W służbie Caritas
Siedlecka Caritas została erygowana 14 kwietnia 1991 r. dekretem bp. Jana Mazura, by prowadzić dzieła charytatywne w diecezji siedleckiej, położonej na obszarze województwa mazowieckiego i lubelskiego. Pierwszym jej dyrektorem był ks. Julian Jóźwik. Przez ostatnie dziewięć lat, tj. od 29 sierpnia 2003 r. do 31 sierpnia br. pracami tutejszej Caritas kierował ks. Krzysztof Hapon.
Kilka lat temu, gdy odbierał on kryształową statuetkę „Lodołamacza” w prestiżowym, ogólnopolskim konkursie – „za szeroko pojętą działalność na rzecz osób niepełnosprawnych, za ich aktywizację w Zakładzie Aktywności Zawodowej”, mówił: „Tego, że zdobędziemy pierwsze miejsce w skali ogólnopolskiej, zupełnie się nie spodziewałem. Nagrodę traktuję jako uznanie za wyniki, jakie siedlecka Caritas osiąga od siedmiu lat w pracy na rzecz osób niepełnosprawnych” i podziękował wówczas za ofiarną pracę oraz zaangażowanie swoim współpracownikom.
Caritas i jej dzieła
W 2003 r. w obrębie Caritas Diecezji Siedleckiej funkcjonowała świetlica socjoterapeutyczna w Siedlcach, tutejszy Warsztat Terapii Zajęciowej dla 30 osób niepełnoprawnych oraz kuchnia dla ubogich.
W ciągu ostatnich dziewięciu lat zrodziło się w niej także wiele innych dzieł. W 2003 r. ruszyło pierwsze zimowisko dla 90 dzieci w Bohukałach i Białej Podlaskiej. Już rok później pozyskano zaś ośrodek kolonijny w Neplach (funkcjonował do 2009 r.) i odbyły się pierwsze kolonie dla 1300 dzieci z diecezji siedleckiej. Równolegle pozyskano drugi ośrodek kolonijny – w Broku i wykonano jego remont. Od trzech lat Wakacyjna Akcja Caritas organizowana jest już tylko w dwóch ośrodkach w Broku nad Bugiem. Dzięki gromadzonym środkom, w tym z różnego rodzaju projektów, odpoczynek dla ponad 1300 dzieci z rodzin ubogich, wielodzietnych, dysfunkcyjnych jest bezpłatny.
Od 2004 r. realizowany jest program PEAD – dostarczania żywności dla najuboższej ludności Unii Europejskiej. Od tego czasu diecezjalna Caritas prowadzi też pomoc potrzebującym m.in. poprzez wydawanie leków, opłaty za energię i zakup opału.
W 2005 r. powstały dwa Warsztaty Terapii Zajęciowej – w Skórcu i Parczewie. Każdy z nich udziela wsparcia 30 osobom niepełnosprawnym. W 2007 r. – w ramach Caritas – zaczął również funkcjonować WTZ w Białej Podlaskiej.
Ponadto pozyskano znaczne środki z Mazowieckiego Urzędu Wojewódzkiego i urzędu marszałkowskiego na funkcjonowanie kuchni dla ubogich w Siedlcach, świetlic socjoterapeutycznych przy siedleckiej katedrze i parafii św. Stanisława, a także na programy profilaktyczne oraz zajęcia dodatkowe.
Uruchomione zostały również programy profilaktyczne, m.in. program środowiskowy na terapię alkoholową „Indywidualne ścieżki kariery”. W 2005 r. utworzono – w ramach PFRON – dwa Regionalne Ośrodki Informacji dla Osób Niepełnoprawnych (w Siedlcach i Białej Podlaskiej) oraz pięć wypożyczalni sprzętu rehabilitacyjnego (w Siedlcach, Białej Podlaskiej, Parczewie, Dęblinie i Garwolinie). Od 2010 r., po zakończeniu programu, wypożyczalnie funkcjonują nadal w Parczewie, Siedlcach i w Białej Podlaskiej.
