Takich ludzi się nie zapomina…
W homilii biskup siedlecki mówił o chlebie eucharystycznym, który Jezus daje ludziom do spożycia. Ten chleb – Ciało Pana – uzdalnia nas do życia wiecznego i pozwala wydawać swoje życie za innych. Przyjmowanie mocy ukrytej w Eucharystii sprawia, że chrześcijanin potrafi żyć dla bliźniego, nie oczekując dla siebie niczego, poza pragnieniem, by dać siebie na spożycie. W ten sposób pomiędzy ludźmi spożywającymi Eucharystię tworzy się i utrzymuje jedność budowana mocą przyjmowanego pokarmu. – Dla zmarłego kapłana czas odpowiadania Bogu przez wiarę dobiegł końca. My jesteśmy jeszcze w drodze do domu Ojca. Jezus Chrystus daje nam śmiertelnym swoje Ciało do spożycia. „Każdy, kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki”. Ks. prałat Marian w to wierzył i karmił się tajemnicą Eucharystii – mówił ksiądz biskup.
Wolą Zmarłego, zapisaną w testamencie, było, aby uczestnicy uroczystości pogrzebowych zamiast kwiatów złożyli ofiarę pieniężną, która później ma być przeznaczona na rzecz ubogich. Ksiądz prałat w testamencie prosił również, by jego pogrzeb był skromny, czyli pozbawiony przemówień w kościele i na cmentarzu. Z tej racji na zakończenie Eucharystii zostały wygłoszone jedynie dwie mowy pożegnalne.
W imieniu sióstr nazaretanek zmarłego kapłana pożegnała s. Lucjana Matuszczak, przełożona wspólnoty sióstr nazaretanek w Łukowie przy ul. 11 listopada.
– Większość swego życia i kapłaństwa spędziłeś w Łukowie. Kochałeś to miasto, tak bardzo związałeś się z jego historią i nigdy nie było Ci obojętne to, co stanowiło teraźniejszość i przyszłość tego miejsca. Dziś dziękujemy – za słowa krzepiące i za słowa, które dotykały mocniej – pouczały (czasem boleśnie), wskazywały drogę – jej właściwy kierunek, a były podyktowane miłością. Dziękujemy za trwanie w konfesjonale od wczesnych porannych godzin i za gotowość posługi, ilekroć ktoś potrzebował Twojej kapłańskiej pomocy. Dziękujemy za przykład modlitwy – mówiła s. Lucjana.
Natomiast w imieniu kapłanów Zmarłego pożegnał ks. Jan Babik. – Na forum internetowym Katolickiego Radia Podlasie pod informacją o śmierci ks. prałata Mariana Bednarczyka ktoś napisał: „Takich ludzi się nie zapomina. Wielka kultura osobista w połączeniu z Jego obszerną wiedzą i bogatym doświadczeniem życiowym malują obraz Wielkiego Człowieka”. Myślę, że nam obecnym na dzisiejszej uroczystości, którzy znaliśmy żegnanego Księdza Prałata, nam, dla których był profesorem, kapelanem, dyrektorem, przyjacielem, trudno się nie zgodzić z tą krótką, ale jakże trafną opinią – mówił ks. Babik. Podziękował także wszystkim uczestnikom uroczystości pogrzebowej oraz bliskim zmarłego kapłana.
Ks. prałat dr Marian Bednarczyk
Urodził się 1 października 1933 r. w Końskich, jako syn Kazimierza i Apolonii. W 1936 r. rodzice przeprowadzili się z Końskich do Hajnówki. W tym mieście ks. Marian uczęszczał do szkoły powszechnej i Liceum Ogólnokształcącego, które ukończył zdaniem egzaminu maturalnego 28 maja 1953 r.
We wrześniu tego roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Drohiczynie nad Bugiem. Filozofię i ostatnie dwa lata teologii studiował w Drohiczynie, a dwa pierwsze lata teologii ukończył w Siedlcach. Święcenia kapłańskie otrzymał 29 czerwca 1959 r. w Drohiczynie z rąk bpa Mariana Jankowskiego, biskupa pomocniczego diecezji siedleckiej czyli podlaskiej.
