Rozmowa z ks. dr. hab. Sławomirem Pawłowskim SAC, sekretarzem rady ds. ekumenizmu Konferencji Episkopatu Polski

Gdy słyszy Ksiądz „ekumenizm”, to myśli…

Po pierwsze, myślę: „Wieczernik” i modlitwa Chrystusa o jedność uczniów, „aby świat uwierzył” (J 17,21). II Sobór Watykański stwierdza: „Ten brak jedności [chrześcijan] jawnie sprzeciwia się woli Chrystusa, jest zgorszeniem dla świata, a przy tym szkodzi najświętszej sprawie przepowiadania Ewangelii wszelkiemu stworzeniu”. Po drugie, myślę: „dialog”. Chodzi o dialog, który polega na „wymianie darów”. To sformułowanie dał nam św. Jan Paweł II w encyklice „Ut unum sint”. Inni chrześcijanie też mają nam coś do powiedzenia i dania. Papież Franciszek stwierdził: „Jeśli rzeczywiście wierzymy w wolne i hojne działanie Ducha, ileż możemy się nauczyć od innych! Nie chodzi tylko o otrzymanie informacji o drugich, by ich lepiej poznać, ale o zebranie tego, co Duch w nich zasiał jako dar również dla nas” - czytamy w adhortacji „Evagelii gaudium”.

Półtora roku temu w szpitalu odchodziła moja mama. I choć był to najboleśniejszy moment w moim życiu, jestem wdzięczna, że ja, mój brat, rodzeństwo mojej mamy mogliśmy z nią być. Trzymać za rękę, razem się modlić. Dziś pacjenci w szpitalach umierają samotnie, bez pożegnania, pojednania z Bogiem.

To doświadczenie towarzyszenia w agonii było jedną z najtrudniejszych lekcji, jaką zafundowało mi życie. Jednocześnie nie wyobrażam sobie, że mogłoby mnie nie być przy łóżku mamy. Choć prawie dwa dni spędziłam na twardym taborecie, półprzytomna ze zmęczenia, żalu, strachu przed tym „jak poukładam sobie ten świat bez niej”, nigdy bardziej nie doświadczyłam rzeczywistości Życia niż wtedy. I mimo że ta śmierć pozostawiła w moim sercu wyrwę, dzisiaj wiem, iż mogąc być przy mamie, dostąpiłam przywileju i łaski. Mogłam poczuć ostatni raz ciepło jej dłoni, powiedzieć, że kocham, trwać przy niej na modlitwie, dziękując jednocześnie za duchowe wsparcie, którym nie tylko mama, ale i cała moja rodzina była w tamtym czasie otoczona. Wspomnienia tamtych majowych dni szczególnie mocno towarzyszą mi w ostatnich miesiącach, kiedy z powodu pandemii zamknięto szpitale dla odwiedzających i rodzin pacjentów, którzy chorują i odchodzą z tego świata samotnie.

Parafia Bożego Ciała w Siedlcach ma nowe relikwie. Do grona świętych i błogosławionych, którzy są czczeni w tym kościele, dołączył św. José Luis Sanchéz del Rio, 15-letni męczennik za wiarę należący do katolickiego ruchu oporu cristeros​ i stanowiący pierwowzór postaci chłopca José z filmu „Cristiada”.

Relikwie są prywatnym darem ks. dr. Krzysztofa Białowąsa, postulatora rzymskiego, który rok temu prowadził w parafii Bożego Ciała rekolekcje adwentowe. - Na ich zakończenie ofiarował nam wspaniały prezent. J. Sanchez del Rio z Meksyku będzie 12 świętym w naszym panteonie - mówił proboszcz parafii Bożego Ciała ks. prałat Stanisław Wojteczuk, witając zebranych na uroczystej instalacji relikwii, która miała miejsce 13 grudnia. Eucharystii przewodniczył bp Grzegorz Suchodolski. Współkoncelbransami byli: ks. K. Białowąs, ks. Maciej Majek - ojciec duchowny Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Siedleckiej, który głosił w parafii rekolekcje adwentowe, oraz ks. S. Wojteczuk. Z Lublina przybył zespół Guadalupe, który zadbał o oprawę muzyczną. Na początku Mszy św. proboszcz parafii przypomniał życiorys młodego męczennika. Następnie bp G. Suchodolski uroczyście zainstalował relikwie i poświęcił mozaikę na cześć Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata, Matki Bożej z Guadalupe i św. J. Sancheza del Rio stanowiącą wotum wdzięczności Bogu za opiekę podczas pandemii. Odśpiewano również litanię do świętego męczennika.

