Wiara uwielbiona

Pragnienie życia bez końca towarzyszy ludzkości od samych początków jej istnienia. „Nie wszystek umrę” wołał w starożytności Horacy. Człowiek poszukiwał sposobu na zapewnienie sobie nieśmiertelności. Niektórzy widzieli ją w dziełach, które po sobie zostawią.

Jednocześnie ludzkość doświadczała, że wobec prawa śmierci wszyscy są równi: biedny i bogaty, stary i młody, mężczyzna i kobieta. Do człowieka będącego w takiej kondycji chrześcijaństwo przychodzi z niezwykłą prawdą o życiu wiecznym. Na życie i śmierć wierzący patrzy przez pryzmat zmartwychwstania Chrystusa. Każdy z nas może mieć swój udział w zwycięstwie Jezusa nad śmiercią. Według słów św. Pawła dokona się to w odpowiedniej kolejności.

Maryja uczy ofiary

W naszych rozważaniach o wierze Maryi radujemy się z faktu, że po zakończeniu ziemskiego życia nasza Matka z duszą i ciałem została wzięta do nieba. Ona już doświadcza w pełni skutków zmartwychwstania swojego Syna, doświadcza tego, ku czemu pielgrzymuje każdy z nas. Możemy więc tę prawdę przeżywać w nadziei, że to, co stało się w Maryi, stanie się także w nas. Ta prawda pokazuje nam, gdzie jest nasze miejsce, dokąd zmierzamy i do Kogo należymy.

Tajemnica Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ukazuje nam docelowość naszego życia, jakim jest zjednoczenie z Chrystusem w chwale nieba. Pokazuje też, że jest to możliwe przez całkowite poświęcenie życia na służbę Bogu i drugiemu człowiekowi. Maryja swoim życiem ukazała, że ta służba powinna dokonywać się w duchowej prostocie, uniżeniu. ...

Paweł Ks. Wiatrak