Zmarł ks. prałat Stanisław Grabowiecki
Miał 68 lat, w Chrystusowym kapłaństwie przeżył 41 lat. Uroczystości żałobne rozpoczną się w niedzielę 22 grudnia, Msza pogrzebowa odbędzie się w poniedziałek 23 grudnia.
Uroczystości pogrzebowe rozpoczną się w niedzielę 22 grudnia w Bazylice Mniejszej w Janowie Podlaskim. O 18.30 odbędzie się modlitwa różańcowa, po czym o 19.00 będzie sprawowana Msza św. żałobna. Modlitewne czuwanie przy ciele zmarłego zakończy się o 21.00.
W poniedziałek 23 grudnia o 9.00 rozpocznie się modlitwa przy ciele śp. ks. prał. Stanisława Grabowieckiego. Msza św. pogrzebowa będzie sprawowana o 12.00. Eucharystii będzie przewodniczył biskup siedlecki Kazimierz Gurda. Następnie ciało zmarłego kapłana zostanie złożone na cmentarzu parafialnym.
BIOGRAM
Śp. ks. prałat Stanisław Szczepan Grabowiecki (1956-2024)
Urodził się 27 stycznia 1956 r. w miejscowości Bity Kamień w parafii Różanystok (obecnie archidiecezja białostocka). Rodzicami jego byli Józef i Janina z d. Kuryłowicz, małżonkowie Grabowieccy.
Szkołę Podstawową ukończył w Reszkowcach. Następnie przez dwa lata kontynuował naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Sokołowie Podlaskim, mieszkając w bursie salezjańskiej.
W 1974 r. wstąpił do Zgromadzenia Księży Salezjanów i po odbyciu rocznego nowicjatu w Czerwińsku kontynuował naukę w Salezjańskim Seminarium Duchownym w Lądzie nad Wartą. W tym czasie ukończył Liceum Ogólnokształcące w Łodzi i otrzymał świadectwo maturalne w 1977 r. W seminarium salezjańskim ukończył studia filozoficzne.
W 1979 r. na własną prośbę i za zgodą przełożonych opuścił zgromadzenie i został przyjęty do Wyższego Seminarium Duchownego w Siedlcach. Tutaj kontynuował studia teologiczne i w tym czasie napisał pracę magisterską, którą obronił na Wydziale Teologicznym w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, uzyskując w 27 kwietnia 1983 r. tytuł magistra teologii. Święcenia kapłańskie przyjął 4 czerwca 1983 r. w katedrze siedleckiej przez posługę bp. Jana Mazura.
Jako wikariusz pracował w parafiach: Sadowne (1983-1984); Miastków (1984-1985); Terespol (1985-1986); Kosów Lacki (1986); Hańsk (1986-1987); Parysów (1987-1989); Sławatycze (1989-1990).
Urząd proboszcza pełnił w następujących parafiach: Dołhobrody (1990-1994); Radomyśl (1994-1999); Łosice – par. Trójcy Świętej (1999-2006); od roku 2006 w Janowie Podlaskim.
W parafii Radomyśl podjął z parafianami budowę wieży przykościelnej z przedsionkiem, zamykając w ten sposób architekturę frontonu kościoła.
Do Łosic został mianowany z dniem 26 sierpnia 1999 r. z poleceniem zorganizowania duszpasterstwa i budowy świątyni w nowo utworzonej parafii Trójcy Świętej. Z pomocą wiernych parafii i dobrodziejów z różnych stron wybudowano nowy kościół parafialny w latach 2001-2006, a także plebanię w stanie surowym. Udało się zorganizować prężną wspólnotę parafialną identyfikującą się z nową parafią, zatroskaną o sprawy duchowe i materialne swojej parafii. W Łosiach ks. Stanisław jako proboszcz pełnił także społeczną posługę kapelana w szpitalu łosickim (od 1999 r.) i kapelana Powiatowej Państwowej oraz Ochotniczej Straży Pożarnej powiatu łosickiego (od 2003 r.).
Z dniem 10 sierpnia 2006 r. został mianowany proboszczem parafii Trójcy Świętej w Janowie Podlaskim i dziekanem dekanatu janowskiego. Urząd ten pełnił do śmierci. W parafii podjął zwyczajną pracę duszpasterską ze wsparciem księży wikariuszy. Jako proboszcz podejmował aktualnie potrzebne prace konserwatorsko-restauracyjne związane ze świątynią parafialną. Kościół parafialny w Janowie Podlaskim o historii sięgającej połowy XV w. był przez lata kolegiatą w diecezji łuckiej, a od 1818 r. katedrą nowo powstałej diecezji podlaskiej, by po przeniesieniu siedziby diecezji podlaskiej w 1924 r. do Siedlec stać się kościołem kolegiackim w diecezji siedleckiej czyli podlaskiej, obecnie diecezji siedleckiej.
