Rozmowa z Pawłem Kwaśniakiem, koordynatorem projektu Samorządowej Karty Praw Rodzin z ramienia koalicji organizacji prorodzinnych

We współczesnej kulturze, a także praktyce życia codziennego wielu państw Europy zachodniej i naszego kraju, coraz częściej występują ataki na rodzinę powodowane bardzo niebezpiecznymi ideologiami. Podważają one naturalny porządek społeczny, w którym mamy dwie płcie: kobiety i mężczyzny, zaś rodzina oparta na ich małżeństwie, otwarta na przyjęcie i wychowanie dzieci, jest filarem ładu społecznego. Oczywiście, w Polsce mamy wiele miejsc, w których ten ład jest respektowany. Z drugiej strony jako organizacje społeczne mamy szereg sygnałów z różnych stron Polski o wchodzeniu do szkół, przedszkoli organizacji, które proponują prowadzenie z dziećmi czy młodzieżą tzw. lekcji równościowych albo zajęć z tolerancji. Niestety, bardzo często podczas nich prowadzona jest ordynarna edukacja seksualna w zupełnym oderwaniu od takich pojęć, jak miłość czy odpowiedzialność. Dominuje hedonizm i użycie drugiego człowieka do zaspokojenia swoich potrzeb. Z wielu miejsc mamy sygnały, że dyrektorzy placówek edukacyjnych nie zwracają się do rodziców o wyrażenie zgody na udział ich dzieci w takich zajęciach. A jest to podstawowy obowiązek pedagogów. Karta zatem zobowiązuje samorząd jako organ prowadzący do uwrażliwiania dyrektorów, nauczycieli i samych rodziców na te kwestie.

Rozmowa z Andrzejem Materskim, prezesem Miejskiego Klubu Piłkarskiego Pogoń Siedlce.

Połowie naszych piłkarzy kontrakty kończą się z 30 czerwca. Te umowy trzeba będzie przedłużyć. Problem w tym, że piłkarze mogą się na to nie zgodzić lub przedstawić nowe warunki. Może też się zdarzyć, że rozgrywki zostaną wstrzymane po kilku kolejkach ze względu na wybuch epidemii w danym zespole. Jeśli więc podpiszemy kontrakt, trzeba będzie piłkarzowi płacić do końca lipca. Kluby stoją więc przed dylematami i jest w tej kwestii jeszcze wiele znaków zapytania. Wprawdzie PZPN wydał uchwały na ten temat, ale porozumienie się z zawodnikami może okazać się bardzo trudne. Dodam, że przed startem rozgrywek odbędzie się kolejne badanie na koronawirusa. Nie ma decyzji, co się stanie, jeśli któryś z piłkarzy będzie miał wynik pozytywny. PZPN mówi o traktowaniu takiego zawodnika jako kontuzjowanego. Z drugiej strony mamy postanowienie sanepidu, że jeśli ktoś z danej grupy jest zakażony, to najbliżsi pracownicy, współpracownicy muszą pójść na kwarantannę. Jeżeli zastosujemy ten przepis, wówczas cały zespół powinien pójść na kwarantannę, a więc nie może grać. Co wtedy? Nie ma jasnych odpowiedzi.

Rozmowa z Wincentym Łaszewskim, doktorem teologii, mariologiem

Niestety, poza Panem Bogiem i Jego miłością, świętymi, mamy także pokolenie szatańskie, które rozpycha się dziś łokciami. Jesteśmy świadkami tego, jak próbuje ono przejmować władzę, a także tzw. rząd dusz - panowanie nad naszymi sumieniami, poglądami. Myślę, że potrzebne nam jest to, by ci, którzy wierzą, poczuli, że są razem, że jest nas masa ludzi stanowiących naród: prawdziwy, wierzący, maryjny, szukający świętości. Panu Bogu wystarczy, aby - tak jak w opisywanych cudach: różańcowym w Austrii w 1955 r. czy zrywie modlitewnym na Węgrzech w 2006 r. - było symboliczne 10% narodu, który się nawraca, który zaczyna wołać do Boga. Te 10% Panu Bogu wystarcza, by On mógł działać. Nie marzę o nawracaniu 100% narodu. Zapraszałbym raczej tych wszystkich, którzy są blisko Jezusa i Maryi, żeby poczuli się jedno, bo w jedności duchowej jest siła, i żeby razem podjęli publiczne modlitwy i publiczną pokutę, bo to jest ten znak, który po pierwsze wzywa innych do nawrócenia, a po drugie zaprasza Boga do działania.

