Dotąd nie natrafiono bezpośrednio na mogiłę, o której z całą pewnością moglibyśmy powiedzieć, że spoczywają tam żołnierze Korpusu Ochrony Pogranicza polegli pod Wytycznem - twierdzi Adam Panasiuk, regionalista, który czyni starania o upamiętnienie ofiar wojny.

Bitwa pod Wytycznem rozegrała się 1 października 1939 r. Kilka tysięcy polskich żołnierzy pod dowództwem gen. Wilhelma Orlik- Rückemanna dzielnie stawiało czoła sowieckim oddziałom pancernym. Zginęło 100 polskich żołnierzy. Po walce Rosjanie zabijali rannych, kadrę oficerską i podoficerską, często strzałem w głowę. Ze szczególną bezwzględnością obeszli się z żołnierzami, którzy trafili do niewoli. Szacunki mówią o 300 zaginionych żołnierzach. Prawda o bitwie pod Wytycznem przez kilkadziesiąt lat była zafałszowywana, ale pamiętali o tamtych wydarzeniach mieszkańcy. Wiedzieli, że agresorem byli nie Niemcy, ale Armia Czerwona. - Mówili ludzie, że Polacy walczący z Niemcami otrzymali nóż w plecy, zaatakowani przez Sowietów - opowiada, urodzony w kwietniu 1932 r. mieszkaniec Wiązowca - kolonii wsi Michałów, Marian Kapała.

Wsparcie społeczne jest potrzebne ludziom w każdym wieku, ale osoby starsze potrzebują go szczególnie. Potrzeba ta nasila się w miarę pojawiania się niesamodzielności, która jest wynikiem przewlekłej choroby lub niepełnosprawności.

Proces starzenia się społeczeństwa stanowi wyzwanie dla państwa i administracji samorządowej. Ministerstwo rodziny i polityki społecznej wspiera finansowo jednostki samorządu terytorialnego przy prowadzeniu ośrodków wsparcia „Senior+”, których celem jest zwiększenie aktywnego uczestnictwa osób starszych w życiu społecznym. Z bogatą ofertą wychodzą także dzienne domy i kluby „Senior+”, które są odpowiedzią na potrzeby osób po 60 roku życia. Od tego roku seniorzy mogą wnioskować o wsparcie w postaci dodatku do emerytury w wysokości 500 zł. Świadczenie jest uzależnione od stanu zdrowia oraz miesięcznych dochodów. Ubiegać się o nie mogą emeryci i renciści, którzy pobierają zasiłek pielęgnacyjny i mają ukończone 75 lat lub też są niezdolni do samodzielnej egzystencji.

Św. Ludwik to wzór chrześcijańskiego władcy - mówił 29 sierpnia w kazaniu podczas Mszy św. odpustowej w kościele pod wezwaniem św. Ludwika we Włodawie o. Ryszard Dec OSPPE.

Barokowej świątyni we Włodawie powstałej z fundacji Ludwika i Antoniego Pociejów patronuje św. Ludwik IX - król Francji, znany z tego, że dzięki osobistym cnotom i świętości zbudował pozycję monarchii francuskiej na długie stulecia. Obraz tego świętego władcy znajduje się w ołtarzu głównym kościoła. Wspomnienie św. Ludwika, wyniesionego do chwały ołtarzy przez papieża Bonifacego VIII w 1297 r., przypada 25 sierpnia. W tym roku we włodawskiej parafii odpust ku czci świętego został połączony z niedzielnym festynem, na który mimo złej pogody przybyło wiele osób. Uroczystość rozpoczęła się 28 sierpnia wieczorną Mszą św. w kaplicy cmentarnej, sprawowaną w intencji wszystkich pochowanych na tutejszym cmentarzu zmarłych.

Na plaży głównej nad jeziorem Białym w Okunince 28 sierpnia odbył się transgraniczny festiwal kulturalny.

„Tajemnica jeziora” to jeden z elementów projektu „Ukraińsko- polskie pojezierza - kraina legend: odkrywaj i ciesz się nieznanym”. Na początku sierpnia na zaproszenie wójta gminy Włodawa Dariusza Semeniuka ukraińska delegacja na czele z przewodniczącym Wołyńskiej Rady Obwodowej uczestniczyła w wizycie studyjnej na Lubelszczyźnie, odwiedzając m.in. jeziora: Białe, Glinki i Sobibór. Uczestnicy, zwiedzając miejsca turystyczne, rozmawiali o ich promocji na szczeblu regionalnym, krajowym i międzynarodowym. - Celem transgranicznego projektu jest stworzenie konkurencyjnego produktu turystycznego i popularyzacja dziedzictwa przyrodniczego - wyjaśnia Anna Czajka, koordynator projektu po stronie polskiej.

