W służbie Bogu i ludziom
W tygodniu poprzedzającym święcenia, kandydaci na diakonów przeżywali dni skupienia w domu rekolekcyjnym przy sanktuarium Matki Bożej w Kodniu. Rekolekcjom przewodniczył ks. Paweł Wiatrak – ojciec duchowny WSD.
W homilii, której podczas święceń wysłuchali zebrani w katedrze siedleckiej, biskup mówił o posłudze diakonów w Kościele. – Podstawowym zadaniem diakonów jest głoszenie słowa Bożego i służba ludziom. Nikt z nas nie wypełni tej posługi swoją mocą, ale przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Świat potrzebuje diakonów, którzy będą obwieszczać możliwość nowego życia w Jezusie Chrystusie – nauczał.
Po homilii nastąpił obrzęd święceń. Szczególnym momentem był gest włożenia rąk i modlitwa biskupa nad kandydatami.
Według Kodeksu prawa kanonicznego, święcenia diakonatu wprowadzają do stanu duchownego. Każdy nowowyświęcony diakon uroczyście ślubuje żyć w celibacie, być posłusznym swojemu biskupowi oraz zobowiązuje się do codziennej modlitwy Liturgią Godzin. Diakoni stanowią najniższy stopień hierarchii kościelnej. Na nich nakłada się ręce „nie dla kapłaństwa, lecz dla posługi” (KKK 1569). Dzieje Apostolskie mówią o ustanowieniu diakonów, którzy mieli pomagać apostołom w posłudze wobec ubogich, by ci mogli się poświęcić modlitwie i głoszeniu słowa Bożego. Diakon jest powołany, by służyć biskupowi i prezbiterom. W sensie ścisłym diakonowi nie przysługuje tytuł «sacerdos», czyli kapłan, bo nie wypełnia warunku, który należy do istoty kapłaństwa, jakim jest składanie eucharystycznej Ofiary.
Do zadań diakonów należy „uroczyste udzielanie chrztu, przechowywanie i rozdzielanie Eucharystii, asystowanie i błogosławienie w imieniu Kościoła związkom małżeńskim, udzielanie wiatyku umierającym, czytanie wiernym Pisma Świętego, nauczanie i napominanie ludu, przewodniczenie nabożeństwu i modlitwie wiernych, sprawowanie sakramentaliów, przewodniczenie obrzędowi żałobnemu i pogrzebowemu” (KK 29). Diakoni nie mogą celebrować Eucharystii, udzielać rozgrzeszenia, czy też namaszczać chorych. Czynności te mogą wykonywać jedynie kapłani (prezbiterzy i biskupi). Diakonów w Kościele rzymskokatolickim można podzielić na dwie grupy: żonatych oraz celibatariuszy, którzy decydują się pozostać w stanie bezżennym. Diakoni żonaci są wyświęcani na stałe, zaś dla celibatariuszy jest to zazwyczaj stopień przejściowy na drodze do kapłaństwa. Diakonów łatwo można rozpoznać po stroju noszonym przez nich podczas celebracji liturgicznej – zamiast ornatu ubrani są w dalmatykę lub albę ze stułą przewieszoną przez lewe ramię i spiętą u dołu.
Nowi diakoni to:
Sławomir Gnyszka z parafii św. Jana Chrzciciela w Kłoczewie;
Witold Juszczuk z parafii Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Radzyniu Podlaskim;
Krzysztof Sobczuk z parafii Matki Boskiej Częstochowskiej w Garwolinie;
Artur Stefaniak z parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Stoczku Łukowskim;
Arkadiusz Śledź z parafii św. Wojciecha w Tyśmienicy;
Krzysztof Węgrzynek z parafii św. Piusa V w Dęblinie;
Piotr Zasuwik z parafii św. Józefa w Wołyńcach;
Arkadiusz Bylinka z parafii św. Józefa w Trąbkach.
ks. Mateusz Czubak