Msza św., prelekcja o powstaniu styczniowym i jego bohaterach, odsłonięcie muralu poświęconego powstańcom styczniowym oraz festyn religijno-patriotyczny złożyły się na program uroczystości w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Łukowie.

Eucharystii o 13.00 przewodniczył bp Kazimierz Gurda. W homilii przywołał bohaterstwo powstańców styczniowych, mówił też o potrzebie popularyzowania idei patriotyzmu współcześnie. Dalszy ciąg uroczystości miał miejsce na placu przy kościele. Przywitano przybyłych gości, wśród których byli wicepremier, Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego Piotr Gliński oraz Minister Edukacji i Nauki Przemysław Czarnek, władze samorządowe różnych szczebli oraz mieszkańcy Łukowa. Następnie znawca tematyki powstańczej ks. Maciej Majek - kierownik duchowny w siedleckim seminarium, przedstawił rys historyczny poświęcony ks. S. Brzósce i jego adiutantowi Franciszkowi Wilczyńskiemu.

Piękne słowa w sprawie Wołynia już padały. Były prezydent Ukrainy Petro Poroszenko klękał przed pomnikiem ofiar rzezi wołyńskiej, były listy biskupów, intelektualistów. A ja czekam na czyny, czyli zgodę na ekshumacje - mówił Witold Szabłowski podczas Radzyńskich Spotkań z Podróżnikami, podczas których promował swoją książkę „Opowieści z Wołynia”.

Pochodzący z Ostrowi Mazowieckiej dziennikarz i reportażysta, który pisał m.in. o Turcji, PRL-u, Czarnobylu czy dziadku Władimira Putina, odwiedził Radzyń w przeddzień 80 rocznicy zbrodni dokonanej na Polakach przez OUN-UPA. Okazją była najnowsza książka „Opowieści z Wołynia”. To uzupełnione wydanie publikacji z 2016 r. pt. „Sprawiedliwi zdrajcy”. W. Szabłowski podkreśla w nim, że rzeź wołyńska to nie tylko liczby ofiar i polityczne spory, ale przede wszystkim poruszające historie zwykłych ludzi, świadków tamtych wydarzeń, którzy, ryzykując życie, pomagali Polakom.

Znamy ich z pomników i nader często pomnikowych biografii. A przecież życie artystów niekoniecznie było usłane różami. Miewało swoje wzloty i upadki. Zajrzyjmy do książki, która opowiada m.in. o tych, którzy związani są z naszym regionem.

Na zdjęciach zazwyczaj siedzi na krześle albo stoi na wyższym schodku. Choć miał tylko154 cm wzrostu, był wielki. „Trylogia” uczyniła go sławnym w Polsce, a „Quo vadis?” wypromowało na świecie. Wydawać by się więc mogło, że przynajmniej rodacy powinni znać albo chociaż kojarzyć zarówno samego pisarza, jak i najważniejszych bohaterów jego książek. A jednak… trudno (choć tak nakazuje tolerancja) przeboleć fakt, że dla niektórych obywateli naszego kraju sekretem jest nie tylko hasło „Ociec, prać?”, łączone jedynie z reklamą proszku do prania. Młode, ambitne posłanki - w tym pani doktor nauk humanistycznych - nie potrafią sobie przypomnieć, jak miała na imię ukochana Kmicica. Ale - dla równowagi - są i tacy, którzy odwiedzają położony nieopodal Latowicza Wężyczyn, bo tam przez chwilę pomieszkiwał późniejszy noblista.

Trwają prace nad filmem „Tam gdzie owce, tam pasterz” dotyczącym zbrodni na mieszkańcach Rudna sprzed 83 lat. Niemcy zamordowali wówczas w ramach akcji odwetowej 51 mężczyzn, w tym proboszcza miejscowej parafii ks. Romana Ryczkowskiego.