Na początku były ambitne plany... Obejrzeć kinowe hity i zaległe seriale, przeczytać książki piętrzące się na półkach. Być może poświęcić czas na naukę online jakiegoś języka... Zacząć lepiej jeść i gotować zdrowe, zbilansowane posiłki.

A już na pewno zadbać o swój wygląd: poranna gimnastyka, maseczki na twarz i maski na włosy. No i do tego domowe porządki. Na pierwszy ogień niedomykająca się szafa i porządkowanie ubrań metodą eliminacji. Cała przygotowana pieczołowicie strategia. Kiedy, jak nie teraz? Akcja „zostań w domu” daje tyle możliwości. Przy okazji można przysłużyć się ludzkości. Bo, jak podkreślano na portalach społecznościowych: „To pierwszy raz w historii, kiedy możesz uratować świat, siedząc w domu. Nie zepsuj tego”. Nie powiem, żebym z powodu tej izolacji jakoś specjalnie cierpiała. Dla mnie, raczej introwertyczki, która lubi spędzać czas na kanapie, a nie gwarnych spotkaniach, domowa kwarantanna to jak większość dni w roku. Spędzanie czasu w czterech ścianach? Nie ma nic lepszego. Tyle że tym razem miało być ambitniej. Niestety, cały misternie przygotowany plan legł w gruzach. Każdy dzień ma w sumie taki sam schemat: jedzenie, praca zdalna, jedzenie, snucie się po domu, jedzenie, spanie.

„Czy mogę...?” - od tych słów najczęściej zaczynają się pytania dotyczące ograniczeń wprowadzonych w związku z epidemią koronawirusa.

Chociaż generalnie w stwierdzeniu „zostań w domu”, powtarzanym codziennie jak mantrę, zawiera się wszystko, co nam wolno. Wystarczy tylko zastanowić się, czy to, co chcemy zrobić, to niezbędna czynność do zaspokojenia codziennych potrzeb. Z ostatniej chwili: wymiana opon z zimowych na letnie do nich należy. Nasze codzienne funkcjonowanie zmieniło się o 180 stopni. Kolejki przed sklepami przypominające epokę słusznie minioną czy sprzedawcy obsługujący nas w rękawiczkach i maseczkach nikogo już nie dziwią. Opustoszałe miasta, minimalny ruch samochodowy, czyli sceny znane do tej pory z literatury science fiction albo apokaliptycznych filmów, stały się naszą codziennością. Najbardziej uprzywilejowaną warstwą społeczną są dziś posiadacze psów. W sumie to dziwne, że jeszcze nie wpadli na pomysł zrobienia interesu na wypożyczaniu swoich czworonogów na spacery za drobną opłatą.

Szalejący koronawirus wyprowadził edukację ze szkół. Nauczyciele podeszli do nauki na odległość bardzo ambitnie, chcąc udowodnić, że nie tylko potrafią strajkować, ale też zadawać do przerobienia ogromu materiału.

A tym samym przerzucając realizację programu kształcenia na rodziców. Ci już są wykończeni fizycznie i psychicznie... Spokojnie, jest na to sposób. Z pomocą może przyjść kilka tytułów filmów dopasowanych do poszczególnych przedmiotów, które zajmą dziecko, a rodzicom dadzą chwilę odpoczynku. Spieszę z propozycjami. Język polski: „Stowarzyszenie umarłych poetów”. Nie, nie, to nie nazwa Związku Literatów Polskich po przejściu epidemii. To elitarna uczelnia, nieco stłamszeni uczniowie, ekscentryczny nauczyciel i cel: wpoić miłość do poezji. Uwaga, może przenieść się na widzów. Jednym zdaniem: wielu znanych autorów i wiele cytatów wartych zapamiętania, aby potem zabłysnąć na lekcji.

Internet pełen zdjęć pustych półek i sposobów na wypełnienie czasu podczas domowej kwarantanny. Sąsiadka, której nie podejrzewałam o skłonność do histerii, robi zapasy żywności, przekonując, że teraz czuje się bezpieczniej.

