Wsi spokojna, wsi wesoła…
Celem święta było pokazanie, że Gmina Grębków to miejsce szczególne, a kultura pogranicza podlasko-mazowieckiego warta poznania. Dzień Kultury Regionu jest organizowany w Grębkowie od kilku lat.
Uroczystość rozpoczęła dyrektor PG Bożena Bieniak. Witając zebranych, w sposób szczególny podziękowała za przybycie Przewodniczącej Rady Gminy Grębków Teresie Tkaczyk.
Program zainaugurowała część artystyczna przygotowana przez uczniów. Autorami tekstów o dowcipnym, czasem nawet satyrycznym, charakterze byli gimnazjaliści występujący w tradycyjnych ludowych strojach. Widownia bawiła się doskonale, gdyż wygłaszanym tekstom towarzyszyły wesołe ludowe melodie. Motywem przewodnim tegorocznej inscenizacji były wiejskie zaloty. Każda klasa przygotowała scenkę obyczajową z życia dawnej polskiej wsi. Najpierw publiczność obejrzała, jak wyglądały tzw. prządki, potem wzięła udział w swatach i kiszeniu kapusty oraz sobótkowych wróżbach. Część artystyczną zakończył wieczór kawalerski i panieński, czyli tzw. rozpleciny. W wyjątkowy nastrój ludowego obrzędu grą na akordeonie wprowadził widownię organista z parafii Waldemar Wójcik. Imprezę uświetnił też występ zespołu „Mali Grębkowianie” z tutejszej szkoły podstawowej oraz koncert zespołu ludowego „Węgrowianie”.
Pokrzepieni na duchu uczestnicy spotkania degustowali dania kuchni regionalnej. Stoły uginały się pod smakołykami przygotowanymi przez panie ze stowarzyszenia „Grębkowianie”. Można było spróbować takich potraw, jak sójki, parowańce czy kiszka ziemniaczana oraz popić je swojskim piwem. Ciekawą oprawę poczęstunku stanowiła wyjątkowa dekoracja: malowane naczynia, haftowane obrusy i wyszywane makatki.
Dodatkową atrakcją Dnia Kultury Regionu był mecz piłki nożnej. Drużyna gimnazjalistów walczyła z Orlętami Grębków o Puchar Wójta Gminy. Trafił on, niestety, w ręce Orląt.
Uroczystość przygotowano dzięki zaangażowaniu rady pedagogicznej, rodziców i uczniów PG w Grębkowie. Impreza pokazała, że młodzież potrafi dostrzec zalety życia na wsi, ceni tradycję i zgadza się ze słowami Jana Kochanowskiego: „Wsi spokojna, wsi wesoła, który głos twej chwale zdoła…”.