W wolności i z odwagą
Eucharystii przewodniczył ordynariusz naszej diecezji bp Kazimierz Gurda. Wspólnie z nim Mszę koncelebrowali: rektor WSD ks. kan. Piotr Paćkowski, ojciec duchowny WSD ks. kan. Krzysztof Skwierczyński oraz wielu innych kapłanów. Do grona kandydatów do diakonatu i kapłaństwa przyjęto wszystkich alumnów piątego roku. W tej grupie znaleźli się: Paweł Borychowski z parafii pw. św. Małgorzaty w Ulanie, Marcin Janowski z parafii pw. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Szaniawach, Adam Klimek z parafii pw. św. Antoniego w Kotuniu, Mateusz Kopeć z parafii św. Leonarda w Liwie, Marek Maleńczuk z parafii pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Białej Podlaskiej, Sławomir Ochnik z parafii Przemienienia Pańskiego w Garwolinie, Kacper Rysak z parafii św. Józefa w Międzyrzecu Podlaskim oraz Łukasz Wirtek z parafii pw. Świętych Apostołów Andrzeja i Bartłomieja w Osiecku. Warto podkreślić, że ceremonia odbyła się w liturgiczne wspomnienie świętych Szymona i Judy Tadeusza, którzy są patronami diecezji siedleckiej.
– Dziś alumni piątego roku potwierdzają wobec wiernych diecezji, zebranych w katedrze, swoją wolę przyjęcia święceń diakonatu i prezbiteratu. (…) Drodzy bracia, to Jezus was powołuje, a wy na to odpowiadacie, akceptujecie to i przyjmujecie. Nie czynicie tak, bo inni, np. wasi bliscy tego pragną albo są temu przeciwni. Chciałbym, abyście rozumieli, że na drogę kapłańskiej posługi wchodzą ludzie wolni, odważni i zdecydowani; ludzie, którzy zaufali decyzji podjętej wobec nich przez Pana Jezusa, w którego wierzą i którego uznają za swojego Boga. Pozostajecie z Nim w szczególnej relacji od swojej pierwszej decyzji o wstąpieniu do seminarium. (…) Waszego obecnego życia ani tego, co zdarzy się za dwadzieścia czy pięćdziesiąt lat, nie da się zrozumieć bez odniesienia do Jezusa; bez tego nie da się pojąć ani waszego przygotowania w seminarium ani waszej posługi duszpasterskiej w przyszłości – mówił bp K. Gurda.
Ordynariusz tłumaczył alumnom, że ich praca będzie polegała na umożliwieniu ludziom dotknięcia się Jezusa. – Ono jest uzdrawiające, może uleczyć chore ciało i duszę człowieka. Jezus dotyka przez słowo i przez sakramenty. Wasze działanie będzie dotyczyć poszczególnych ludzi i całej wspólnoty kościoła parafialnego, do którego zostaniecie posłani po święceniach – tłumaczył biskup. Apelował do kandydatów, by w swoim życiu i posłudze wzorowali się na słudze Bożym bp. Ignacym Świrskim. Zapewniał też o modlitwie, „aby dobre dzieło w was rozpoczęte zostało doprowadzone przez Jezusa do końca”.
Publiczna deklaracja
Kandydatura do diakonatu i prezbiteratu stanowi istotny etap w drodze do kapłaństwa. Alumni piątego roku publicznie deklarują wtedy swoją gotowość do przyjęcia święceń diakonatu i prezbiteratu, potwierdzoną przez biskupa diecezjalnego oraz seminaryjnych wychowawców, przez akt uroczystego przedstawienia ich wspólnocie Kościoła. Podstawą dopuszczenia alumna do grona kandydatów do diakonatu i prezbiteratu jest jego publiczna deklaracja, że pragnie poświęcić swoje życie Bogu i Kościołowi, by wypełnić w przyszłości misję wynikającą z sakramentu święceń. Kościół, przyjmując deklarację kleryka, wybiera go, aby mógł przygotować się do przyjęcia święceń.
Według Instrukcji w sprawie posług oraz święceń udzielanych w seminariach duchownych z 4 maja 1982 r., dopuszczenie do grona kandydatów, którzy mają przyjąć święcenia diakonatu i prezbiteratu, następuje na początku piątego roku studiów, czyli trzeciego roku teologii. Aby zostać dopuszczonym do grona kandydatów, trzeba spełnić następujące warunki: posiadać znamiona prawdziwego powołania, być wolnym od nieprawidłowości i przeszkód kanonicznych, mieć zdecydowaną wolę poświęcenia się posłudze kapłańskiej i ukończony dwudziesty rok życia. Alumn przed dopuszczeniem do grona kandydatów kieruje do biskupa diecezjalnego własnoręcznie napisaną i podpisaną prośbę. Wybór, którego dokonuje Kościół, następuje w momencie podjętej na piśmie decyzji, dokonanej przez biskupa.
AWAW