Zafascynowany katechetyką do końca
Eucharystii przewodniczył bp Kazimierz Gurda. Obecny był również bp Grzegorz Suchodolski, liczne grono księży, osób życia konsekrowanego, jak też społeczność seminarium duchownego naszej diecezji, wielu katechetów oraz rodzina. W homilii biskup nawiązał do odczytanej Ewangelii, w której Pan Jezus przypomina uczniom, że to On prowadzi do domu Ojca Niebieskiego. - Śp. ks. prof. S. Kisiel już się zapewne o tej prawdzie przekonał. Mamy nadzieję, że znając drogę zbawienia, którą jest Jezus Chrystus, doszedł do nieba - mówił biskup. Przypomniał też życie zmarłego kapłana. - Przez głoszenie Ewangelii śp. ks. Stanisław chciał zaradzić niewiedzy co do tych, którzy umierają.
Chciał, aby prawda o zbawieniu w Jezusie Chrystusie dotarła do wszystkich, a przede wszystkim do dzieci i do młodzieży – mówił bp Gurda, odnosząc się do pracy katechetycznej, która stała się fascynacją życia śp. ks. S. Kisiela, a zapoczątkowały ją studia z katechetyki w KUL, zakończone w 1971 r. tytułem doktora teologii. – Dzięki nim poznał, jak docierać do dzieci i młodzieży z przesłaniem o zbawieniu w Jezusie Chrystusie. (…) Swoje kapłańskie życie poświęcił na to, aby odpowiedź na pytanie o drogę prowadzącą do Jezusa przebywającego w niebie mógł znaleźć każdy współczesny Tomasz. Zależało mu zwłaszcza na tym, aby tę odpowiedź znały dzieci i młodzież – zaznaczył biskup.
Pochłonięty pracą
Bp K. Gurda mówił też o tym, jak rolę katechety pojmował śp. ks. Stanisław, m.in. wykładając katechetykę w WSD i ucząc religii w liceum. – Chciał teorię o katechezie łączyć z praktyką. Dzięki stałemu kontaktowi z młodzieżą poznawał jej problemy i starał się na nie odpowiedzieć – podkreślił. Pracę pedagogiczną łączył z przygotowaniem publikacji: książki pt. „Czy jest sens wierzyć?”, oraz pomocy dla młodzieży przygotowującej się do sakramentu bierzmowania „Umocnieni w Duchu Świętym”. W latach 1996-2007 śp. ks. Stanisław był dyrektorem Instytutu Teologicznego w Siedlcach, pełniąc zarazem funkcję wicedyrektora wydziału nauczania w kurii diecezjalnej i wizytatora religii w szkołach ponadpodstawowych. – Widzimy, jak bardzo był pochłonięty pracą na rzecz katechezy w naszej diecezji. To zainteresowanie pozostało aktualne w sercu i myśli ks. Stanisława po jego przejściu na emeryturę i trwało do końca jego ziemskiego życia. Interesował się dokumentami Stolicy Apostolskiej i KEP dotyczącymi katechezy. Czerpał z nich inspirację do opracowań, które pozostawił – mówił bp Gurda.
– Diecezja siedlecka, biskupi, księża, katecheci, jego uczniowie dziękują Panu Bogu za pracę podjętą w dziedzinie katechezy, są wdzięczni księdzu profesorowi i dziękują za jego wielkie zaangażowanie w pracę katechetyczną. (…).Prosimy przez wstawiennictwo Maryi Matki Kapłanów, by dobry i miłosierny Bóg przyjął go do swego królestwa, gdzie istnieje pełnia mądrości, wiedzy i miłości – zakończył.
Nasz profesor
Żegnając zmarłego, ks. kan. Jarosław Ruciński, dyrektor domu księży emerytów, podkreślił, że „ksiądz profesor” – bo był nim dla wielu księży naszej diecezji – aktywnie pracował do ostatnich chwil życia. Kolega ze studiów ks. infułat Kazimierz Korszniewicz przypomniał, że kiedy rozpoczynali studia w Drohiczynie, Stanisław Kisiel był o rok młodszy od kolegów z kursu. – Ale miał wielkie ambicje być pierwszym, mimo że najmłodszy. I to się realizowało w jego życiu seminaryjnym, a potem kapłańskim. Bo – poza piątką wyświęconą wcześniej – jako pierwszy z roku otrzymał święcenia kapłańskie 8 maja 1960 r. Taką decyzję podjął bp Ignacy Świrski, aby uratować go przed wojskiem – mówił ksiądz infułat z uwagą, że ks. Stanisław jako pierwszy skończył studia katechetyczne na tworzącym się wydziale teologii pastoralnej na KUL i otrzymał tytuł doktora. Był też pierwszym dyrektorem Instytutu Teologicznego w Siedlcach. – Kiedy dzisiaj żegnamy ks. S. Kisiela, modlimy się z wiarą i miłością do Boga, aby jego wiara zakończyła się tą światłością i radością w życiu wiecznym w królestwie nieba – powiedział.