Ks. Stanisław był aktywnie zaangażowany w pielęgnację i upamiętnianie dziedzictwa historycznego świątyni kolegiackiej w Janowie Podlaskim zwanym kiedyś Biskupim. Brał czynny udział w działalności Kapituły Kolegiackiej Janowskiej i wspierał jej inicjatywy w realizacji statutowych celów. Z pomocą władz lokalnych był inicjatorem wielu działań gospodarczych i restauracyjnych w celu upamiętnienia dziejów miasta biskupiego. Pozyskał także środki finansowe od różnych instytucji centralnych i samorządowych województwa lubelskiego na odnowienie architektoniczne kolegiaty. Prace te były związane ze zbliżającą się w 2018 r. rocznicą 200-lecia utworzenia diecezji podlaskiej i przypadającą w 2024 r. setną rocznicą utworzenia Kolegiaty Janowskiej przy kościele parafialnym. Jako gospodarz miejsca, wspierany przez bp. Kazimierza Gurdę, cieszył się z podniesienia przez papieża Franciszka 6 grudnia 2017 r. kościoła kolegiackiego w Janowie Podlaskim do godności Bazyliki Mniejszej, ogłoszonego podczas Zebrania Plenarnego Konferencji Episkopatu Polski, odbywającego się w dniach 7-8 czerwca 2018 r. w Janowie Podlaskim.
Osłabiony i zmęczony fizycznie nękającą go chorobą cukrzycową i krążeniową, ze wszczepionym rozrusznikiem serca, a także niezrozumieniem wśród nielicznych parafian prosił już 2018 r. o zmianę parafii, aby móc spokojnie posługiwać jeszcze w innej parafii. Pozostał jednak dalej w parafii, opiekując się kolegiatą i bazyliką mniejszą.
Doceniając jego aktywność duszpasterską i działalność organizacyjno-gospodarczą, bp Zbigniew Kiernikowski 6 sierpnia 2006 r. mianował go kanonikiem honorowym Kapituły Kolegiackiej Janowskiej, a 23 stycznia 2010 r. został mianowany kanonikiem gremialnym i prałatem kustoszem tejże kapituły.
W strukturach diecezjalnych był członkiem Rady ds. Sanktuarium w Pratulinie (od 2008 r.), a także członkiem Rady Kapłańskiej diecezji siedleckiej (od 2022 r.).
Odznaczony został Srebrnym Krzyżem Zasługi przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego (2007 r.), Odznaką Strażaka Wzorowego, a także medalem „Zasłużony dla Powiatu Bialskiego”. Pełnił też posługę kapelana Ochotniczych Straży Pożarnych na terenie powiatu bialskiego.
Był miłośnikiem zwierząt i przez wiele lat hodował na posesji parafialnej różne oswojone dzikie zwierzęta, co było atrakcją dla parafian i turystów odwiedzających Janów Podlaski. Został także mianowany kapelanem Polskiego Związku Łowieckiego okręgi bialskiego.
Już na początku 2024 r. planował odejść na emeryturę w przyszłym roku, aby spokojnie doczekać odejścia do Pana. Choroba jednak postępowała i musiał wielokrotnie przebywać na leczeniu szpitalnym i sanatoryjnym. Przez ostatnie dwa tygodnie przebywał na oddziale kardiologicznym w Białej Podlaskiej. Tam zmarł 21 grudnia 2024 r. Przeżył pełne 68 lat w tym 41 lat w kapłaństwie.
W swoim testamencie napisał m.in.: „Wszystkich Braci w kapłaństwie i wiernych świeckich proszę o pamięć w modlitwie. Jeśli kogoś skrzywdziłem lub obraziłem, przepraszam i proszę o darowanie mi win”.
Pozostał w pamięci kapłanów i zapewne wiernych, wśród których pracował, jako kapłan: koleżeński, gościnny, pełen humoru i dowcipu, komunikatywny i otwarty na potrzeby swoich parafian, wspierający siostry zakonne i kapłanów pracujących w parafiach na Białorusi, których zapraszał do przeprowadzenia rekolekcji parafialnych, aktywny i gospodarny proboszcz, duszpasterz gorliwy w różnych środowiskach swojego posługiwania kapłańskiego.
Niech Chrystus, którego tajemnicę narodzenia będziemy przeżywać za kilka dni, przyjmie ks. Stanisława do wiecznej radości nowo narodzonych dla Pana.
opr. ks. Bernard Błoński
za Podlasie24.pl