Dary Ducha Świętego otrzymujemy podczas Chrztu św., a przy przyjmowaniu sakramentu bierzmowania są one pomnażane.

Dary mądrości, rozum, rady, umiejętności służą rozeznawaniu woli Boga, rozróżnianiu dobra od zła, prawdy od fałszu, rozpoznawaniu Bożego planu zbawienia. Dary męstwa pobożności i bojaźni Bożej uzdalniają do wytrwałości w wierze, do czci, szacunku, miłości i ufności wobec Boga oraz odważnego świadczenia o Jezusie. Aby dary Ducha Świętego były w nas pomnażane, potrzebne jest życie sakramentalne, czynienie dobra oraz modlitwa. Od wielu lat modlitwę do Ducha Świętego odmawia Franciszka Kłucjasz, urodzona w 1926 r. mieszkanka Włodawy. Modlitwy nauczył jej o. Albin Szymański, dawny proboszcz parafii w niedalekim Orchówku, gdzie mieszkała w latach młodości. Od tamtej pory modlitwa towarzyszy jej każdego dnia. - W tej modlitwie jest wszystko, czym żyje człowiek - mówi pani Franciszka. I dodaje, że Boga w Trójcy Jedynego człowiek powinien codziennie mieć w sercu, w myślach i mowie.

26 maja w sanktuarium bł. Męczenników Podlaskich w Pratulinie miała miejsce IV Diecezjalna Pielgrzymka Kobiet. Spotkanie minęło pod hasłem „Kobieta urzekająca”.

W zjeździe wzięło udział ponad trzy tysiące pań. Gościem specjalnym była Ewelina Chełstowska, inicjatorka programu „Być kobietą urzekającą”. Podczas swojej prelekcji opowiedziała o początkach projektu i jego dotychczasowych owocach (m.in. o kilku zorganizowanych konferencjach, Mszach dla kobiet i kawowych spotkaniach). Idea „urzekających” rozszerzyła się już w kilkudziesięciu polskich miastach. - Media promują obraz kobiety wyzwolonej, wulgarnej, wyuzdanej, walczącej o prawo do wszystkiego, pokazującej całkowitąniezależność. Ten obraz przenika szczególnie do coraz młodszych serc. Wiele kobiet bardzo się pogubiło. Nosimy w sobie pustkę, którą staramy się wypełnić tym, co oferuje świat: związkami na siłę (często niesakramentalnymi), dietami, zakupami, czy uzależnieniami. Nie zdajemy sobie sprawy, że tę pustkę może wypełnić tylko Jezus. Jesteśmy córkami Króla, księżniczkami Boga. Mając taką świadomość, inaczej patrzymy na życie - przekonywała E. Chełstowska.

26 maja w katedrze siedleckiej jubileusz 50-lecia kapłaństwa obchodzili księża wyświęceni w 1969 r. Wśród świętujących był bp Henryk Tomasik, pasterz Kościoła radomskiego.

Z 14 kapłanów, którzy 50 lat temu z rąk śp. bp. Jana Mazura przyjęli święcenia, na uroczystości przybyli: ks. Tadeusz Czarnocki pracujący w diecezji monachijskiej, ks. Ryszard Nicpoń z diecezji drohiczyńskiej oraz kapłani posługujący w diecezji siedleckiej: ks. prałat Ryszard Kardas, ks. kan. dr hab. Roman Karwacki i ks. Jerzy Kalicki. W uroczystości nie mogli uczestniczyć: ks. Stanisław Lewczuk i ks. Henryk Kędracki, a także ks. Andrzej Dryżałowski z diecezji drohiczyńskiej. Zabrakło ks. Marka Majora, ks. Stefana Dudy, ks. Henryka Wielgosza i ks. Czesława Jaszczyńskiego, których Bóg powołał już do wieczności. Uroczystej wieczornej Mszy św. przewodniczył bp H. Tomasik, a koncelebrowali ją: bp Kazimierz Gurda, bp Piotr Sawczuk, jubilaci oraz zaprzyjaźnieni kapłani z diecezji siedleckiej i drohiczyńskiej. - Dziękuję dzisiaj Panu Bogu za 50 lat posługi kapłańskiej bp. Henryka Tomasika i księży, którzy wraz z nim przyjęli święcenia kapłańskie. Zatrzymajmy się na chwilę nad tajemnicą Kościoła. Nie można bowiem zrozumieć posługi kapłańskiej bez odniesienia jej do Kościoła. Kapłan i biskup otrzymuje święcenia kapłańskie i biskupie ze względu na Kościół, w którym ma posługiwać. Jest wezwany i posłany przez Jezusa, aby głosił Jego słowo i sprawował sakramenty święte - podkreślił w homilii ks. bp K. Gurda.

