Trudne pytania

W październiku ubiegłego roku na ekrany polskich kin wszedł film w reżyserii Jana Komasy „Boże Ciało”. Głośno się zrobiło, kiedy obraz został nominowany do Oscara. Nagrody nie zdobył, ale już sama nominacja - co zgodnie podkreślają krytycy filmowi i widzowie - jest ogromnym sukcesem. Warto mu się przyjrzeć - z różnych powodów.

Scenariusz powstał na kanwie autentycznej historii 18-letniego Kamila (fabuła została wzbogacona o dodatkowe elementy), opisanej w reportażu przez Mateusza Pacewicza, która wydarzyła się w parafii pw. św. Andrzeja Boboli w Budziskach na Mazowszu dziewięć lat wcześniej. Zapewne wielu czytelnikom jest znana - dla tych, którzy o niej nie słyszeli, krótkie przypomnienie. Filmowy Daniel z poprawczaka zostaje skierowany do zakładu stolarskiego, gdzie ma pracować i resocjalizować się. Trafia do pobliskiej parafii. Zaprzyjaźnia się z proboszczem, przedstawia jako młody ksiądz. W wyniku różnych zawirowań zostaje na niej sam - chłopak (który kiedyś marzył o wstąpieniu do seminarium) wykorzystuje okazję i zaczyna pełnić „posługę kapłańską”. Jego metody ewangelizacji budzą kontrowersje wśród mieszkańców.

Z czasem jednak nauki, niekonwencjonalny styl życia, sposób głoszenia kazań i charyzma zaczynają poruszać ludzi pogrążonych w tragedii, która wstrząsnęła lokalną społecznością kilka miesięcy wcześniej. Historia wypadku, stygmatyzacja domniemanego winnego nieszczęścia stają się wyzwaniem dla Daniela. Rozdarty pomiędzy sacrum i profanum znajduje w swoim życiu nowy, ważny cel: zburzyć mur pomiędzy żałobnikami a żoną człowieka, który odebrał mieszkańcom życie ich bliskich. W międzyczasie w miasteczku pojawia się dawny kolega z poprawczaka, zaś córka kościelnej, Marta, coraz mocniej zaczyna kwestionować duchowość młodego księdza. Fałszerstwo wydaje się, „ksiądz” wraca do poprawczaka, gdzie zostaje skatowany przez kolegów.

 

Zachwyca i prowokuje

Film jest dobrze zrobiony. ...

Ks. Paweł Siedlanowski