Otwarta droga do zbawienia
Chrzest, którego udzielał Jan Chrzciciel nad rzeką Jordan, miał charakter pokutny. Wiązał się z nawróceniem, ze zmianą dotychczasowego grzesznego życia na życie zgodne z przykazaniami Bożymi. Przystępujący do chrztu Janowego wyznawał swoje grzechy i przyjmował pokutę. Dlaczego Jezus przyjął taki chrzest?
Na pewno nie dlatego, że go potrzebował. Ewangelista Mateusz przywołuje dialog Jana Chrzciciela z Jezusem. Jan mówi: „To ja potrzebuję od Ciebie chrztu, a nie Ty ode mnie”. Wtedy Jezus prosi: „Ustąp teraz, tak godzi się nam wypełnić wszystko, co sprawiedliwe”.
W tym dialogu dochodzi do głosu przekonanie Jezusa, że On wchodzi w wody Jordanu po to, by wypełniać wolę Ojca, która Go doprowadzi ostatecznie na krzyż. Benedykt XVI w książce „Jezus z Nazaretu” trafnie opisuje, że Ten, który jest bez grzechu, wchodzi w wody Jordanu – wody, w której ludzie zostawiają swoje grzechy, żeby je wziąć na siebie. To jest właśnie ta sprawiedliwość, o której mówi Jezus. On ma to wszystko wypełnić po to, by wziąć na siebie grzechy ludzkości. Ta scena pisana jest językiem symbolu. Przekraczanie Jordanu przez Izraelitów to także zapowiedź nowej ziemi obiecanej, która będzie otwarta już nie ludzką mocą, ale Duchem Świętym zstępującym tylko na Jezusa. Pokazuje, że to jest Ten, który będzie chrzcił Duchem Świętym, już nie samą wodą.
Niedziela Chrztu Pańskiego kończy okres Bożego Narodzenia. Dlaczego Kościół dosyć późno wyeksponował to święto?
W pierwszych wiekach chrześcijaństwa na Wschodzie nie świętowało się nic więcej prócz Paschy i uroczystości zesłania Ducha Świętego obchodzonej 50 dni po zmartwychwstaniu Chrystusa. Mniej więcej od IV w., wraz z wolnością, jaką zyskuje chrześcijaństwo, zaczynają się rodzić nowe święta. ...
HAH