85% treści do przeczytania.

Posiadasz 0 żetonów
Potrzebujesz 1 żeton, aby odblokować ten artykuł