Rozmowa z historykiem Wiesławem Holaczukiem, prezesem Stowarzyszenia Chrześcijańsko-Patriotycznego Ziemi Włodawskiej im. Henryka Rudzkiego.

Głównym celem Stowarzyszenia Chrześcijańsko-Patriotycznego Ziemi Włodawskiej, obok pielęgnowania polskiego patriotyzmu, jest szerzenie pamięci o Kresach Wschodnich oraz wspieranie działań mających za zadanie obronę życia od poczęcia do naturalnej śmierci. Z jakim odzewem społecznym spotykają się Państwa działania?

Mają różny odzew. Na przykład przy okazji organizowanego przez nas od lat Orszaku Trzech Króli udział społeczeństwa jest duży. To wydarzenie cieszy się popularnością w całym kraju; w naszym orszaku udział bierze kilka tysięcy osób. W 2013 r. sporo osób przybyło na marsz w obronie wolnych mediów. Ale są też takie uroczystości i wydarzenia, na które przychodzi zaledwie kilkadziesiąt osób - tak jest 1 sierpnia, kiedy tradycyjnie spotykamy się o 17.00 - godzinie „W”, która rozpoczęła w 1944 r. powstanie warszawskie - przy pomniku żołnierzy Armii Krajowej - Wolność i Niezawisłość.

Moim marzeniem jest, aby nie krzywili się na Mozarta - mówi animator, menadżer kultury, tancerz i nauczyciel Renata Jakimiuk, która w Młodzieżowym Domu Kultury im. Oskara Kolberga prowadzi grupy baletowe.

Arabeska i Ecarte skupiają dzieci i młodzież, które poznają nie tylko techniki baletu klasycznego, tajniki tańca charakterystycznego i współczesnego, ale pracują też nad rozwojem kondycji fizycznej, swoją wytrwałością, koncentracją i precyzją. W Ecarte tańczą starsi i nieco już obyci ze sceną. Natomiast w Arabesce - dzieci w wieku od ośmiu do dziesięciu lat, które dopiero wkraczają w fascynujący świat baletu. Taniec klasyczny to wyjątkowy rodzaj aktywności fizycznej, kształtowania poprawnej sylwetki, pozytywnych cech charakteru oraz wrażliwości na sztukę. Od uczestników zajęć wymaga się zaangażowania całego ciała i precyzji wykonywania ruchów. Cały sekret delikatności baletnic tkwi w umiejętnym spięciu mięśni głębokich korpusu, precyzyjnych pas (franc. kroki) wykonywanych nogami i delikatnych ruchach rąk i głowy.

Domy kultury, gminy czy ośrodki sportowe w regionie przygotowały bogatą ofertę zajęć zarówno dla najmłodszych, jak i nastolatków, którzy spędzają wakacje w domu.

Gry, zabawy, różnego rodzaju warsztaty, koncerty i turnieje sportowe - to tylko niektóre propozycje, z jakich mogą skorzystać mieszkańcy. Wybór jest duży i z pewnością każdy znajdzie coś dla siebie. Wakacyjne zajęcia dla dzieci i młodzieży z gminy Zbuczyn organizuje tamtejszy Gminny Ośrodek Kultury. Pod hasłem „Kultura w drodze” instruktorzy ośrodka odwiedzają dzieci w świetlicach wiejskich i strażnicach Ochotniczych Straży Pożarnych. - Na najmłodszych czeka mnóstwo atrakcji, m.in. wielkoformatowe gry planszowe, dmuchany zamek do skakania, konkurencje sportowe i wiele gier i zabaw ruchowych - mówi instruktor GOK Emilia Biarda, dodając, że zajęcia cieszą się bardzo dużą popularnością. Wakacyjna trasa, która rozpoczęła się 6 lipca, potrwa do 19 sierpnia. „Kultura w drodze” zawita aż do 21 miejscowości gminy Zbuczyn. 8 sierpnia na skwerze 600-lecia w Zbuczynie, o 17.00, odbędzie się koncert „Letnie granie” z gwiazdą wieczoru Moniką Urlik - piosenkarką wykonującą muzykę z pogranicza popu, soulu, R&B, półfinalistką programu rozrywkowego The Voice of Poland. Na scenie wystąpią również rodzime zespoły: Kapela Zbucka i UliBabki.