Parafia Świętej Rodziny i św. Apostołów Piotra i Pawła w Sobolewie obchodzi w tym roku 100-lecie istnienia. W niedzielę 19 maja jubileuszowym uroczystościom przewodniczył biskup pomocniczy diecezji siedleckiej Piotr Sawczuk, który m.in. poświęcił nowe organy i tablicę pamiątkową.

Współkoncelebransami byli kanclerz kurii ks. kan. Jan Babik i proboszcz parafii ks. kan. Andrzej Oworuszko, który przypomniał, że parafia została erygowana 27 kwietnia 1919 r. przez ówczesnego biskupa podlaskiego Henryka Przeździeckiego. - Początkowo jej życie religijne koncentrowało się wokół drewnianego kościoła, którego podstawą była kaplica z 1781 r. Rozbudowę kaplicy rozpoczął w 1915 r. ks. Leon Kalinowski, organizator życia parafialnego jeszcze przed formalnym utworzeniem parafii. Podczas wizytacji parafii w 1949 r. ówczesny biskup podlaski I. Świrski wypowiedział słowa o potrzebie budowy nowego kościoła. Myśl bp. Świrskiego podjął w 1981 r. ks. Marian Pyrka, a w 1984 r. wmurowano kamień węgielny, który wyjęty był z grobu św. Piotra i pobłogosławiony przez Jana Pawła II.

O. Franciszek Bok OMI pożegnał się z parafią św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Siedlcach (został oddelegowany do tworzenia nowej parafii w diecezji opolskiej). Podczas Mszy św. sprawowanej 12 maja wdzięczni parafianie dziękowali proboszczowi za ośmioletnią posługę.

Jako parafianie św. Teresy mieliśmy to szczęście, że dobry Bóg przysłał nam takiego - pozostającego we wdzięcznej pamięci - człowieka. Najpierw na krótko - w 2006 r. jako wikariusza i prefekta w Publicznym Gimnazjum nr 6, a potem - też, niestety, na krótko - jako proboszcza parafii. W 2006 r. o. Franciszek został rzucony na głęboką wodę - miał przygotować uczniów do przyjęcia sakramentu bierzmowania; rozbudzić w młodych przechodzących „okres burzy i naporu” miłość do Boga. Ojcu się to udało, bo nie tylko prostował ich światopoglądowe i emocjonalne ścieżki, ale także budził sympatię i uznanie dla swojej osoby - cieszył się autorytetem. Pamiętam, że w dniu, kiedy żegnał się z parafią, uczniowie jednej z klas uczcili ukończenie szkoły ogniskiem. Wszyscy jednak przyjechali na Mszę św., aby być ze swoim katechetą. Młodzi pamiętają, że późnym wieczorem o. Franciszek dołączył do nich na godzinę czy dwie, mimo że tuż przed wyjazdem miał z pewnością wiele innych obowiązków.

Tylko wiara w obecność Jezusa zmartwychwstałego, Dobrego Pasterza pozwala odrzucić wszystko to, co może zagrozić zbawieniu i szczęściu naszemu oraz naszych rodzin - podkreślił bp Kazimierz Gurda podczas Diecezjalnego Dnia Rodziny w Parczewie.

W niedzielę 12 maja do sanktuarium Matki Bożej Królowej Rodzin w Parczewie przybyli narzeczeni, małżeństwa i rodziny z dziećmi z całej diecezji. Tegoroczne spotkanie odbyło się pod hasłem „Małżeństwo bez lęku”. Nawiązując do niego, diecezjalny duszpasterz rodzin ks. kan. dr Jacek Sereda zwrócił uwagę, że ciągle szukamy odpowiedzi, jak radzić sobie z lękami i niepokojami. - Sam fakt bycia człowiekiem zakłada, że będziemy się lękać. Z lękiem musimy uważać, ponieważ niekontrolowany może nas wprowadzić w bardzo złe życie i nie do końca przewidywalne zachowania. Istnieje potrzeba zaangażowania się w coś, do czego mamy talent, by z tego zaangażowania otrzymać uzdrawiającą moc dla siebie. Takim środowiskiem życia i naszego zaangażowania jest małżeństwo - podkreślił dyrektor Wydziału Duszpasterstwa Rodzin Diecezji Siedleckiej, witając przybyłych pielgrzymów.

Pierwowzór Świątyni Opatrzności Bożej jest jeden. Mamy go u nas, w Mokobodach - zaznacza proboszcz tutejszej parafii ks. Stanisław Szymuś, zachęcając do przyjazdu, naocznego przyjrzenia się kościołowi liczącemu 200 lat i modlitwy w miejscu, w którym wzniesiony został nieprzypadkowo.

