18 stycznia 1789 r. ambasador rosyjski Stackelberg wezwał do siebie marszałka sejmu, właściciela Czemiernik, Stanisława Małachowskiego i oświadczył mu, że nie nadaje się on do tak wysokiego urzędu, gdyż nie umie poskramiać wielomóstwa posłów, którzy nie mają należnego uszanowania dla carowej Katarzyny.

6 października 1788 r. sejmujące stany zebrały się w kolegiacie św. Jana w Warszawie na uroczystej Mszy św. Kazanie wygłosił ks. kan. Franciszek Salezy Jezierski, wychowanek łukowskiej szkoły pijarów.

Jedną z najpoważniejszych bolączek podlaskich szkół stanowił brak odpowiednich podręczników. Starało się temu zaradzić Towarzystwo do Ksiąg Elementarnych. Jednakże podręczników historii dla klas starszych nie wydało.

Jadąc do Grodna na sejm, 27 sierpnia 1784 r. król Stanisław August zatrzymał się w Węgrowie. Zwiedził tamtejszy warsztat tkacki prowadzony przez księży reformatów. Po znajdującym się na klasztornym podwórzu, w sukiennej oficynie, zakładzie monarchę oprowadzał o. Feliks Synakiewicz [definitor prowincji - J.G.] razem z prefektem filozofii.

W czasie wizytowania szkół litewskich w 1783 r. Franciszek Bieńkowski chwalił za pracę zespoły nauczycielskie w Węgrowie, Drohiczynie, Brześciu, Białymstoku i Wołkowysku. Informował też, że w Drohiczynie 50 uczniów zachorowało na tzw. gorączkę katarową.

4 kwietnia 1782 r. zmarł w Warszawie właściciel Międzyrzeca - książę August Czartoryski. Na wieść o jego śmierci ambasador rosyjski Stackelberg miał powiedzieć, że teraz w Warszawie nie ma przed kim uchylać kapelusza.

Na październikowym sejmie 1780 r., podczas którego odrzucono kodeks Andrzeja Zamoyskiego, posłami z Podlasia byli m.in. Ignacy Kuczyński, Piotr Potocki i Paweł Hryniewiecki. Projekt Zamoyskiego, zwłaszcza w sprawach kościelnych, wydał się im, jak i reszcie posłów, tak radykalny, że kodeks przepadł bez czytania i dyskusji.

W roku 1776 odbyły się sejmiki przedsejmowe. Na podlaskich czytano prośbę Karola Stanisława Radziwiłła o umożliwienie mu powrotu do kraju i poparcie jego sprawy w sejmie. Rzeczywiście, w instrukcjach sejmowych pojawił się zapis o wsparciu jego żądań.

W drugiej połowie lat 70-tych XVIII w. zaostrzył się spór między chłopami a dzierżawcami starostwa kąkolewnickiego. Niezbyt uczciwi dzierżawcy zwiększali obciążenia poddanych królewskich. Chłopi bronili się odwołując się do Sądu Referendarii Koronnej.

Na sejmie 1775 r. postanowiono przeprowadzić nowy spis podatkowy i uchwalono tzw. podymne generalne. Dzięki temu znamy liczbę domów w najważniejszych miastach Podlasia.