Starsi są skarbem Kościoła
Wierzę głęboko w wartość słów, które często przywoływał Jan Paweł II. Kierował je wprawdzie do chorych, ale śmiało można odnieść je również do osób w podeszłym wieku. A mianowicie, że są one cennym skarbem Ko-ścioła. Dowodem niech będzie historia znajomej rodziny, w której sześć miesięcy temu doszło do wypadku samochodowego. W efekcie Karol od pół roku leży w śpiączce. Jego starsza mama jest przy nim 24 godziny na dobę. Kiedy ostatnio odprawiałem przy nich Mszę św., powiedziała takie zdanie: „Widocznie Pan Bóg tak bardzo kocha mojego syna”. Odpowiedziałem, że tylko matka taka jak ona może wypowiedzieć takie słowa, bo ja nie miałbym odwagi przy tym ogromie cierpienia, z którym mierzą się każdego dnia. Na to ona dodała: „Wi- docznie to cierpienie jest komuś potrzebne”. To kwintesencja duchowości osób starszych, które wspierają wiele dzieł w Kościele. Zdarza się, że osoby starsze i chore pytają, jak mogą odwdzięczyć się tym, którzy opie-kują się nimi i im towarzyszą. Zawsze odpowiadam: przez modlitwę, ofiarę cierpienia w intencji Kościoła. To naprawdę wielki skarb! Dlatego serce boli, gdy widzę osoby starsze w zakładach opieki leczniczej pozostawione samym sobie. To wbrew przykazaniu Bożemu: „Czcij ojca swego i matkę swoją”. Jakkolwiek by było ze zdrowiem rodziców, do obowiązku dziecka należy opieka, troska nad matką i ojcem.
1 października obchodzimy Międzynarodowy Dzień Osób Starszych. Czym jest starość? Światowa Organizacja Zdrowia podaje, że zaczyna się ona po 60 roku życia.
Starość, zwana też trzecim wiekiem po okresie wzrostu i dorosłości, stanowi naturalną część ludzkiego życia, stając się jego dopełnieniem. Starość, którą kończy śmierć człowieka, jest więc także „pomostem” prowadzącym do wieczności. Niestety, w naszym społeczeństwie, mówiąc kolokwialnie, wszystko się poprzestawiało. Liczy się autorytet młodego pokolenia. Wiek podeszły i doświadczenia seniorów są niedocenianie. Tymczasem starość to czas mądrości, zbierania owoców. Z racji mojej posługi mam okazję często spotykać się z osobami w podeszłym wieku i wiele się od nich uczę. Jednak okres starości posiada też w pewnym stopniu barwy życia podobne do młodości i dorosłości. Ma swoje radości i smutki.
No właśnie. Z jednej strony sporo starszych osób bardzo pozytywnie przeżywa swoją jesień życia, ciesząc się, m.in. dzięki medycynie, stosunkowo dobrym zdrowiem. ...
Jolanta Krasnowska