Trudna bliskość

„Należę do tej części ludzkości, która czeka nie na święta, a na to kiedy się skończą. Marzę, by było już po wszystkim.

Mam dość pierniczków, choineczek, pustych słów przy dzieleniu się opłatkiem, udawania. Wiem, że nie jestem sama” - napisała kilka dni temu na facebooku moja koleżanka. Dlaczego dla niektórych święta to czas, który woleliby przespać i co zrobić, by to zmienić? Na stole wigilijne potrawy. Siano pod obrusem. Choinka. Opłatek. W tle słychać kolędy. Wszyscy składają sobie życzenia. Na pierwszy rzut oka jest idealnie. Jednak święta - jak pokazują badania psychologów - to jedno z najbardziej stresujących wydarzeń w ciągu całego roku.

– Nie cierpię świąt Bożego Narodzenia. Nie mogę patrzeć na ludzi, którzy uśmiechają się do siebie, choć wiem, że tak naprawdę się nie znoszą. To czas udawania i robienia wielu rzeczy „na siłę” – twierdzi 35-letnia Magdalena. – Muszę siedzieć przy stole z ludźmi, których poczucie humoru sprowadza się do rubasznych dowcipów. Poza tym moja siostra na bank pokłóci się z mężem i potem będą sobie docinać nad śledziami i kutią. Zjawi się dalsza rodzina, którą naprawdę mogłabym widzieć tylko na zdjęciach, a tu co roku ten sam problem – co im kupić i skąd wziąć na to pieniądze. W dodatku temat mojego staropanieństwa znowu będzie rozkładany na czynniki pierwsze – dodaje. Jej pogląd podziela wiele osób. Świadczą o tym m.in. profile na facebooku typu „Nie lubię świąt” itd. Można tam przeczytać, że rzadko dla kogo święta są naprawdę czasem pojednania, a spotkanie z niektórymi członkami rodziny stanowi dla wielu osób przykry obowiązek.

Odwieczny spór: rodzice czy teściowie

– Od czasu, kiedy wyszłam za mąż, nie lubię świąt. Wieczny problem, do kogo iść na wieczerzę: do rodziców czy teściów? Co roku to powód kłótni między nami – opowiada 30-letnia Julka, dodając, iż rodzice obu stron bezwzględnie oczekują, że młodzi będą u nich na Wigilii. Traktują to jako dowód miłości i szacunku. Obrażają się, kiedy nie spełnia się ich woli. ...

MD