W toku prac
W 2005 r. z inicjatywy NSZZ Solidarność w Siedlcach i Caritas Diecezji Siedleckiej zostało utworzone Centrum Integracji Społecznej. Działa ono w formie jednostki wyodrębnionej organizacyjnie i finansowo z Caritas, a skierowane jest do osób długotrwale bezrobotnych bez prawa do zasiłku, zwalnianych z zakładów karnych, uzależnionych od alkoholu i narkotyków (po zakończeniu terapii), dotkniętych chorobą psychiczną (po leczeniu), a także dla uchodźców, bezdomnych i niepełnosprawnych. Uczestnicy szkolą się w różnego rodzaju sekcjach zawodowych: ślusarsko-spawalniczej, krawiecko-szwalniczej, remontowo-porządkowej, florystyczno-ogrodniczej, opieki nad osobami starszymi i reintegracji zawodowej. Ponadto mogą zdobywać nowe kwalifikacje na kursach kroju i szycia oraz spawania.
W 2007 r. powstał Ośrodek „Misericordia” Caritas w Białej Podlaskiej, w budynku tzw. starego szpitala, przejętym przez siedlecką Caritas od miasta. W strukturze ośrodka funkcjonuje: Środowiskowy Dom Samopomocy dla ok. 60 niepełnosprawnych z różnym stopniem zaburzeń psychicznych. Kolejna 30-osobowa grupa znalazła wsparcie w WTZ. Działa tu także centrum charytatywne z kuchnią dla ubogich, która wydaje dziennie ponad 150 obiadów. W 2009 r. utworzone zostało ponadto Centrum Pomocy Migrantom i Uchodźcom. Wcześniej, w 2006 r., przeprowadzono w ośrodku gruntowny remont dzięki funduszom pozyskanym z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, katolickiej fundacji „Renovabis” oraz dzięki darczyńcom indywidualnym.
W 2012 r. w ramach projektu unijnego, realizowanego przez Caritas wspólnie z miastem, zewnętrzna część zabytkowego budynku oraz przylegający park poddawane są rewitalizacji.
Pomoc w…
W 2008 r. utworzony został Zakład Aktywizacji Zawodowej. Powstał jako druga tego typu placówka w województwie mazowieckim. Wyodrębniony organizacyjnie i finansowo z Caritas Diecezji Siedleckiej, zlokalizowany jest w budynku użyczonym Caritas przez miasto Siedlce. Zatrudnia 37 osób niepełnosprawnych, którzy zajmują się gastronomią; w ZAZ można m.in. zjeść codziennie pyszny obiad. Ponadto zdobywają oni doświadczenie w trakcie pięciu szkoleń zawodowych: pomoc kuchenna, asystent w gabinecie odnowy biologicznej, recepcjonista, obsługa budynku oraz magazynier. Niepełnosprawni mają też możliwość codziennej, godzinnej rehabilitacji, prowadzonej przez specjalistów – rehabilitantów. Od 1 października 2010 r. do 30 września 2012 r. ZAZ realizuje projekt współfinansowany ze środków UE w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego – „ZAZ – drogą na otwarty rynek pracy”, którego głównym celem jest pomoc w dostępie do zatrudnienia 30 osobom niepełnoprawnym i zagrożonym wykluczeniem społecznym. Wartość projektu opiewa na 1 mln 284 tys. zł.
Rozwinęły się różne formy wolontariatu. W 2009 r. utworzono Biuro Wolontariatu w Siedlcach. Od stycznia 2012 r. działa tu Centrum Wolontariatu Caritas Diecezji Siedleckiej. W ciągu ostatnich siedmiu lat, tj. od 2005 r., powstało 58 Szkolnych Kół Caritas skupiających ponad 1800 młodych wolontariuszy. W tym czasie powstało też 13 parafialnych zespołów Caritas – w Siedlcach, jak również na terenie diecezji siedleckiej.