20 maja 1940 r. na torach między Milanowem a Parczewem znaleziono ciało zastrzelonego folksdojcza z Cichostowa. Zginął najprawdopodobniej z rąk kolegi, jednak o śmierć oskarżono Polaków. 30 maja Niemcy przeprowadzili w Rudnie akcję odwetową. Rano otoczyli wioskę, wyciągnęli z domów i zebrali na placu przy kościele ok. 170 mężczyzn, dołączając do nich kierownika szkoły Antoniego Zagańczyka, nauczyciela Tomasza Kowaluka oraz proboszcza - ks. R. Ryczkowskiego. Wszystkich popędzili w kierunku lasu. Po drodze przeprowadzili selekcję, zostawiając 51 mężczyzn, w tym proboszcza. Pozostałych odesłali do domu. Na miejsce egzekucji wybrali leśną polanę w pobliżu miejscowości Planta.

Historia siedleckiej rodziny Prozaków na przestrzeni kilkudziesięciu lat, a w tle postacie ważne dla miasta i wyjątkowe miejsca związane z jego dziejami - tak w skrócie można opisać zbiór opowiadań Renaty Chojeckiej „Prozakowie. Czas miniony”.

Skąd pomysł na to, aby zająć się pisaniem? - Początek to czas szkoły średniej. Zaczęło się od wierszy - przyznała autorka podczas promocji książki, która odbyła się 25 czerwca w Muzeum Regionalnym. Nie mogło być inaczej, skoro R. Chojecką od zawsze za sprawą mamy - Krystyny Chojeckiej, już nieżyjącej poetki, otaczała poezja. - Swojej czwórce dzieci, które wychowywała samotnie, nie mogła dać majątku, więc chciała zainteresować je sztuką, kulturą, tańcem - wspominała. Po śmierci mamy R. Chojecka znalazła jej zapiski sprzed ponad 60 lat. - Mama zaczęła pisać, kiedy mnie jeszcze nie było na świecie. Nie wiem, jak znajdowała na to czas, mając dzieci i pracę. To po niej odziedziczyłam chęć do pisania - podkreślała pani Renata.  

Parafia w Horbowie nie ustaje w upamiętnianiu unickiej rodziny Koniuszewskich, która zginęła tragicznie w czasach prześladowań ze strony caratu. Ich dobrowolna śmierć w płomieniach była nie tylko aktem desperacji, ale też znakiem sprzeciwu wobec nieludzkiej przemocy.

Czteroosobowa rodzina Koniuszewskich zginęła 10 grudnia 1874 r. Józef i Anastazja oraz ich córki: trzyletnia Ewa i dwumiesięczna Łucja, byli ofiarami prześladowań za wiarę. - Koniuszewski pochodził z Dąbrowicy. Był zaradnym gospodarzem, umiał zadbać o rodzinę. Kupił tu, w Kłodzie Małej, która za jego czasów nazywała się Ukaźna, kilka morgów ziemi. Miał dom i gospodarstwo. Mówił o sobie, że jest Polakiem i katolikiem. Nie chciał przejść na prawosławie ani ochrzcić najmłodszej córki w prawosławnej cerkwi. Nakładano na niego liczne kontrybucje. Płacił je, dopóki miał z czego. Zmuszano go do zmiany wiary na przeróżne sposoby. Zabrano go nawet do aresztu w Białej Podlaskiej, gdzie powybijano mu zęby, ale on dalej pozostał wierny swojemu wyznaniu - opowiada Jarosław Kosiński z parafii Horbów.

Miejsce śmierci jednego z wyklętych po raz kolejny zostało udekorowane kwiatami. 25 czerwca środowisko i sympatycy Armii Krajowej oddali cześć zamordowanemu przez komunistów mjr. Marianowi Bernaciakowi „Orlikowi”.

