Tylko prawda wyzwala

Na listy TW trafiali w różny sposób: dali się zaszantażować, zostali nakryci na zdradzie współmałżonka, spowodowali wypadek po pijaku, na jaw wyszły wstydliwe grzechy ich młodości. Chcieli chronić rodzinę, siebie, dotychczasowe życie. Inni donosili za paszport, zgodę na wyjazd zagraniczny. Albo za kasę.

Byli tacy, którzy kolaborowali z SB, ponieważ sprawiało im to złośliwą przyjemność, dawało poczucie władzy, wrażenie wpływu na rzeczywistość: móc dopiec nielubianemu sąsiadowi, pogrążyć szefa, zarobić dodatkowe pieniądze! O kilku z nich - o dziejach ich upadku - słyszymy dziś. Zdecydowana większość zabierze do grobu tajemnicę. Może mijamy ich codziennie: szpakowatych, miłych panów - dawnych bezpieczniackich funkcjonariuszy i donosicieli, nie podejrzewając, jak mroczną niosą w swojej pamięci przeszłość.

Tak, oczywiście! Ale wybaczenie może dokonać się tylko wtedy, gdy zostanie wyznana wina! Gdy będzie jej towarzyszył żal i pragnienie naprawy wyrządzonego zła. Nie ma grzechu, którego Bóg nie chciałby przebaczyć. Z człowiekiem jest trudniej, ale przecież to także  – przynajmniej w jakimś stopniu – możliwe. A jeśli zabraknie skruchy? Jeśli żądania powszechnej absolucji „grubej kreski” będą podszyte li tylko cynizmem i przekonaniem, że systemu kłamstwa nikt nie jest w stanie naruszyć i że miłosierdzie należy się im z urzędu? Gdy będą szli „w zaparte”? Czy wtedy przebaczyć? Pogodzić się z „dziejową koniecznością”? To sprawa bardzo indywidualna i delikatna.

Znajomy wspomina, z jaką ironią patrzy na niego człowiek, były esbek – gdy mijają się na ulicy. Podczas internowania w stanie wojennym niszczył jego zdrowie, rodzinę. Wykonywał „tylko” swoją pracę… Miał się za patriotę! Pan Andrzej wybaczył. Jak sam mówi: „Reszta należy do Pana Boga”. Nie każdy jednak jest tak duchowo mocny.

Czy można było dać się w owe czasy zaszczuć, postawić w sytuacji bez wyjścia? Popełnić błąd i potem tysiąc razy za niego żałować? Na pewno. ...

Ks. Paweł Siedlanowski