Jubileusz parafia celebrowała 3 maja. - Świątynia jest nierozerwalnie związana z datą uchwalenia Konstytucji 3 maja, dlatego rocznicowe uroczystości parafialne również odbywają się w tym dniu - łącząc wymiar religijny z narodowo-społecznym - stwierdza ksiądz proboszcz. I dodaje, że w 2018 r. również była okazja do świętowania - i to potrójna. - W ubiegłym roku obchodziliśmy 560 rocznicę powstania parafii w Budzieszynie - dzisiaj nieistniejącej, 200 lat od przeniesienia cudownego obrazu Matki Bożej z Budzieszyna do kościoła mokobodzkiego oraz 505 rocznicę powstania parafii w Mokobodach - wylicza. Jak na potrójny jubileusz przystało, uroczystość miała godną oprawę. M.in. tak jak 200 lat temu, procesyjnie, w asyście strażaków i orkiestry dętej, przeniesiono z Budzieszyna do Mokobód kopię obrazu.

Stulecie erygowania parafii w Kąkolewnicy kończy uroczyste obchody 600-lecia wsi, 150-lecia utworzenia szkoły oraz 100 rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości.

Uroczystości jubileuszowe rozpoczęły się Mszą św. pod przewodnictwem bp. Piotra Sawczuka. Obecne były też poczty sztandarowe miejscowej Ochotniczej Straży Pożarnej i Publicznego Gimnazjum w Kąkolewnicy oraz poczet flagowy Szkoły Podstawowej. Obchody swoją obecnością uświetnili również harcerze. Dostojnego gościa powitała delegacja parafian na czele z Witoldem Lipskim, który był także - jako dyrektor miejscowego Zespołu Oświatowego - współgospodarzem dalszej części uroczystości. W homilii biskup nawiązał do wydarzeń związanych z historią parafii. Przypomniał, że w 1767 r. dzierżawca dóbr Kąkolewnica - Filip Szaniawski zbudował drewniany kościoła pw. św. Filipa Neri. Później utworzono w Kąkolewnicy filię duszpasterską należącą do parafii Trzebieszów. Wspomniał też o księżach, którzy wiele wnieśli w historię wspólnoty.

W tym roku mija 100 lat od utworzenia parafii Świętej Rodziny i św. Apostołów Piotra i Pawła w Sobolewie. Erygował ją 20 kwietnia 1919 r., w dzień Zmartwychwstania Pańskiego, biskup podlaski Henryk Przeździecki. Uroczystości jubileuszowe zaplanowano na niedzielę 19 maja.

5 kwietnia 1919 r. bp H. Przeździecki wydał dekret, na mocy którego od parafii Gończyce odłączono wioski: Milanów, Nowiny, Rozalin, Stefanów, Sobolew A, Sobolew Place, Sobolew Stację, Sobolew Folwark i Walerków Folwark i połączono w samodzielną parafię Sobolew. W pierwszej połowie XV w. mieszkańcy Sobolewa i okolic należeli do parafii w Kochowie znajdującej się w granicach diecezji krakowskiej. W 1681 r. Anna z Oleśnickich Zbąska przeniosła drewniany parafialny kościółek pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny z Kochowa do Maciejowic, co pociągnęło za sobą również przeniesienie parafii. W 1819 r. kościół w Maciejowicach spłonął, a w 1821 r. z inicjatywy ordynata Stanisława hr. Zamoyskiego pobudowano nową, murowaną świątynię. Po niespełna 60 latach nowo wybudowany kościół został rozbudowany na obiekt sakralny w stylu neogotyckim. 3 lipca 1886 r. - z inicjatywy właściciela dóbr sobolewskich Zygmunta Łaskiego oraz urzędników stacji kolejowej - Sobolew przyłączono do parafii Gończyce.

W sobotę 27 kwietnia wspólnota parafii katedralnej uroczyście świętowała jubileusz 100-lecia istnienia. W samo południe w murach katedry rozpoczęła się Msza św., której przewodniczył kard. Stanisław Ryłko, archiprezbiter bazyliki Santa Maria Maggiore w Rzymie.

Dostojnego gościa w imieniu wszystkich zebranych powitał bp K. Gurda. - Wraz z tobą polecamy Bogu wszystkich biskupów, proboszczów, wikariuszy, osoby życia konsekrowanego, którzy w ciągu tych 100 lat z gorliwością i oddaniem służyli pokoleniom wiernych należących do parafii. Dziękujemy za wiernych świeckich, którzy tę parafię tworzyli, o nią dbali i w tej wspólnocie szli drogą zbawienia. Prosimy, abyś pobłogosławił odnowione organy, które po kilkunastu latach milczenia na nowo wypełniają swym pięknym brzmieniem naszą katedrę. Prosimy także, byś wyprosił łaskę, by wierni parafii katedralnej wraz z posługującymi im kapłanami cieszyli się mocną wiarą, nieugiętą nadzieją i czynną miłością - zaznaczył.