Ukrzyżowany jest blisko nas

To drzewo, na którym zostały ukrzyżowane członki, stało się równocześnie katedrą, z której Chrystus naucza - głosił św. Augustyn.

Na krzyżu Jezusa najmocniej koncentrujemy się w Wielki Piątek. To zrozumiałe - wtedy ten znak zdaje się przemawiać do nas najsilniej. Inną „okazją” jest św. Podwyższenia Krzyża Świętego, związane z odnalezieniem relikwii drzewa, na którym umierał nasz Zbawiciel. Legenda głosi, że dokonało się to dzięki św. Helenie, matce cesarza Konstantyna. Od tamtego czasu fragmenty Chrystusowego Krzyża zostały rozwiezione po całym świecie. Trafiły także do Polski.

Najsłynniejszym miejscem przechowywania tych relikwii do dziś pozostaje wzgórze na Świętym Krzyżu, którym opiekują się ojcowie oblaci. Podobne relikwie posiadają w lubelskim kościele ojcowie dominikanie. Niestety, część z nich została skradziona w 1991 r. Obecnie każdy, kto odwiedza ten kościół, otrzymuje obrazek z modlitwą o odzyskanie relikwii drzewa Krzyża Świętego. Do dziś nie wiadomo też, kto dopuścił się tego świętokradczego czynu.

Krzyż jak sztafeta

Krzyż stał się obecny w naszej rzeczywistości od chwili przyjęcia przez Polskę chrztu. Wpisał się w naszą historię, kulturę i przestrzeń. Każdy z krucyfiksów tchnie pięknem i tajemnicą. Nieważne, czy jest wykonany w drewnie, czy w cennym metalu. On ciągle przemawia i może właśnie dlatego nadal ma tylu wrogów. Historia naszej ojczyzny, miast i wsi, zawiera w sobie wiele rozdziałów znaczonych krzyżem. Nie sposób wspomnieć – z oczywistych względów – o wszystkich szczególnych krucyfiksach. Zacznijmy więc od własnego podwórka. Wróćmy myślami do Pratulina, gdzie – w tamtejszym kościele – przechowywany jest krzyż, który był niemym świadkiem męczeństwa unitów podlaskich. Podczas obrony cerkwi podawano go sobie z rąk do rąk. Unici nie wyszli do kozackich żołnierzy z bronią, ale z krzyżem swojego Pana. ...

Agnieszka Wawryniuk