Mistyczka Fulla Horak pisała, że cierpiący w czyśćcu są jak żebracy. Czekają, by ktoś rzucił im jałmużnę. Czasami całe wieki. Gdyby nie nieustanna modlitwa Kościoła, wielu czekałoby daremnie.

Jest taki miesiąc, gdy każdego dnia modlimy się za dusze w czyśćcu. Są jednak osoby, które robią to nie tylko w listopadzie, ale przez cały rok. To członkowie Apostolstwa Pomocy Duszom Czyśćcowym.

„Mówią: «sen mara, Bóg wiara», ale faktem jest, że gdyby nie sen... nie byłabym dziś siostrą zakonną” - wspomina s. Janina ze Zgromadzenia Sióstr „Jedność” pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Siedlcach.

W jakich okolicznościach siostry usłyszały głos powołania?

O wydarzeniach, które rozegrały się 24 stycznia 1874 r. w Pratulinie usłyszał cały świat. Pamięć o bohaterskich unitach trwa nadal, a ich kult zatacza coraz szersze kręgi.

Wyniesienie na ołtarze męczenników z Pratulina było dla nas nobilitacją. O ich bohaterskiej śmierci mówiło się przez wiele lat. Beatyfikacja stała się formalnym potwierdzeniem ich męczeństwa za wiarę. Od tego momentu kult męczenników stał się oficjalny. Dla nas było to ogromne przeżycie. Ci unici byli tego godni. Wiele wycierpieli dla wiary.

Nie dają gotowych rozwiązań i nie obiecują, że doradzą, jak idealne wychować dziecko. Oferują konkretne narzędzia i zachęcają do wprowadzenia pewnych zmian. Efekty są zaskakujące.

Od kilku lat przy Klasztorze Braci Mniejszych Kapucynów w Białej Podlaskiej działa Szkoła dla Rodziców i Wychowawców. Prowadzą ją osoby skupione w Fundacji „Kurs na Miłość”. Propozycja skierowana jest do wszystkich, którzy mają kontakt z dziećmi.

Jak podały agencje informacyjne, w niedzielnej demonstracji w Paryżu wzięło udział blisko milion osób, w tym 50 przywódców państw.

Wielu z jej uczestników miało ze sobą ołówki (znak solidarności z zabitymi rysownikami) lub tabliczki z napisem „Je suis Charlie” (Jestem Charlie). Marsz był protestem przeciwko brutalnemu zamordowaniu 12 osób związanych z redakcją kontrowersyjnego tygodnika satyrycznego „Charlie Hebdo”.

„Boże, jeśli jesteś prawdziwy, wyrwij mnie z tego wszystkiego, zrób coś ze mną”. Ta szczera modlitwa zapoczątkowała prawdziwą lawinę.

Krzysztof Zielski przez 17 lat zajmował się bioenergoterapią. Dziś nie tylko przestrzega przed jej skutkami; opowiada też o tym, w jaki sposób został uwolniony przez Pana Jezusa. Wspomina, że w bardzo młodym wieku przestał chodzić do kościoła i na katechezę. Lubił czytać, więc coraz częściej sięgał po różne książki. Wybierał szczególnie te, które kwestionowały słowo Boże i dogmaty Kościoła katolickiego.

Ponad 330 miejscowości w Polsce, tysiące uczestników, jedna historia. We wtorek, 6 stycznia, ulicami wielu miast regionu przeszedł Orszak Trzech Króli. W tym roku towarzyszyło mu hasło „Pokój, radość, rodzina”. Pochód stał się okazją do świętowania Objawienia Pańskiego oraz wyjątkowo radosnej manifestacji wiary i tradycji.

W Siedlcach orszak został zorganizowany po raz drugi i podobnie jak w ubiegłym roku przyciągnął tysiące mieszkańców, którzy odpowiedzieli na apel organizatorów i bp. Kazimierza Gurdy i całymi rodzinami przybyli, by pokłonić się Dziecięciu.

„Odpust jest to darowanie przed Bogiem kary doczesnej za grzechy, zgładzone już co do winy, którego dostępuje wierny odpowiednio usposobiony i pod pewnymi, określonymi warunkami, za pośrednictwem Kościoła, który jako szafarz owoców odkupienia rozdaje i prawomocnie przydziela ze skarbca zasług Chrystusa i świętych” - mówi oficjalna definicja odpustu. Co rozumie z niej „zwykły” wierny? Obawiam się, że niewiele.

Problem z definicjami polega na tym, że zazwyczaj są sformułowane w oficjalnym, specjalistycznym języku. Definicja ze swej natury powinna być precyzyjna, jednak czasem ten wymóg powoduje, że staje się mało zrozumiała. Jak zatem mamy rozumieć definicję odpustu?

Mało kto pamięta, że ostatnie Orędzie Jana Pawła II na Światowe Dni Młodzieży, opublikowane w sierpniu 2004 r., poświęcone było postaciom trzech mędrców, których przywołujemy w uroczystość Objawienia Pańskiego, 6 stycznia.

Do tego papieskiego dokumentu warto wracać tym bardziej, że był on pisany pod kątem przygotowania do Światowych Dni Młodzieży w 2005 r. w Kolonii. Jak pamiętamy, Jan Paweł II nie dożył tej chwili, gdyż 2 kwietnia 2005 r. zakończył swą ziemską wędrówkę. Z młodzieżą w Kolonii spotkał się już jego następca, Benedykt XVI.

Od niedawna są Państwo parą diecezjalną Domowego Kościoła Ruchu Światło-Życie. Co to znaczy? Czym jest dla Państwa ta posługa?

Posługę pary diecezjalnej rozpoczęliśmy we wrześniu ubiegłego roku. To dla nas ogromne wyróżnienie, ale też duże wyzwanie. Para diecezjalna inspiruje i koordynuje pracę formacyjną Domowego Kościoła w diecezji, odpowiada za jedność w Ruchu Światło-Życie, służy pomocą i doświadczeniem innym parom odpowiedzialnym.