Wchodzimy w nowy rok liturgiczny. Na progu Adwentu Pan Jezus po raz kolejny wzywa nas do wierności i postawy czuwania, bo nie wiemy, „w którym dniu Pan przyjdzie”.

Czapki, szaliki i rękawiczki przekazali 25 listopada Caritas Diecezji Siedleckiej przedstawiciele Szkoły Policealnej - Medycznego Studium Zawodowego im. Janusza Korczaka w Łukowie.

Caritas Diecezji Siedleckiej zachęca do włączenia się w XXI edycję ogólnopolskiej zbiórki żywności ph.: „Tak, POMAGAM!”. Wolontariusze będą czekać na darczyńców 2 i 3 grudnia w wybranych sklepach.

W jaki sposób powinniśmy oczekiwać paruzji, czyli powrotu Pana Jezusa Chrystusa na ziemię? Zbyt rzadko zadajemy sobie to pytanie. Większość z nas, wierzących, przeżywa swoją wiarę tu i teraz, patrząc przez jej pryzmat na wydarzenia dnia codziennego.

Kiedy pochylam się nad treścią dzisiejszej Ewangelii, uderza mnie pewien fakt, który niczym motyw wędrowny powtarza się w życiu każdego świadomie wierzącego człowieka, podobnie jak był obecny w życiu Jezusa.

W listopadzie 1918 r. Polska odzyskała niepodległość. Nastąpiło odrodzenie państwa polskiego, które w ciągu kilku lat ukształtowało swoje granice, obejmujące znakomitą większość obszaru zamieszkałego przez ludność polską. Niemały wkład w te wydarzenia miało duchowieństwo polskie.

W celu usamodzielnienia polskiego czynu zbrojnego, niezależnie od zorganizowanych w Galicji Legionów Polskich, na terenie zaboru rosyjskiego w sierpniu 1914 r. powstała tajna organizacja - z połączenia Związku Walki Czynnej i Polskich Drużyn Strzeleckich. 22 października 1914 r. otrzymała nazwę Polska Organizacja Wojskowa. Komendantem jej został ppor. Tadeusz Żuliński, przysłany do Warszawy przez Józefa Piłsudskiego. POW została powołana jako organizacja niezależna, aby w decydującym momencie usunąć obce wojsko i przejąć władzę w wyzwalanej Polsce. W deklaracji ideowej określono, iż „celem POW jest zdobycie niepodległości Polski drogą walki zbrojnej”.

14 października mija pierwsza rocznica śmierci ks. prałata Stanisława Dzyra, który był świetnym historykiem i regionalistą, skarbnicą wiedzy o dawnych obyczajach i życiu mieszkańców. Wyrazem uznania mieszkańców Dawidów wobec ich ziomka jest Izba Pamięci utworzona w miejscowej szkole.

Urodził się 25 listopada 1932 r. we wsi Dawidy (gm. Jabłoń), w parafii Gęś, w rodzinie Anny (z d. Bieleckiej) i Piotra Dzyrów, rolników. Miał pięciu braci. Jego dzieciństwo przypadło na ciężkie lata okupacji - widział i przeżył rzeczy, których małe dziecko nie powinno doświadczyć. Bardzo wcześnie stracił ojca, który w 1941 r. zmarł na tyfus. Od tego momentu życie rodziny stało się jeszcze trudniejsze. S. Dzyr uczył się w szkole powszechnej w Dawidach i Jabłoniu, po czym rozpoczął naukę w Liceum Ogólnokształcącym im. J.I. Kraszewskiego w Białej Podlaskiej. Później były studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Siedlcach, gdzie w 1958 r. z rąk bp. Ignacego Świrskiego otrzymał święcenia kapłańskie.

Cezary Demianiuk, wychowanek siedleckiej Pogoni, skrzydłowy, który zaliczył epizod w ekstraklasowym klubie, opowiada o obecnej sytuacji Pogoni w II lidze i swojej karierze.

Chciałem zagrać w ekstraklasie. Niestety nie dostałem szansy, mimo bycia w drużynie z tej klasy rozgrywkowej - Piaście Gliwice. Kariera potoczyła się trochę inaczej, niż bym tego oczekiwał, ale mam wiele awansów z Pogonią Siedlce. Jedynego, którego nie mam, to z I ligi do ekstraklasy. Jeszcze trochę lat grania jest przede mną. Więc mam nadzieję, że to nie ostatni mój awans, fajnie byłoby wrócić do I ligi. Wtedy mógłbym wpisać w CV dwa awanse do I ligi z moim macierzystym klubem - Pogonią.

Zadziwia mnie zawsze, z jaką troską Pan Jezus zabiega o mocną wiarę swoich uczniów i o to, aby w niej wytrwali. Tuż przed swoją śmiercią mówi do Piotra: „Szymonie, Szymonie (…) ja prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoja wiara.

Święto św. Michała Archanioła - dzień odpustu w parafii Wniebowzięcia NMP w Kocku - upłynął 29 września pod znakiem wdzięczności wszystkim tym, którzy przyczynili się do powstania publikacji na temat historii parafii i miasta. Uroczystą Eucharystię celebrował bp Kazimierz Gurda. Poprzedzona ona była referatem przybliżającym dzieje lokalnej społeczności.

Historia jest bez wątpienia pasjonującą dziedziną wiedzy, która uwrażliwia człowieka na piękno i wartość jego tożsamości i dziedzictwa kulturowego. Ukazuje ciągłość dziejów, stanowi lekcję patriotyzmu, pozwala zrozumieć współczesność, jest doskonałą nauczycielką życia. Historia jest istotna także dla wierzącego, potrafiącego dostrzec, że stanowi ona nie tylko przestrzeń działalności człowieka, ale - co ważniejsze - samego Boga. To On jest autorem historii. Pisze ją po krzywych liniach ludzkiej egzystencji. Nic nie dzieje się bez Jego wiedzy. Nic nie wymyka się spod Jego kontroli.