Po święceniach, decyzją Administratora Apostolskiego Diecezji w Drohiczynie nad Bugiem – ks. infułata Michała Krzywickiego został mianowany wikariuszem parafii pw. Narodzenia NMP i św. Mikołaja w Bielsku Podlaskim. Pracował tam do 19 października 1959 r. i ze względu na niedopuszczenie przez władze państwowe do nauczania religii w Bielski Podlaskim – został skierowany do pracy duszpasterskiej w Ostrożanach.
Za pozwoleniem swojego przełożonego, ks. infułata M. Krzywickiego, udzielonym 7 października 1960 r., ks. Marian przeszedł do pracy duszpasterskiej na terenie diecezji siedleckiej czyli podlaskiej. Decyzją bpa Ignacego Świrskiego od 15 października 1960 r. do 23 listopada 1960 r. pełnił funkcję kapelana szpitala w Węgrowie. Ze względu na sprzeciw władz państwowych został 24 listopada 1960 r. przeniesiony na stanowisko wikariusza w parafii Korytnica Łaskarzewska, a następnie od 15 maja 1963 r. na wikariusza parafii św. Mikołaja w Międzyrzecu Podlaskim.
Ze względu na problemy zdrowotne, który zmusiły go do długiego leczenia i wyłączały z pracy duszpasterskiej w parafii, w styczniu 1964 r. rozpoczął posługę kapelana sióstr nazaretanek w Łukowie, którą pełnił do końca – z kilkumiesięczną przerwą na pobyt na studiach w Rzymie na przełomie 1966/1967 r.
W latach 1968-1970 ks. Marian studiował na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, kończąc studium pastoralne. W latach 1970-1975 r. podjął zaoczne studia magisterskie w zakresie biblijno-pastoralnym na Wydziale Teologicznym Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, zakończone 11 czerwca 1975 r. magisterium. Następnie kontynuował studia na kursie doktoranckim w latach 1975-78. Na podstawie rozprawy doktorskiej pt. „Relacja o zwiastowaniu narodzenia Jana Chrzciciela (Łk 1,5-25) w świetle współczesnych metod biblijnych”, napisanej pod kierunkiem ks. prof. Jana Łacha, oraz po złożeniu przepisanych egzaminów uzyskał stopień naukowy doktora teologii, nadany uchwałą Rady Wydziału Teologicznego tejże uczelni 19 czerwca 1978 r.
Podczas pobytu w Łukowie ks. Marian Bednarczyk pełnił również przez szereg lat funkcję katechety w Liceum Medycznym, a w okresie od 1 stycznia 1982 r. do 16 sierpnia 1984 r. – funkcję kapelana Państwowego Domu Pomocy Społecznej dla dzieci w Łukowie.
Ks. M. Bednarczyk był założycielem i pierwszym dyrektorem (w latach 1990-2004) Katolickiego Liceum Ogólnokształcącego im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Łukowie. Od roku akademickiego 1993/1994 był wykładowcą Starego i Nowego Testamentu w Instytucie Teologicznym w Siedlcach, a od 19 września 1996 r. do stycznia 2007 r. – prowadził zajęcia z Pisma Świętego Nowego Przymierza, introdukcji do Pisma Świętego i historii zbawienia oraz jęz. greckiego w Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Siedleckiej w Opolu Nowym.
W dowód uznania dla jego pracy, szczególnie wychowawczej, i postawy kapłańskiej, biskup siedlecki Jan Wiktor Nowak mianował go 24 czerwca 1997 r. Kanonikiem Gremialnym nowo utworzonej Kapituły Łukowskiej. Na prośbę biskupa, papież Jan Paweł II w dniu 18 maja 1997 r. nadał mu tytuł Kapelana Jego Świątobliwości (prałata) – nominacja ogłoszona w siedleckiej katedrze w liturgiczne wspomnienie bł. Męczenników Podlaskich 23 stycznia 1998 r.
Ks. M. Bednarczyk mieszkał na terenie parafii Przemienienia Pańskiego w Łukowie. Często służył pomocą duszpasterską i kapłańską w parafiach tak na terenie miasta, jak i diecezji.
Zmarł 3 marca w swoim mieszkaniu po kilkumiesięcznej chorobie nowotworowej.
(OPRAC. X. B. BŁOŃSKI, X. J. BABIK)
ks. Mateusz Czubak