Wołanie o pomoc
Estera udaremniła ten zamiar, interweniując u króla. Ryzykując własnym życiem, stanęła przed obliczem Kserksesa i wyjawiła mu trudne położenie swego Narodu. Król okazał jej łaskę i nie ukarał za samowolę. Haman został przykładnie ukarany za swą nikczemność, a Naród Wybrany kolejny raz ocalony przez Boga.
Modlitwa Estery
Autor natchniony przekazuje nam piękną modlitwę Estery, w której rozbrzmiewają zgodnie wiara w Opatrzność Bożą oraz karmiona nią nadzieja, że i tym razem Bóg ujmie się za ciemiężonym narodem. Estera do swej modlitwy dodała post i umartwienie. „I błagała Pana, Boga Izraela, mówiąc «Panie mój, Królu nasz, Ty jesteś jedyny, wspomóż mnie samotną, nie mającą poza Tobą wspomożyciela, bo niebezpieczeństwo jest niejako w mojej ręce. Słyszałam od młodości mojej w pokoleniu moim ojczystym, że Ty, Panie, wybrałeś Izraela spośród wszystkich narodów i ojców naszych ze wszystkich ich przodków na wieczyste dziedzictwo i uczyniłeś im wszystko, co zapowiedziałeś. A teraz zgrzeszyliśmy wobec Ciebie i wydałeś nas w ręce naszych wrogów za to, że czciliśmy ich bóstwa. Sprawiedliwy jesteś, Panie! A oni nie zadowolili się goryczą naszej niewoli i włożyli swojej ręce w ręce swoich bożków, aby odmienić obietnice ust Twoich i aby zniszczyć Twoje dziedzictwo, zamknąć usta tych, którzy Cię wielbią, i zgasić sławę Twego domu i ołtarza Twego, a otworzyć usta pogan, by chwaliły przymioty bezwartościowych bałwanów i podziwiały nieustannie doczesnego króla. (…. ...
ks. Zbigniew Sobolewski