Zanurzony w miłości Chrystusa
W pogrzebie uczestniczyła rodzina zmarłego kapłana, przyjaciele, siostry albertynki, klerycy Wyższego Seminarium Duchownego, a także licznie zgromadzeni parafianie.
– Jesteśmy ożywieni chrześcijańską nadzieją życia. Fundamentem naszej nadziei jest prawda o miłości Boga do człowieka, prawda o Chrystusie, który umarł za nas grzeszników i zmartwychwstał – mówił w homilii biskup siedlecki. – Nowe życie objawione w Jezusie Chrystusie przechodzi przez bramę śmierci i jest życiem wiecznym. Nadzieja złożona w Chrystusie wprowadza nas w życie wieczne, życie, które jest z Boga. Jezus zapewnia nas o tym w kontekście swego odejścia z tego świata do Ojca: „W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce”. Śp. ksiądz prałat złączył swoje życie z Chrystusem, który jest drogą, prawdą i życiem. Zanurzony w miłości Chrystusa służył jako wikariusz i proboszcz. W parafii katedralnej, obok posługi duszpasterskiej, podjął i przeprowadził szereg prac gospodarczych. Przez ostatnie lata życia dotknięty był chorobą i cierpieniem. Dzisiaj dziękujemy Bogu za jego życie i kapłańską posługę. Dziękujemy także tym wszystkim, którzy się nim opiekowali zwłaszcza w okresie choroby. Żegnając księdza prałata, żywimy głęboką nadzieję, że jego oddanie, cierpienie oraz miłość zrodzona przez Ducha Świętego będą owocowały – mówił pasterz Kościoła siedleckiego.
Po zakończonej Eucharystii ks. prałata Stanisława Biernata pożegnali ks. prałat Eugeniusz Filipiuk – proboszcz katedry siedleckiej oraz Jacek Myszkowski. Następnie ciało zmarłego kapłana zostało złożone na cmentarzu centralnym w Siedlcach.
Ks. prałat Stanisław Biernat urodził się 3 lipca 1920 r. w miejscowości Dzięcioły Dalsze w parafii Sterdyń (wówczas w diecezji siedleckiej; obecnie w drohiczyńskiej). Rodzicami jego byli Paweł i Marianna z domu Borysiak, rolnicy posiadający własne gospodarstwo.
Po ukończeniu szkoły powszechnej w Sterdyni od 1934 r. ks. S. Biernat był uczniem Mniejszego Seminarium Duchownego w Siedlcach (tzw. Gimnazjum i Liceum Biskupie). „Już w tym okresie zrodziła się myśl oddania się pracy kapłańskiej. W niedziele i wolne chwile od zajęć szkolnych spieszyłem do kościoła, by tam służyć do Mszy św.” – pisał ks. Stanisław w swojej biografii.
Klasę maturalną rozpoczął we wrześniu 1939 r., kiedy to wybuchła II wojna światowa, a naukę w „Biskupiaku” kontynuował na tzw. tajnych kompletach. Po otrzymaniu świadectwa maturalnego złożył podanie do Wyższego Seminarium Duchownego. Mimo przyjęcia – z uwagi na warunki wojenne, represje, zamknięcie seminarium w Janowie Podlaskim – studia w Siedlcach mógł rozpocząć dopiero w 1942 r. Formacja seminaryjna ks. S. Biernata przebiegała w warunkach konspiracyjnych i trudnych materialnie lat okupacji. Ponieważ czas wojny wśród ofiar pochłonął także wielu kapłanów z diecezji, bp Ignacy Świrski zadecydował o przyspieszeniu święceń. Cały rocznik otrzymał je 20 grudnia 1947 r. w katedrze siedleckiej.
Ks. Stanisław pracował jako wikariusz w parafiach: Kamionna (1947-48 r.), Starawieś (1948 r.), Sokołów Podlaski (1948-49 r.), Węgrów (1949-1956 r.). Podczas pobytu w Sokołowie Podlaskim zachorował i od wiosny do grudnia 1949 r. przebywał na leczeniu u sióstr szarytek w Runowie.
Ks. S. Biernat został mianowany od 1 września 1956 r. prefektem alumnów w seminarium duchownym oraz pomocnikiem ówczesnego wicerektora ds. administracyjno-gospodarczych. Natomiast od 1 stycznia 1961 r. pełnił urząd ekonoma (prokuratora), zajmując się w seminarium sprawami ekonomicznymi i gospodarczymi (do 1 września 1969 r.). Na prośbę bp. I. Świrskiego 5 grudnia 1964 r. kapłan został odznaczony przez papieża Pawła VI godnością szambelana tajnego (prałat). Poprosił o zwolnienie z pracy w seminarium i przeszedł do posługi duszpasterskiej w parafiach.
Jako proboszcz ks. Stanisław pracował w Korytnicy Łaskarzewskiej (od 1 września 1969 r. do 1 września 1975 r.). W 1970 r. został mianowany na okres sześciu lat delegatem biskupa ds. gospodarczych w seminarium duchownym, zaś od 1974 r. na dziesięcioletnią kadencję na urząd synodalnego proboszcza konsulatora. Wśród parafii, gdzie posługiwał, jest też Trzebieszów (od 1 września 1975 r. do 30 września 1976 r.) i parafia katedralna w Siedlcach (od 30 września 1976 r. do 19 sierpnia 1995 r.). W 1976 r. ksiądz prałat wszedł w skład diecezjalnej komisji ds. rent i emerytur kapłanów. Przez kilka kadencji – do roku 1984 – pełnił też urząd dziekana dekanatu katedralnego, zaś w 1976 r. został wybrany do rady kapłańskiej i przez trzy kadencje był jej członkiem. Godność kanonika gremialnego kapituły katedralnej siedleckiej ks. S. Biernat otrzymał 24 października 1986 r., a od 25 lutego 1991 r. mianowano go kanonikiem penitencjarzem kościoła katedralnego.
W parafii katedralnej, obok posługi duszpasterskiej, ks. Stanisław przeprowadził szereg prac gospodarczych o charakterze remontowo-budowlanym, m.in. budowę nowej plebanii, wymianę konstrukcji dachowej na katedrze, remonty i bieżące inwestycje w kościele, wykazał się także troską o zaplecze katechetyczne.
Po osiągnięciu wieku emerytalnego, tj. 75 lat, z dniem 19 sierpnia 1995 r. ksiądz prałat przeszedł na emeryturę z zamieszkaniem na plebanii katedralnej. W miarę sił angażował się w pomoc w parafii. Niestety, pogarszający się systematycznie stan zdrowia ks. S. Biernata spowodował, że od prawie dziesięciu lat był osobą leżącą, zdaną na życzliwą obecność i opiekę lekarzy, pielęgniarek, kapłanów, a przede wszystkim posługującej mu na co dzień wieloletniej gospodyni. Ostatnie dni życia spędził w szpitalu w Siedlcach, gdzie zmarł dnia 1 sierpnia. Przeżył pełne 93 lata, w tym 65 lat w kapłaństwie.
Requiescat in pace
Opr. ks. Bernard Błoński
ks. Mateusz Czubak