Miasto położone na górze

„Słucham Radia Maryja”. To nie tylko sucha informacja w rodzaju: „lubię Lato z Radiem”, oglądam Teleexpres, śledzę listy przebojów Trójki. Dla jakiejś części populacji Polaków to komunikat sytuujący wypowiadającego te słowa na określonym poziomie intelektualnym, w kulturowej niszy, niejako z założenia lokujący go w ogonie cywilizacyjnym. Fałszywy i krzywdzący.

Powyższa matryca została nałożona społeczeństwu przed laty przez premiera posiadającego copyright na słowo „moher”, lewicowe media, niektórych polityków. Opinia dość pewnie zadomowiła się w sztucznie wypreparowanym schemacie myślowym, stając się składową „polskiego piekiełka”. Przyczyniła się do wygenerowania rzekomego podziału na katolików „zamkniętych” i „otwartych”, na Kościół „toruński” i „krakowski”.

Lista zarzutów stawianych Radiu Maryja jest imponująca: że audycje są „pełne nienawiści”, radio jest siermiężne, antysemickie, prymitywne, upolitycznione, kontrkulturowe, zamykające część społeczeństwa w oblężonej twierdzy. Że model Kościoła tu prezentowany jest niewłaściwy, ponieważ w XXI w. nie ma miejsca na radykalizm, doktrynalną jednoznaczność. Że tak naprawdę chodzi o wyciąganie pieniędzy od biednych emerytek, że media toruńskie to dzieło biznesowe, a nie narzędzie ewangelizacji itp. Osobnym rozdziałem jest osoba założyciela i dyrektora radia, który – gdyby zrobić ranking najczęściej wykpiwanych i ośmieszanych osób w Polsce – zająłby z pewnością czołowe miejsce.

Tylko i aż 2,1%…

Zaskakujące, jak wielu ludzi (w tym także katolików) na dźwięk słów „Radio Maryja” zaciska ze złości zęby, czując się w obowiązku złożyć wyznanie: nie słucham Rydzyka! W swoim mniemaniu – lokują się „po jasnej stronie mocy”. Dla nich jest to sposób uwiarygodnienia się wobec rozmówcy, dowód światłego myślenia. Daje zarazem prawo do krytyki „moherów”. Jednocześnie zapytani o bezpośrednie doświadczenie któregoś z krytykowanych mediów zwykle skwapliwie zapewniają, że „nie słuchają i nie oglądają”. ...

Ks. Paweł Siedlanowski