11 lipca w kościele Podwyższenia Krzyża Świętego w Dołhobrodach (pow. włodawski) odbyła się uroczystość uhonorowania pośmiertnie o. Henryka Dejneki - pochodzącego z tej miejscowości misjonarza, który został zamordowany 20 lat temu.

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski w imieniu prezydenta Andrzeja Dudy przekazała na ręce brata śp. o. H. Dejneki - o. Bronisława pełnomocnik wojewody lubelskiego ds. równego traktowania Monika Szumiło. Inicjatorem nadania odznaczenia była parafia Podwyższenia Krzyża Świętego, na wniosek której do Kancelarii Prezydenta RP wystąpiła prowincja oo. oblatów. W uroczystości udział wzięli ojcowie oblaci ze Świętego Krzyża i Kodnia z wikariuszem prowincjalnym o. Józefem Wcisło, o. Stanisław Jankowicz, proboszcz parafii ks. Dariusz Karbowiak, dziekan dekanatu włodawskiego ks. kan. Dariusz Parafiniuk, wójt gminy Hanna Grażyna Kowalik, rodzina misjonarza oraz wierni. Oprawę muzyczną przygotował Chór Ziemi Włodawskiej „Vlodaviensis”, zaś poczet sztandarowy wystawiła miejscowa Ochotnicza Straż Pożarna. O. H. Dejneka urodził się 16 marca 1950 r. w Dołhobrodach w gm. Hanna jako szóste z dziewięciorga dzieci Anny i Antoniego. Ukończył Niższe Seminarium Duchowne Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej w Markowicach. Pierwszą profesję zakonną złożył 8 września 1969 r.

Zbigniew Golec nie od zawsze zajmował się rzeźbiarstwem. Ma za sobą służbę na okrętach marynarki wojennej, pracę jako nauczyciel wychowania fizycznego w miejscowej szkole podstawowej oraz podróże po krajach Europy. Pochodzi z Wyhalewa w gminie Dębowa Kłoda, dziś mieszka kilka kilometrów od rodzinnej miejscowości - w Kodeńcu.

Twierdzi, że zamiłowanie do drewna odziedziczył po swoim dziadku, który był stolarzem, a rzeźbienie przejął od ojca. - Kiedy miałem dziesięć lat, ojciec odwoził mnie i brata na kolonie w okolice Zamościa, a po drodze zatrzymywał się przy rzece, aby nazbierać gliny, z której potem wyrabiał posążki - Z. Golec wspomina lata dziecięce. - Brat, który jest malarzem i rzeźbiarzem oraz „sprawcą” tego, że dzisiaj zajmuję się pracą w drewnie na sposób twórczy, nie znajdował czasu, aby mnie zainteresować swoją pasją. Tym bardziej sięgałem po nożyk, potem po dłuto. Była to połowa lat 90 - opowiada. Oknem na świat okazały się spotkania z twórcami zrzeszonymi we włodawskim stowarzyszeniu. Te pierwsze kontakty umocniły się w trakcie Festiwalu Trzech Kultur, który daje twórcom możliwość prezentacji swojego dorobku. W czasie tego wydarzenia przy włodawskim Czworoboku rozmawiał z malarką Agnieszką Kuryłowicz i rzeźbiarzem Sylwestrem Sową, którzy zaproponowali wstąpienie do Stowarzyszenia Twórców Kultury Nadbużańskiej.

Malarze, rzeźbiarze, rękodzielnicy i pisarze zrzeszeni w Stowarzyszeniu Twórców Kultury Nadbużańskiej im. Janusza Kalinowskiego 10 czerwca w sali konferencyjnej włodawskiego urzędu miasta świętowali 15-lecia istnienia organizacji.

Obchody zaplanowane początkowo na 24 października zostały przesunięte na czerwiec. Z przyczyn pandemicznych opóźniły się również prace nad publikacją, którą opracował Mariusz Komorowski. Ponad 160 stronicowa książka z bogatym materiałem fotograficznym trafiła do rąk twórców i sympatyków stowarzyszenia. - Aby zaktualizować biogramy i pozyskać zdjęcia, do członków STKN i ich rodzin docierałem drogą telefoniczną i elektroniczną, głównie poprzez portale społecznościowe - mówi Komorowski, którego autorstwa jest znaczna część materiału zdjęciowego. - W książce zawarte są informacje zarówno o twórcach żyjących, jak i o tych, którzy odeszli, np. w ubiegłym roku zmarli 37-letni grafik Tomasz Rolko, nasz przyjaciel, i śpiewaczka Czesława Chról. Pamięć o tych, których już nie ma wśród nas, została zachowana na kartach tej książki - podkreśla malarz.