Od tamtej zbrodni minęło 77 lat. Dziś pamięć o dowódcy 15 Pułku Piechoty „Wilków” AK kultywuje ryckie koło Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Pomagają mu w tym: Centrum Kultury i Sportu, gmina Ryki, powiat rycki oraz parafia Najświętszego Zbawiciela. W uroczystościach, w których w tym roku gościnnie uczestniczyło zaprzyjaźnione koło ŚZŻAK w Puławach, wzięli udział żołnierze 22 Batalionu Piechoty Lekkiej z Dęblina mający za patrona swojej formacji właśnie M. Bernaciaka oraz delegacje szkół z terenu Ryk. Spotkanie rozpoczęło się Mszą św. w intencji „Orlika”, jego żołnierzy i wszystkich poległych za ojczyznę.

21 czerwca na z honorami pochowano śp. Stanisława Soleckiego, żołnierza wyklętego, który służył w Batalionach Chłopskich i Armii Krajowej. Na godny pochówek czekał 77 lat.

Jego historia, a szczególnie ostatnie dni, były tajemnicą nawet dla najbliższej rodziny. Urodził się w styczniu 1920 r. w Plancie w powiecie radzyńskim. W czasie okupacji niemieckiej od maja 1943 r. służył w Batalionach Chłopskich, a potem w oddziale Armii Krajowej pod dowództwem Aleksandra Wereszki „Rocha”. Po rozbrojeniu oddziału przez Sowietów trafił do obozu na Majdanku, skąd został zwolniony i powrócił do rodziców do Wisznic. Tu się osiedlił i pracował w rodzinnym gospodarstwie. Na początku 1946 r. wyjechał w poszukiwaniu pracy do Szczecina. W lipcu tego samego roku został aresztowany przez patrol MO i wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Szczecinie z 20 lipca 1946 r. skazany na karę śmierci.

To książka, która przekazuje rzetelną wiedzę o lokalnym dziedzictwie, ale też każe myśleć bez kompleksów o Siedlcach, bo budowali je najlepsi - tak ocenili publikację autorstwa Piotra Ługowskiego uczestnicy spotkania promocyjnego.

Na promocję książki „Siedlce w kręgu sztuki. Artyści i ich dzieła”, która odbyła się w Sali Białej Miejskiego Ośrodka Kultury 16 czerwca, zaprosił jej wydawca - Miejska Biblioteka Publiczna w Siedlcach. Uczestników spotkania powitała jej dyrektor Ewelina Raczyńska. Zaznaczyła, że z pomysłem wydania artykułów P. Ługowskiego dotyczących historii Siedlec, które ukazywały się na łamach bezpłatnego miesięcznika „Prestiż Magazyn Lokalny”, wyszła Joanna Zielińska, kierownik czytelni regionalnej MBP. - Wiedząc, jak wspaniałą jest redaktorką, byłam pewna, że gra jest warta świeczki - powiedziała. Realizacja pomysłu, który powstał, gdy E. Raczyńska objęła stanowisko dyrektora biblioteki, zajęła ok. dwóch lat.

Na jeden dzień ul. Pułaskiego w Siedlcach zamieniła się w ul. Piękną, gdzie można było przenieść się do świata z 20-lecia ubiegłego wieku.

W ramach obchodów Dni Siedlec 18 czerwca w centrum miasta wystawiono widowisko „Dzień z pamiętnika Anny Kahan”. Siedlce z lat 1914-1916 znamy dzięki urodzonej w mieście poetce i powieściopisarce Chanie (Annie) Kahan i jej „Dziennikowi”. Jest on doskonałym źródłem informacji o życiu codziennym mieszkańców w tamtych czasach, funkcjonowaniu miasta oraz jego problemach. A. Kahan opisuje życie z perspektywy młodej niezamożnej dziewczyny (w wieku dziesięciu lat musiała przerwać naukę i podjąć pracę w zakładzie kapeluszniczym), pisze często o edukacji, życiu społecznym i dostępnych rozrywkach. Dzięki temu mieszkańcy mogli chociaż przez chwilę zobaczyć, jak Siedlce wyglądały w czasach międzywojennych, czyli w latach 20 i 30 XX w.