23 stycznia 1863 r. burmistrz Łosic Paweł Jurkowski raportował do ustanowionego przez Rosjan naczelnika pow. bialskiego Józefa Białobłockiego: „Masa ludzi przybyła z okolicy do Łosic, uderzywszy w dzwony zabrała młodzież podlegającą brance”.

Historyk rosyjski Mikołaj Berg zapisał: „Pod Białą oddziałami powstańczymi dowodził młody i energiczny, ale niemający wyobrażenia o wojskowości i taktyce bojowej Rogiński.

Ok. 300 powstańców uzbrojonych w kosy i strzelby zaatakowało tej nocy załogę rosyjską w trzech punktach w Radzyniu Podlaskim B. Deskur i T. Jasieński na czele 14 strzelców i 40 kosynierów uderzyli na odwach parku artyleryjskiego znajdującego się w szopie i stajniach za miastem.

Podczas wojny harcerki służyły pomocą sanitarną i opiekuńczą. Pomagały w doraźnych potrzebach, jak ostrzeżenia przed aresztowaniem, organizowanie noclegów, kolportaż, transport leków. W okresie wzmożonego ruchu wojsk okupanta prowadziły punkty obserwacyjne.

Władysław Czarkowski, który miał współdziałać z Walentym Lewandowskim, 22 stycznia zebrał duży oddział z Łosic i okolicznych wsi szlacheckich. Składał się on głównie z młodzieży uzbrojonej w kosy. Kuł je kowal Zelko Grynberg, a oprawiał na sztorc stolarz Jakub Ficiński.

Po północy 15 stycznia 1863 r. z przygotowanych wcześniej list przeprowadzono pobór do wojska rosyjskiego w Warszawie. Do rana pojmano 1800 rekrutów. Oburzona ludność oskarżała podziemny KCN o bezczynność.

Dowódca żandarmerii bialskiej dowiedział się o zjeździe duchowieństwa unickiego, ale były to informacje niezbyt dokładne.

Po przybyciu na Podlasie pod koniec października i w pierwszej połowie listopada 1862 r. Roman Rogiński jako wysłannik Komitetu Centralnego Narodowego zajął się organizacją pow. bialskiego, który sąsiadował z potężną twierdzą brzeską.

Jako potomek rozstrzelanych czynię was świadkami zbrodni katyńskiej. Od tej pory macie nieść o niej pamięć i mówić następnym pokoleniom - zwrócił się z prośbą Roman Bareja, przewodniczący stowarzyszenia Rodzina Katyńska w Siedlcach.

Utworzony w maju 1862 r. podziemny Komitet Centralny wydał 24 lipca 1862 r. poufną instrukcję, która określała zamiary i sposób działania organizacji narodowej. Celem jej było przygotowanie kraju do powszechnego i dobrze obrachowanego powstania zbrojnego.