Czy w święta, o których mówi się, że są najbardziej rodzinne, nie brakuje im bliskich, wspólnej kolacji w rodzinnym domu? - Z najbliższymi spotykamy się w modlitwie i często jest to bliskość większa niż fizyczne spotkanie - odpowiada s. Elżbieta, przełożona siedleckich sakramentek, dodając, iż najbardziej pamięta się pierwsze Boże Narodzenie za klauzurą…

Boże Narodzenie to w większości domów choinka, prezenty i spotkania przy stole. A jak wyglądają święta w klasztorze klauzurowym? Rąbka tajemnicy uchylają ss. sakramentki z Siedlec. Przygotowania do świąt w klasztorze ss. benedyktynek sakramentek od nieustającej adoracji Najświętszego Sakramentu przy ul. Rawicza rozpoczynają się już od pierwszych dni Adwentu. Ich rytm wyznaczają teksty i melodie Liturgii godzin. - Wprowadzają nas w oczekiwanie na przyjście naszego Zbawcy. Nabierają one intensywności od 17 grudnia, kiedy w nieszporach rozbrzmiewają antyfony „O”, które przypominają, że Pan jest blisko. No i są, oczywiście, roraty, które przeżywamy ze świecami w dłoniach. To wszystko pomaga poczuć klimat oczekiwania, tęsknoty za Bogiem. Staramy się ten czas przeżyć w większym skupieniu i więcej poświęcić czasu na trwanie przed Jezusem w Najświętszym Sakramencie.

Powstanie „Dzienniczka” św. s. Faustyny Kowalskiej i encykliki „Dives in misericordia” Jana Pawła II dzieli ponad 40 lat. A jednak oba te dzieła ukazały się drukiem niemal w tym samym czasie, a w losach ich autorów zauważyć można zbieżności. Identyczne jest również przesłanie, które przekazali światu.

Orędzie Miłosierdzia Bożego zawsze było mi bliskie i drogie - wyznał Jan Paweł II w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie- Łagiewnikach w 1997 r., dodając, iż zabrał je ze sobą na Stolicę Piotrową i to ono ukształtowało jego pontyfikat. Był człowiekiem oddanym kultowi Bożego Miłosierdzia. Zaowocowało to: pierwszą w historii Kościoła encykliką w całości poświęconą Bogu bogatemu w miłosierdzie - „Dives in misericordia”, od ogłoszenia której 30 listopada minęło 40 lat; ustanowieniem w całym Kościele Święta Bożego Miłosierdzia; zawierzeniem świata Bożemu Miłosierdziu w 2002 r. A dzień śmierci (wigilia Święta Bożego Miłosierdzia), beatyfikacji i kanonizacji (Niedziela Bożego Miłosierdzia) są jakby tego znakiem i pieczęcią.

Podczas pracy nad moim pierwszym filmem o Maryi zrozumiałem, że Bóg mnie kocha, choć wcześniej wielokrotnie Go zawiodłem. Przebaczył mi, a przebaczenie jest początkiem miłosierdzia - mówi hiszpański reżyser Francisco Campos Barba, który przyjechał do Polski, by dokończyć swoją najnowszą produkcję o Bożym Miłosierdziu. Znajdą się w niej m.in. sceny z Białej Podlaskiej i Kodnia.

Fran, bo tak mówi o sobie, wyruszył z rodzinnej Sevilli ponad dwa miesiące temu. W poszukiwaniu materiału do swojego filmu przejechał całą Europę. Nie planował, że ta podróż będzie trwała tak długo. - Dlatego nawet nie zabrał ze sobą cieplejszych rzeczy. Powtarza jednak, że całkowicie pozwala się prowadzić Bogu, a nagrywanie dokumentu o Bożym Miłosierdziu jest dla niego jedną wielką pielgrzymką - mówi kleryk Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Siedleckiej Aleksander Lis, prywatnie przyjaciel Frana. Hiszpański reżyser, który jest także aktorem, na co dzień współpracuje przy nagrywaniu komercyjnych seriali, dzięki czemu może poświęcić się swoje pasji, jaką jest chrześcijańskie kino. Do filmu o Bożym Miłosierdziu zbiera materiały od blisko dziesięciu lat.

