Wigilia znaczy czuwanie
Etymologicznie termin „wigilia” pochodzi od łacińskiego słowa „vigilia” i znaczy tyle co „czuwanie, czuwanie nocne”, a w naszym wypadku „nocne religijne świętowanie” czy też „dzień przed większą uroczystością”. Czasownik natomiast oznaczający czynność związaną z tym terminem brzmi „vigilo, -are” i znaczy tyle co „nie spać, spędzać noc na czuwaniu, być przezornym i ostrożnym, troskliwym, pilnować”.
Wigilie znane były już w Starym Testamencie. Obchodzono je przed każdą uroczystością, a nawet przed każdym szabatem. Było to przygotowanie do odpoczynku świątecznego. Izraelici zwali je „wieczorem”.
W Polsce Wigilia Bożego Narodzenia zachowała pierwotny charakter do dnia dzisiejszego. Dzień wigilijny służy przede wszystkim zbliżeniu osób w gronie rodzinnym, w cieple rodzinnego ogniska. Wszystkich „zaprośmy na dzisiejsze wigilijne spotkanie, na «ucztę miłości», którą zgotował nam Zbawiciel świata” (Jan Paweł II) i pielęgnujmy zwyczaje, które przez wieki wypracowali z miłością nasi przodkowie.
Złóżmy wszystkim życzenia, a szczególnie cierpiącym, opuszczonym i samotnym, dzieciom i młodym, małżonkom i rodzicom, by przyjęli tę miłość, którą ofiarowuje nam Chrystus narodzony w stajni dla zbawienia każdego człowieka.