Całe swoje sportowe życie bronił dostępu do bramki, ale dopiero teraz przed nim najważniejszy mecz - walka o powrót do zdrowia. Podczas jednego ze spotkań Paweł Matłacz doznał uszkodzenia rdzenia kręgowego. Lekarze orzekli, że bramkarz resztę życia spędzi bez ruchu. On się jednak nie poddał…

Pierwsze kroki w futbolu P. Matłacz zaczął stawiać w wieku kilku lat. - Na moim podwórku było dwóch bramkarzy. Przyglądałem się im, strzelałem gole. Potem sam stanąłem w bramce. Zaczęło mi się to podobać. Koledzy zobaczyli, że potrafię się rzucać, dali rękawice bramkarskie. Tak to się zaczęło - wspomina. Dlaczego wybrał akurat tę pozycję na boisku? - Bardzo mi się podobało, że mogę wyskoczyć, górować nad pozostałymi i złapać piłkę nad ich głowami. Miałem z tego frajdę. A już najbardziej, jak zatrzymałem piłkę po strzale.

Staję w obronie albo wycinam, dopóki ustawa zezwala - na takie dwie frakcje można od kilkunastu tygodni podzielić mieszkańców kraju nad Wisłą.

Wszystko za sprawą liberalizacji prawa umożliwiającego wycinkę drzewa rosnącego na własnej działce bez uzyskania odpowiedniego zezwolenia. Nie ma znaczenia obwód i wiek przeszkadzającego obiektu, byleby nie stanowił pomnika przyrody. Oto w końcu mamy rząd, który zamierza uszanować święte prawo własności - ucieszyli się co niektórzy. Wreszcie skończy się biurokratyczna gehenna dręczonego obywatela.

Z szacunków wynika, że alimentów w Polsce nie otrzymuje około 1 mln dzieci. - To nic innego, jak ich krzywdzenie, okradanie z marzeń i możliwości rozwoju - podkreśla Iwona Janeczek ze stowarzyszenia Dla Naszych Dzieci. Co najgorsze - wszystko dzieje się przy cichym przyzwoleniu społecznym.

W Polsce ściągalność alimentów należy do najniższych w Europie i wynosi zaledwie 20%. W bazie danych Krajowego Rejestru Długów widnieje prawie 312 tys. osób zalegających z płaceniem na dzieci, a wartość ich zobowiązań sięga prawie 11 mld zł. Średnio każdy z nich jest winien swoim dzieciom 33,9 tys. zł. Według statystyk, aż 96% dłużników alimentacyjnych to mężczyźni, przeważnie w wieku 36-45 lat.

Rozmowa z Mariuszem Grudą, prezesem Zakładu Utylizacji Odpadów w Siedlcach

Naszym celem jest zwiększanie świadomości mieszkańców na temat selektywnej zbiórki odpadów, a w efekcie podniesienie w mieście współczynnika segregacji śmieci. Wpadliśmy na niekonwencjonalny pomysł, wymyślając konkurs, który jeszcze bardziej rozpropaguje selektywną zbiórkę odpadów. Projekt pod nazwą Eko Budżet 2017 jest wspólnym przedsięwzięciem ZUO i miasta Siedlce.

Rozmowa z ​dr. Grzegorzem Welikiem, dyrektorem Archiwum Państwowego w Siedlcach

W uzyskaną w 1918 r. niepodległość Siedlce wchodziły jako największe miasto w regionie. Liczba ludności utrzymywała się na poziomie kilkudziesięciu tysięcy. Funkcjonował tu węzeł kolejowy z zakładami naprawczymi. Siedlce były dobrze skomunikowane z Warszawą - według przyjazdu pociągów w międzywojniu można było regulować zegarki. Kolej jeździła też w stronę Brześcia, Małkini, Dęblina, a także do Fronołowa, wożąc letników.

Uff... To westchnienie ulgi towarzyszy pewnie większości z nas, kiedy popatrzy na datę i zgromadzone zasoby, które swoje miejsce znajdą na stole czy pod choinką.

Wiem, wiem, łatwo nie było. Przez kilka, a może nawet kilkanaście ostatnich dni na usta tych, którzy musieli robić zakupy czy stać w korkach, cisnęły się niecenzuralne słowa, a ulubionym napojem w wielu domach stała się melisa. Sporo nerwów kosztował też udział w sklepowych rywalizacjach na najbardziej wypakowany koszyk i teście na poziom sprytu polegającym na umiejętności wciśnięcia się do najkrótszej kolejki.

Radość z przyjścia Pana dzielona z najbliższymi, rodzinne spotkania, wspólne kolędowanie - to elementy nieodzownie kojarzone z przeżywaniem Bożego Narodzenia. Co wtedy, gdy w tej układance zabraknie... rodziny? Czy można przeżyć święta bez bliskich, jak najmniej odczuwając samotność, za to doświadczając duchowej odnowy?

Święta to wyjątkowy czas, w którym brak obecności rodziny doskwiera szczególnie boleśnie. Powodów samotności może być wiele: śmierć bliskiej osoby, tysiące kilometrów, które dzielą dzieci od rodziców... Na brak kontaktu z najbliższymi można także skazać się samemu…

Jest ich osiem. Charakteryzują się niewielkim wzrostem... I kształtem - warzywa lub owocu. W sumie niewiele różnią się od swoich kolegów z… pluszu.

No może poza tym, że mają swoje imiona: Sabina (śliwka), Tosia (truskawka) czy Bartek (brokuł). Co najciekawsze, chęć ich posiadania wywołała u najmłodszych konsumentów (chociaż nie wiem, czy nie bardziej u ich rodziców) falę histerii na niespotykaną skalę.

W tym roku Chór Miasta Siedlce obchodzi 15 rocznicę powstania. Jak doszło do jego utworzenia?

Pomysł narodził się w 1999 r. Wówczas z chórem Zespołu Szkół Muzycznych w Siedlcach zostaliśmy laureatami XXX Ogólnopolskiego Turnieju Chórów Legnica Cantat, zdobywając tam cztery nagrody i ocierając się o grand prix - wyjaśnia Mariusz Orzełowski, twórca i wieloletni dyrygent Chóru Miasta Siedlce. - Ot, 27-osobowy chórek szkoły muzycznej z Siedlec, oddalonych od Legnicy o 600 km, pojechał i wykosił ogólnopolską konkurencję, mierząc się z wielkimi tradycjami chóralnymi.

Rozmowa z Piotrem Zworskim, dziennikarzem, ojcem trójki dzieci, współautorem książki pt. Męski dekalog, czyli jak powstać z gleby.

Uświadomiłem sobie, że sam z siebie niewiele mogę, że muszę wyciągnąć rękę i poprosić o pomoc, że jest ktoś taki, jak Jezus, który w Ewangelii mówi rzeczy niesamowite: że nie musi tak być, że nie musisz żyć w ciągłej udręce, w poczuciu, że życie cię przerasta, wystarczy, że podążysz za Mną, a będziesz w stanie przejść przez wszystko. Dziś mogę powiedzieć, że to prawda. Zawsze będę z tobą - mówi Bóg do człowieka - ty bądź tylko wierny.