Włączeni w kapłaństwo
Świecenia kapłańskie przyjęli diakoni:
Marcin Bielecki z parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Neplach,
Tomasz Bielecki z parafii św. Trójcy w Gończycach,
Łukasz Borowski z parafii Najświętszej Marii Panny Królowej Polski w Gocławiu,
Michał Buczyński z parafii Chrystusa Miłosiernego w Dęblinie,
Marcin Chruściel z parafii Najświętszej Marii Panny Matki Kościoła w Łukowie,
Dariusz Czajka z parafii Zwiastowania Najświętszej Marii Panny w Żelechowie,
Marcin Gochnio z parafii Bożego Ciała w Siedlcach,
Marek Golec z parafii Błogosławionego Honorata Koźmińskiego w Białej Podlaskiej,
Maciej Majek z parafii Piusa V w Dęblinie,
Karol Nasiłowski z parafii Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Hołubli,
Krzysztof Niestieruk z parafii Najświętszego Serca Jezusowego we Włodawie,
Radosław Pietruczuk z parafii Chrystusa Króla w Międzyrzecu Podlaskim,
Dariusz Radywaniuk z parafii Świętej Trójcy w Terespolu,
Jacek Sawczuk z parafii św. Izydora w Ruskowie,
Łukasz Szczeblewski z parafii Najświętszej Marii Panny w Wilczyskach,
Daniel Wojciechowski z parafii św. Stanisława BM w Serokomli
Grzegorz Wojdat z parafii św. Bartłomieja w Korytnicy Łaskarzewskiej.
Do święceń nowi kapłani przygotowywali się przez 6 lat seminaryjnej formacji. Bezpośrednim przygotowaniem były tygodniowe rekolekcje, prowadzone przez ojca duchownego WSD, które odbyli w sanktuarium maryjnym w Kodniu.
Na początku Eucharystii każdy z kandydatów do święceń został imiennie wywołany. Na wezwanie odpowiedział słowem: „Jestem!”. Bezpośrednio przed udzieleniem święceń diakoni wysłuchali homilii bp. Zbigniewa Kiernikowskiego. Ordynariusz nawiązał w niej m.in. do biblijnego stwierdzenia św. Pawła: „Przechowujemy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas” (2 Kor 4,7). „Trzeba uświadomić sobie, że ten skarb, który jest w nas składany, jest składany w glinianych naczyniach. Nieważne jest jednak samo naczynie – ważny jest sam skarb” – zwrócił się do przyszłych prezbiterów, po czym dodał: “Nie chrońcie siebie samych. Nie bądźcie ładnymi naczyniami dla siebie. Bądźcie glinianymi naczyniami ze skarbem w środku. To się dokonało w Jezusie. On przyjął najbardziej kruchą historię życia od początku do końca”.
Liturgia święceń kapłańskich jest dość złożona. Istotnym znakiem sakramentu święceń jest włożenie rąk biskupa i wypowiedziana przezeń nad kandydatami modlitwa konsekracyjna. Gest włożenia rąk na głowę wyświęcanych prezbiterów wykonali także wszyscy kapłani obecni w katedrze.
Zanim jednak dokonało się włożenie rąk, kandydaci wobec wszystkich zgromadzonych odpowiadali na zadawane przez biskupa pytania, deklarując przyjęcie na siebie obowiązków, płynących z przyjęcia kapłaństwa. „Czy chcesz wiernie pełnić urząd posługiwania kapłańskiego w stopniu prezbitera jako gorliwy współpracownik biskupów w kierowaniu Ludem Bożym pod przewodnictwem Ducha Świętego? Czy na chwałę Boga i dla uświęcenia chrześcijańskiego ludu chcesz pobożnie i z wiarą sprawować misteria Chrystusa, a zwłaszcza eucharystyczną Ofiarę i sakrament pokuty, zgodnie z tradycją Kościoła? Czy chcesz razem z nami wypraszać Boże miłosierdzie dla powierzonego ci ludu, modląc się nieustannie według nakazu Chrystusa? Czy chcesz coraz ściślej jednoczyć się z Chrystusem, Najwyższym Kapłanem, który z samego siebie złożył Ojcu za nas nieskalaną ofiarę i razem z Nim poświęcać się Bogu za zbawienie ludzi?” – pytał pasterz diecezji. Następnie każdy z kandydatów, wkładając swe dłonie w dłonie biskupa przyrzekł jemu i jego następcom cześć i posłuszeństwo. Po litanii do Wszystkich Świętych, podczas której kandydaci do świeceń leżą krzyżem, włożeniu rąk i modlitwie konsekracyjnej, neoprezbiterzy włożyli szaty kapłańskie. Dopełnieniem święceń był gest przekazania im kielicha i pateny, symbolizujący związek kapłaństwa z Eucharystią. Na zakończenie obrzędu każdy z nowo wyświęconych prezbiterów otrzymał od pasterza diecezji symboliczny gest pokoju.
W niedzielę, 8 czerwca, neoprezbiterzy celebrowali w swych rodzinnych parafiach prymicyjne Eucharystie.
(xaa)