Specjalista ds. PR Caritas Diecezji Siedleckiej
Głos współpracowników
W 2004 r. z inicjatywy obecnego proboszcza ks. Tadeusza Lewczuka i kierownika PCPR w Parczewie Teresy Hołubowicz odbyło się spotkanie, na które został zaproszony dyrektor siedleckiej Caritas. Miało ono zadecydować o losach tzw. starej plebanii przy bazylice w Parczewie. Wówczas to ks. Hapon, pełen zapału i pomysłów zaproponował, że powstanie tu Warsztat Terapii Zajęciowej dla 30 osób niepełnoprawnych z terenu powiatu parczewskiego. Tak też się stało. Na górze budynku zaczęła funkcjonować świetlica socjoterapeutyczna, również prowadzona przez Caritas. W starej plebanii można uzyskać wsparcie w Punkcie Interwencji Kryzysowej, przekształconym w 2010 r. w Ośrodek Interwencji Kryzysowej. Ks. Krzysztof to człowiek, na którego zawsze można było liczyć; siła spokoju, charakteru; współpracowało się z nim znakomicie. Dzięki temu nastąpił rozkwit placówek Caritas. W każdej z nich wsparcie otrzymały osoby niepełnosprawne, znalazły tu swój drugi dom również dzięki atmosferze, jaką ks. Krzysztof wprowadzał.
Elżbieta Zielińska-Gomółka, kierownik WTZ w Parczewie
W 2004 r. NSZZ „Solidarność” w Siedlcach zgłosiło się do ks. Krzysztofa z prośbą o pomoc w utworzeniu Centrum Integracji Społecznej dla osób długotrwale bezrobotnych. I – dzięki aktywności ks. dyrektora – już rok później zaczęło ono swoją działalność. W ciągu sześciu lat przez CIS przewinęło się 190 osób, z czego 170 pomyślnie zakończyło zdobywanie nowych umiejętności i zawodu. 114 osób znalazło pracę. Z kolei na terenie gminy Skórzec z 18 osób, które przeszły przez CIS, pracuje 16. Gdyby nie zaangażowanie ks. Krzysztofa, CIS nigdy by nie powstało. Także w czasach, kiedy Centrum przeżywało kryzys i groziło mu zamknięcie, wspierał nas nie tylko konkretną pracą, ale też swoim autorytetem.
Andrzej Hojna, kierownik CIS Caritas Diecezji Siedleckiej
Ks. Krzysztof był nie tylko dyrektorem, ale też wspaniałym człowiekiem. Pokazywał nam każdego dnia, że oprócz świadczenia miłosierdzia jest czas na uśmiech, przyjaźń i zabawę. Brał odpowiedzialność za powstające dzieła i ludzi, którzy z nim współpracowali. Zarówno w kontaktach z podopiecznymi, jak i z nami, współpracownikami, był zawsze sługą. Dawał świadectwo dobroci i prawdziwego miłosierdzia w stosunku do drugiego człowieka. Wiadomo, że popełnialiśmy błędy. Nigdy nam ich nie wytykał, nie oskarżał, tylko szukał sposobów, by je naprawić. Nie podejmował pochopnych decyzji. To nie był taki „zwykły” dyrektor. Stawał się też częścią naszych rodzin, znał je, zawsze pytał, co się w nich dzieje. Ale też umiał zbierać ludzi wokół siebie, których uczył, jak pomagać drugiemu człowiekowi, a razem uczyliśmy się pomagać innym.
Teresa Hołubowicz, współpracownik Caritas z Parczewa
O tym, jakim człowiekiem jest ks. Krzysztof, świadczy to, co po sobie pozostawia. Wszystkim, którzy zetknęli się z nim i dziełem diecezjalnej Caritas, pozostanie w sercu obraz człowieka – kapłana, który został „zaproszony na ucztę”, by służyć, pokazywać obraz miłości miłosiernej Chrystusa. Tego doświadczyłem, pracując przez ostatni rok w siedleckiej Caritas. Tego też doświadczyłem w relacjach z ludźmi, którzy stykali się z ks. Krzysztofem i z nim współpracowali. Oni wszyscy powtarzają, że to wspólne dzieło, które powstało, ten obraz Caritas – miłości Boga do człowieka i pochylenia się nad drugim właśnie z miłości – to w dużej mierze łaska, która spłynęła przez posługę ks. Krzysztofa.
ks. Jacek Guz, dyrektor Ośrodka „Misericordia” Caritas w Białej Podlaskiej
Małgorzata Kołodziejczyk