Upadłszy, oddali Mu pokłon

6 stycznia, kiedy po sylwestrowych szaleństwach wracamy do codzienności, przypada uroczystość Trzech Króli. Można odnieść wrażenie, że czas Bożego Narodzenia jest już poza nami, dlatego święto Objawienia Pańskiego traktujemy jako jedną z tych uroczystości, w które „trzeba iść do kościoła”. Tymczasem w kalendarzu liturgicznym Epifania to ważne wydarzenie.

Uroczystość Objawienia Pańskiego jest jednym z najstarszych świąt chrześcijańskich. Ślady obchodów tego święta napotykamy już w III wieku pod nazwą Epifanii. Początkowo łączyło w sobie zarazem Narodzenie Pańskie, wspomnienie pokłonu Mędrców, chrzest Jezusa w Jordanie i wspomnienie cudu w Kanie Galilejskiej. Z czasem w liturgii łacińskiej głównym tematem święta stało się objawienie Zbawiciela Mędrcom ze Wschodu. Mędrcy, królowie, oddając cześć narodzonemu Dzieciątku, uznają w Nim Boga, który objawia się w ludzkiej postaci.

Królowie, czyli magowie

Biblijne źródło tej uroczystości odnajdujemy w ewangelii wg św. Mateusza: „A kiedy Jezus urodził się w Betlejem, w Judei, za dni króla Heroda, Mędrcy przybyli ze Wschodu do Jerozolimy (…). Gdy weszli do mieszkania, zobaczyli dziecko z Maryją, Jego matką. Wtedy upadłszy, oddali Mu pokłon, a po otwarciu swych szkatuł złożyli Mu dary. Złoto, kadzidło i mirrę” (por. Mt2, 1-11).

Nigdzie jednak nie ma informacji, że Mędrców było trzech. Podobnie, jak tego iż mieli na imię Kacper, Melchior i Baltazar.

Wiara w to, że Mędrców było trzech, rozpowszechniła się dopiero w IV wieku. ...

Jolanta Krasnowska