Życie w blogosferze

Blogi przejęły rolę pamiętników, a w wirtualnej przestrzeni funkcjonują ich miliony. Po pióro, a raczej klawiaturę, sięga, kto chce. Ale żeby pisać bloga, nie wystarczy sprawnie posługiwać się słowem, trzeba jeszcze mieć coś do powiedzenia. Bo tu nie chodzi o pisanie do szuflady.

 

Słownik Języka Polskiego definiuje blog krótko – to dziennik prowadzony przez internautę na stronach www. Warto ją uszczegółowić: składa się z odrębnych, uporządkowanych chronologicznie wpisów, dokonywanych przez właściciela, które czytelnicy mogą komentować.

Wymowne pisanie

– Pierwsze blogi pojawiły się w Polsce około 1996 r. – Były to początkowo notatniki bez słów, zawierające szereg odnośników do innych stron internetowych – mówi mgr Tomasz Chodowiec, językoznawca z Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach, precyzując, że dopiero później, wraz z rozwojem portali blogowych, przyjęły formę zbliżoną do pamiętnika. – Blog charakteryzuje przede wszystkim związek z konkretną osobą, która prowadzi go z własnej potrzeby. Druga cecha to ogólna dostępność – wylicza naukowiec badający język komunikacji elektronicznej. Zaznacza zarazem, że ilość istniejących blogów, jak też zróżnicowanie językowe i tematyczne, to kopalnia wiedzy o człowieku. A wymowne są nawet te, które po otwarciu okazują się… puste. Świadczą o poszukiwania kontaktu z drugim człowiekiem. – Potrzebę wirtualnej zmiany tożsamości, bycia kimś innym potwierdzają strony anonimowych użytkowników, kryjących się pod nickiem. ...

Monika Lipińska