– Potrzebna jest też ludzka pamięć za to wszystko, co działo się w życiu ks. Stanisława za jego ziemskich dni. Jako wspólnota seminarium przede wszystkim chcemy pamiętać o pracy księdza profesora, podziękować za wychowanie wielu kapłanów do sprawowania funkcji katechetów, za jego pracę naukową i za jego przykład katechizowania – podkreślił ks. kan. Piotr Paćkowski, rektor siedleckiego WSD.
Ks. kan. dr Stanisław Kisiel (1937-2022)
Urodził się 2 stycznia 1937 r. w Horodyszczu, po wojnie mieszkał z rodzicami w Parczewie, gdzie zdał maturę w 1954 r. i wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego. Ukończył je i przyjął święcenia kapłańskie 8 maja 1960 r. Pracował jako wikariusz w Dęblinie, Łaskarzewie i dwukrotnie w parafii św. Stanisława BM w Siedlcach. W 1965 r. został skierowany na studia katechetyczne w Instytucie Teologii Pastoralnej KUL. Ukończył je, uzyskując w 1971 r. doktorat z teologii. W latach 1971-1978 łączył pracę wykładowcy katechetyki i pedagogiki w WSD w Siedlcach z pracą katechety młodzieży licealnej. Przez kilka lat pracował także w duszpasterstwie akademickim.
W siedleckiej WSD pracował jako wykładowca katechetyki i pedagogiki w latach 1971-2003. Prowadził także ćwiczenia i seminarium magistranckie. Od 1996 do 2007 r. był także dyrektorem Instytutu Teologicznego w Siedlcach. Obydwie uczelnie były afiliowane do Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie. Był promotorem wielu prac magisterskich. Równocześnie w latach 1996-2007 pełnił funkcję wicedyrektora Wydziału Nauki Katolickiej (obecnie: Nauczania Katechetycznego) Kurii Siedleckiej i wizytatora religii w szkołach średnich.
W 1997 r. bp Jan Nowak mianował go kanonikiem honorowym kapituły katedralnej siedleckiej. Po przejściu na emeryturę w lutym 2007 r. ks. S. Kisiel zajmował się opracowaniem pomocy duszpasterskich i katechetycznych oraz publikacji naukowych. Najwięcej wydań w latach 1977-2012 miała książka „Czy jest sens wierzyć?”. Wydał opracowanie pt. „Umocnieni Duchem Świętym” jako pomoc duszpastersko-katechetyczną przygotowującą młodzież do sakramentu bierzmowania. Opublikował trzy pozycje naukowe pastoralne: „Duszpasterstwo na tle potrzeb psycho-duchowych (młodzieży)”, „O duszpasterstwie rekolekcyjnym”, „Uwarunkowania rozwiązań problemów moralnych postawami wobec religii”. Publikował artykuły duszpastersko-katechetyczne i naukowe i brał udział w ogólnopolskiej dyskusji nt. programu katechizacji.
W latach 1991-2000 opracował z alumnami WSD pomoce na religię dla liceum pt. „Kościół Chrystusa” (opracował też nowe wydanie tych materiałów). Przygotował do druku pozycje książkowe: 1. „Kościół poznający naukę Chrystusa”: tematyka biblijna; 2. „Kościół wierzący w naukę Chrystusa”: tematyka światopoglądowa, dogmatyczna, eklezjologiczna i o sektach; 3. „Kościół realizujący naukę Chrystusa”: tematyka etyczna i modlitewno-liturgiczno-sakramentalna, z przygotowaniem do małżeństwa katolickiego; 4. „Kościół realizujący misję Chrystusa w świecie. Materiały na katechezy dla młodzieży licealnej i dorosłych w oparciu o historię Kościoła”. Materiały w nich zawarte mogły być wykorzystane w duszpasterstwie i katechizacji.
Zmarł w Siedlcach, w swoim mieszkaniu, 17 czerwca.
Requescat in pace.
opr. ks. Bernard Błoński
LI