Kolega zachowuje się tak, jakby wygrał los na loterii, chwaląc się, że udało mu się kupić maseczkę na internetowej aukcji za 200 zł, bo w aptekach już nie ma. Trudno się dziwić takim zachowaniom, skoro koronawirus od kilku tygodni to w mediach numer jeden. A poziom paniki wzrasta wraz z liczbą zarażonych, o których skrupulatnie donoszą serwisy informacyjne. Skoro już ta zaraza nas dopadła - i zapewne szybko nie odpuści - postarajmy się znaleźć w tej sytuacji jakieś plusy. Za pozytywny przejaw należy na pewno uznać zakrojoną na szeroką skalę akcję propagowania mycia rąk, w którą zaangażowali się nawet dwaj marszałkowie senatu, proponując dwie konkurencyjne metody. Nieważne, czy więcej zwolenników ma sposób na naciskanie dozownika z mydłem kciukiem, czy też częścią ciała, która myciu nie podlega... Najważniejsze, żeby ta podstawowa zasada higieny weszła rodakom w krew.

Modlitwa różańcowa to prośba o uporządkowanie życia moralnego, gospodarczego i troska o tych, którzy znaleźli się na rozdrożach życia - podkreśla ks. kan. Jan Spólny, duchowy opiekun Krucjaty Różańcowej za Ojczyznę, organizującej w Siedlcach comiesięczne marsze pokutne połączone z Różańcem.

Krucjaty różańcowe byłe podejmowane wielokrotnie na przestrzeni wieków na całym świecie. Skuteczność modlitwy potwierdzają wydarzenia historyczne: bitwa pod Lepanto, która zatrzymała atak Imperium Osmańskiego w Europie, powstrzymanie inwazji tureckiej pod Wiedniem czy „cud nad Wisłą”. Warto też przypomnieć cud różańcowy w Austrii okupowanej przez ZSRR po zakończeniu II wojny światowej. Jest on zasługą franciszkanina ks. Petrusa Pavlicka, który usłyszawszy wezwanie Matki Bożej do odmawiania różańca: „Czyńcie, co wam mówię, a będzie wam dany pokój”, postanowił wybłagać dla Austrii pokój i wolność. Z kolei na Węgrzech w latach 40 ubiegłego wieku kard. Józef Mindszenty wzywał rodaków do podjęcia codziennej modlitwy różańcowej za ojczyznę, która miała uratować kraj zdominowany wówczas przez bolszewizm.

Cukier krzepi... Ale i powoduje choroby. Tymczasem zjadamy go kilkadziesiąt kilogramów rocznie. Ma to zmienić tzw. cukrowy podatek. Od kwietnia dodatkowa opłata zostanie nałożona na napoje z dodatkiem „substancji o właściwościach słodzących”, czyli w skrócie: na słodkie napoje gazowane, nektary i soki.

Za każdy litr dosładzanego napoju producenci zapłacą dodatkowo 50 gr. To inicjatywa ministerstwa zdrowia, które chce w ten sposób walczyć z plagą otyłości. A dane jej dotyczące są zatrważające. Podobno sześciu na dziesięciu dorosłych rodaków ma nadwagę, a co czwarty cierpi na otyłość.

Dostać się do pracy w policji? Dla niektórych marzenie. Wyzwaniem dla przyszłych funkcjonariuszy są nie tylko testy sprawnościowe i z wiedzy ogólnej. Weryfikowane są także ich predyspozycje psychologiczne.

Kandydaci muszą odpowiedzieć łącznie na 304 pytania testowe. Kilkanaście z nich ujawniono niedawno na ogólnopolskich portalach. Zaskakujące? Trudne? Pora się sprawdzić. Tylko jedna odpowiedź („tak” lub „nie”) jest prawidłowa. Oto pytania: 1. Mam dobry apetyt? Jeśli odpowiem „tak”, to może oznaczać, że dużo czasu poświęcam na jedzenie, podczas gdy w tym samym momencie mogłabym rozwiązywać kryminalne zagadki. Jeśli wybiorę „nie”, może okazać się, że mam jakieś problemy ze zdrowiem, co już na wstępie wyeliminuje mnie z walki o posadę w mundurówce. Wybieram zatem „tak”.