Wychowywać z Dekalogiem

Pod pojęciem wychowania katolickiego, utożsamianym błędnie z nadmiernymi wymaganiami, tak naprawdę kryje się wychowanie według Dekalogu, które kontrastuje zdecydowanie ze współczesną modą na naginanie zasad moralnych do własnych potrzeb.

Nauczanie Kościoła katolickiego obrosło w półprawdy i stereotypy. Także w kwestii wychowania. Że rzekomo namawia do przesadnej dyscypliny, rygoru, surowości, a dziecko ma wyłącznie obowiązki i powinno być całkowicie posłuszne rodzicom i wychowawcom, a jeśli nie jest, należy wymierzyć mu klapsa.

Bo, jak twierdzą krytycy Kościoła katolickiego, cytując ze szczególną lubością wersy z Księgi Przysłów, pozwala na to Pismo Święte: „Nie kocha syna, kto rózgi żałuje, kto kocha go – w porę go karci” (Prz 13,24), „W sercu chłopięcym głupota się mieści, rózga karności wypędzi ją stamtąd” (Prz 22,15) i „Karcenia chłopcu nie żałuj, gdy rózgą uderzysz – nie umrze. Ty go uderzysz rózgą, a od Szeolu zachowasz mu duszę” (Prz 23,13-14). To wszystko mity. Zwykle są one powielane przez tych, którzy z Kościołem mają niewiele wspólnego. Dlatego w tygodniu wychowania warto przypomnieć, czym jest wychowanie katolickie i na czym się opiera.

Subtelne różnice

Marta Majek, pedagog w siedleckiej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej, realizator „Szkoły dla rodziców i wychowawców”, a prywatnie mama czworga dzieci w wieku trzy, siedem dziewięć i 11 lat, zwraca uwagę, że określenia „wychowanie katolickie” i „wychowanie chrześcijańskie” są stosowane zamiennie. – Tymczasem za ks. prof. Marianem Wolickim powiedziałabym, że skoro określenia „katolicki” i „chrześcijański” różnią się od siebie, podobnie jest w przypadku wychowania. Chrześcijańskie – stanowi uszczegółowienie katolickiego, gdyż u jego podstaw leży chrześcijańska koncepcja człowieka – twierdzi. – Ks. Roman Sieroń uważa, że „wychowanie chrześcijańskie zdąża do pełnego rozwoju osoby ludzkiej, czyli do harmonijnego rozwijania właściwości fizycznych, moralnych, intelektualnych oraz do ukształtowania człowieka doskonałego na miarę pełni Chrystusowej”. Natomiast wychowanie katolickie opiera się dodatkowo na zasadach Kościoła katolickiego. Nic tu nie ma o surowości, karach, nagrodach – zauważa M. Majek.

Moderniści kontra tradycjonaliści

Natomiast Dariusz Zalewski, pedagog, autor bloga edukacja-klasyczna.pl, tłumaczy, iż wychowanie katolickie polega na usprawnieniu władz poprzez nabycie cnót naturalnych i nadprzyrodzonych oraz innych sprawności, dzięki którym osoba będzie mogła uświęcić się i osiągnąć wieczność. – Rozróżniamy dwie filozofie wychowania katolickiego. Pierwsza polega na dostosowaniu się do tego, co w kwestii edukacji proponuje współczesny świat. Druga – bazuje na metodach przekazywanych przez tradycję i obyczaj katolicki. ...

Jolanta Krasnowska