Rozmowa z ks. Tomaszem Horakiem, bratankiem Fulli Horak

Ostatnio o Księdza stryjence zrobiło się głośno: film „Czyściec”, który właśnie wszedł na ekrany kin, wznowienie wydań jej książek. Jak Ksiądz myśli, skąd takie zainteresowanie?

Nie tylko ostatnio. Jej pisma były rozpowszechniane od dawna w tzw. drugim obiegu. Było też wydanie niemieckie. Warto wspomnieć „wydania” „Świętej Pani” na odbitkach fotograficznych oryginału z 1939 r. - kilkaset zdjęć oprawionych w solidny album. Prawdą jest, że ostatnio zainteresowanie skumulowało się, m.in. ze strony wydawnictwa AA oraz wydawcy filmowego Kondrat-Media. A skąd wzrost zainteresowania i jego nowe formy? Powiem tak - wszystkie sprawy mają swój czas. Obserwując to, powiadam, że scenariusz jest pisany „na górze”. Bo skoro o mistyce mowa, to i mistyczny argument wydaje się usprawiedliwiony.

Życie Carla Acutisa można streścić w trzech słowach: Eucharystia, internet i miłosierdzie. Drogowskazem na tej drodze było dla niego Słowo Boże, które nazywał swoją busolą.

Ten 15-letni geniusz komputerowy, w którego żyłach płynie polska krew, 10 października w Asyżu został ogłoszony błogosławionym i może stać się pierwszym oficjalnym patronem internetu. Był bowiem przekonany, że Bóg jest mocno aktywny online, a jeden post w mediach społecznościowych na zawsze może odmienić czyjeś życie. Ponieważ Eucharystię uważał za swą „autostradę do nieba”, o jej mocy opowiadał w sieci. „Zawsze być blisko Pana Jezusa. Taki jest mój plan na życie” - mówił 15-latek, który swój cel realizował bardzo konsekwentnie, choć wychowywał się w rodzinie, gdzie religia nie była na pierwszym miejscu. Jego matka Antonia Acutis nie należała do najbardziej wierzących. Jak wspominała w jednym z wywiadów, była córką niewierzącego intelektualisty i obojętną katoliczką. Wprawdzie przystąpiła do Pierwszej Komunii św., przyjęła bierzmowanie i wzięła ślub kościelny, jednak to nie ona sprawiła, że Carlo tak mocno zaufał Bogu.

Rozmowa z wiceministrem zdrowia Waldemarem Kraską

Zwiększyliśmy liczbę szczepionek przeciw grypie. Obecnie możemy liczyć, że wyniesie ona w granicach 3 mln dawek. Dostawy szczepionek są stopniowo realizowane. Jeżeli będzie takie zapotrzebowanie, to wspólnie z Agencją Rezerw Materiałowych możemy jeszcze organizować zakup dodatkowych partii, podobnie jak uczyniliśmy we wrześniu na podstawie zapytania ofertowego. Do końca września 2020 r. do Polski trafiło 1,2 mln opakowań szczepionek przeciw grypie. Na koniec ubiegłego tygodnia przyszło kolejnych 200 tys., które trafią w najbliższych dniach do aptek. Pod koniec tygodnia otrzymamy kolejne 136 tys. dla aptek.

Łagiewniki to miejsce niezwykłe. Tu chodzi się po śladach św. s. Faustyny i niemal co krok odnajdujemy miejsca, gdzie apostołka Bożego Miłosierdzia spotykała się z Panem Jezusem, Maryją czy aniołami.

Tu dziś znajduje się światowe centrum kultu Bożego Miłosierdzia: kaplica ze słynącym z łask obrazem Jezusa Miłosiernego i relikwiami św. s. Faustyny oraz poświęcona przez Jana Pawła II Bazylika Bożego Miłosierdzia. Tu też wymodlono wiele łask, o czym świadczą nadsyłane świadectwa oraz wota - mówi Małgorzata Pabis, rzecznik prasowy Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach. Jest ono bliskie jej sercu od lat. Od siedmiu jest jego rzecznikiem prasowym, co - jak podkreśla - postrzega jako wielką łaskę Bożego Miłosierdzia, wyproszoną właśnie za wstawiennictwem św. s. Faustyny. - Moja mama za każde ze swoich dzieci modli się, prosząc o pomoc szczególnego patrona. Mnie przypisała właśnie św. Faustynę... I tak trwa moja przygoda z apostołką Bożego Miłosierdzia i Łagiewnikami. Przebywając tu na co dzień, byłam i wciąż jestem świadkiem wielu cudów, zarówno małych, jak i tych wielkich - mówi M. Pabis.