Ujrzał i uwierzył
Czytanie zakończyło się informacją, że ciało Syna Bożego po zdjęciu z krzyża zostało złożone w nowym grobie, znajdującym się niedaleko miejsca ukrzyżowania. Liturgia słowa Mszy św. sprawowanej w Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego powraca do czwartej Ewangelii, cytując kolejny jej fragment, tym razem opisujący pusty grób Jezusa (20,1-9). Oto Szymon Piotr i umiłowany uczeń, którym według Tradycji jest sam autor księgi – Jan apostoł, otrzymawszy od Marii Magdaleny niepokojącą wieść, że ciało Pana zostało wykradzione, w wielkim pośpiechu udają się do grobu. To, co zastają na miejscu, kontrastuje z innym wydarzeniem, opisanym wcześniej w czwartej Ewangelii. Gdy Jezus wskrzesił Łazarza, ten wychodząc z grobu, miał ręce i nogi obwiązane opaskami, zaś jego twarz była owinięta chustą. Dlatego Pan polecił zgromadzonym, by go rozwiązali (por. 11,43-44). Tymczasem, jak czytamy w dzisiejszym fragmencie, Piotr i Jan po przybyciu do grobu Jezusa nie znajdują wewnątrz Jego martwego ciała, lecz jedynie leżące na ziemi płótna, którymi było ono obwiązane, oraz leżącą oddzielnie zwiniętą chustę, którą przykryto Jego zmasakrowaną twarz. Znaki te zostają przez uczniów zinterpretowane jednoznacznie. Podczas gdy Łazarz został wskrzeszony do ziemskiego życia i kiedyś będzie musiał ponownie umrzeć, Pan powstał z martwych do nowego, uwielbionego życia. Wypełniły się słowa świętych Pism, które zapowiadały to wydarzenie (np. Ps 2,7; 16,8nn).
Jak zobaczymy w dalszej części Janowej Ewangelii, zmartwychwstały Jezus ukaże się zarówno Marii Magdalenie, jak i pozostałym uczniom (np. J 20,11-17.19-23). Prawda o Jego zwycięstwie nad śmiercią stanie się głównym motywem przepowiadania rodzącego się Kościoła. Na niej będzie opierać się wiara kolejnych pokoleń chrześcijan. Jak napisze św. Paweł: „jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także wasza wiara” (1 Kor 15,14). Przeżywana przez nas uroczystość jest doskonałą okazją, by spróbować ponownie odkryć fundamentalne znaczenie Poranka Zmartwychwstania dla naszego codziennego kroczenia drogą wiary. Pozwólmy, by Chrystus, Zwycięzca śmierci, swoją mocą dotknął naszych serc i uwolnił je od wszelkich przejawów braku życia.
ks. Rafał Pietruczuk