On naprawdę jest z nami
Tracimy religijną świadomość świąt, bo w ogóle tracimy świadomość religijną naszego życia. Przestajemy zachwycać się tym, że jest ono dziełem Stwórcy. W zamian zaczynamy uważać, iż sami sobie wystarczymy, że świetnie sobie radzimy. To oczywiście ułuda, która rozbije się o pierwszą lepszą przeszkodę albo o głębokie dno, jakie każdy z nas musi osiągnąć, by zdać sobie sprawę z tego, że nie jesteśmy samowystarczalni i nie stworzymy nowego świata. A nawet jeśli będziemy próbować, to tylko obnaży on całą naszą biedę. A dlaczego rezygnujemy ze świąt po Bożemu? Bo rezygnujemy z życia po Bożemu. Wynika to z bardzo fałszywego wyobrażenia o tym, że jesteśmy silni, podczas gdy doświadczenie religijne Boga żywego bierze się z doświadczenia słabości. Świętej słabości.
Ojcze, w czasie świąt Bożego Narodzenia niejednokrotnie będziemy śpiewać: „a Słowo stało się Ciałem”. Zdajemy sobie sprawę z tego, co wtedy mówimy?
Wcielenie to najbardziej wyjątkowy moment w historii ludzkości. To sytuacja przekraczająca wszelkie wyobrażenie ludzi zarówno sprzed Mesjasza, z Jego czasów, jak i tych żyjących po Nim. Nie jesteśmy w stanie pojąć, jak to możliwe, że Ten, który jedną myślą stworzył całą rzeczywistość, był Przedwieczny – pierwszy Poruszyciel, Przeczysty Duch, Pan panów, Król królów – stał się maleństwem wymagającym karmienia, ochrony przed zimnem, zdanym całkowicie na ludzki los, potrzebującym dobroci, a może i nawet naszego miłosierdzia. Te kwestie całkowicie przerastają nas oraz nasze wyobrażenia. Możemy jedynie opisywać je tylko za pomocą metafor typu „Słowo stało się Ciałem”, „moc truchleje”, „ogień tężeje”, a także obrazów czy artystycznych wizji opartych na zbijaniu przeciwieństw bądź oksymoronach. Określenia te jednak zaledwie w minimalnym stopniu pomagają nam opisać coś absolutnie niewyobrażalnego. ...
DY