Wierny pasterz

Dziś św. Stanisław ze Szczepanowa jest jednym z głównych patronów Polski. Jan Paweł II nazwał go także „patronem chrześcijańskiego ładu moralnego”. Krakowski biskup pozostał dla nas wzorem odwagi, troski o bliźnich i miłości ojczyzny.

Wspominając tego świętego, najczęściej skupiamy się na jego konflikcie z królem Bolesławem Śmiałym i męczeńskiej śmierci, którą poniósł podczas celebrowania Eucharystii. Mało kto zna ciekawą historię kanonizacji biskupa ze Szczepanowa. Kwestię wyniesienia św. Stanisława na ołtarze podjęła w swoich dwóch utworach Zofia Kossak. Opierając się na dziele „Życie św. Stanisława biskupa krakowskiego” autorstwa Jana Długosza, napisała „Zlecenie” i „Boże motory”. Teksty przez długi czas nie mogły zostać opublikowane ze względu na obowiązującą w naszym kraju cenzurę.

Symbol zjednoczenia

Ciało biskupa Stanisława złożono w kościele św. Michała na Skałce. Grób był bardzo często nawiedzany przez ubogich mieszkańców Krakowa, którzy z wielką wiarą przychodzili prosić swojego hierarchę o wstawiennictwo przed Bogiem. Przez jego orędownictwo, błagali o pomoc dla siebie i swojej ojczyzny. Jak mówią podania, w nocy, nad grobem biskupa zawsze było widoczne nieznane światło. W 1088 r. szczątki męczennika przeniesiono do katedry. Lud coraz głośniej mówił o cudach, które działy się za sprawą biskupa Stanisława i zaczął upominać się o jego kanonizację. Polacy potrzebowali patrona. ...

Agnieszka Wawryniuk