Zbliżają się wybory parlamentarne oraz referendum. To ważne wydarzenie polityczne, gdyż od wyników wyboru zależy nasza wspólna przyszłość.

Widzimy, jak politycy krzątają się, starając zapewnić sobie jak największe poparcie. Od ilości zdobytych głosów zależy ich osobista kariera i przyszłość - to, czy będą mieli pracę przez najbliższe cztery lata. W grę wchodzą zatem nie tylko osobiste ambicje, ale władza i pieniądze. Chciałbym spojrzeć na wybory nie tyle z punktu widzenia politycznego, ale moralnego, i przypomnieć podstawowe zasady, jakie sugeruje nam teologia moralna oraz katolicka nauka społeczna. Punktem wyjścia do moich rozważań jest teza, że ludzie wierzący mają moralny obowiązek udziału w wyborach. Mogą kandydować i mają też przywilej wybierania swych reprezentantów. Rzeczywiście wyborcy dysponują wielką siłą. Decydują o kształcie przyszłości.

Różaniec wydaje niezwykłe owoce w życiu tych, którzy go często i dobrze odmawiają. To żaden frazes ani banał. Plony z przesuwania różańcowych ziarenek zbierzemy nie tylko na ziemi, ale i w wieczności.

Skąd o tym wiemy? Od samej Maryi. Po sieci krąży 15 obietnic dla odmawiających Różaniec. Brzmią bardzo ciekawie, ale czy są prawdziwe? Nie zawsze opisane jest ich źródło. - To prawda. Warto więc wiedzieć, że te obietnice wiążemy z bł. Alanem de la Roche, dominikaninem, który żył w XV w. - zauważa dominikanin o. Michał Szałkowski, moderator Żywego Różańca w archidiecezji warszawskiej. - W 1464 r. miał wizje Maryi, która mówiła mu m.in. o Różańcu. To właśnie bł. Alanowi zawdzięczamy obecny kształt tej modlitwy. Kilka wieków później jego pisma zostały poddane opracowaniu.

Urodziwa dziewczynopodobna istota lub zniewieściały młodzieniec ze skrzydłami w powłóczystej szacie. Tak najczęściej wyobrażamy sobie anioły, mieszając przy tym świat duchowy z fantastycznym.

Tymczasem to istoty niematerialne, mające rozum, wolną wolę i konkretne zadanie zlecone przez Boga. Nie trzeba wierzyć w anioła, żeby go mieć. Ale gdy się już o nim wie, warto z nim się zaprzyjaźnić - mówi s. Maria Druch ze Zgromadzenia Sióstr od Aniołów, która jeździ po Polsce, by opowiadać o niewidzialnych Bożych posłańcach, ich wpływie na nasze życie i relacji, jaką możemy mieć z naszym aniołem stróżem. I choć - jak sama przyznaje - nigdy go nie widziała i nawet jej się nie przyśnił, to wielokrotnie doświadczyła jego opieki.

Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży wprowadza młodych ludzi w dorosłość, pomaga stawać się dojrzałymi osobami z mocnym kręgosłupem moralnym, uczy życia z Bogiem i Kościołem.

- A najlepszymi ewangelizatorami młodych są ludzie młodzi - mówi ks. Stanisław Chodźko, pierwszy diecezjalny asystent KSM Diecezji Siedleckiej, które obchodzi 30-lecie istnienia. Bezpośrednim impulsem do odrodzenia i rozwoju KSM w diecezji była wizyta ad limina bp. Jana Mazura w Rzymie w styczniu 1993 r. Wówczas Ojciec Święty polecił polskim biskupom reaktywowanie KSM, które działało w Polsce jeszcze przed II wojną światową. Po powrocie z Rzymu bp Mazur usilnie zachęcał do założenia stowarzyszenia. Pierwszym diecezjalnym asystentem KSM mianował ks. Stanisława Chodźkę.

Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida (Łk 1,30-32).

Maryja była wierną córką Izraela i tak jak wszyscy Jej rodacy oczekiwała na Mesjasza. Będąc wychowana w świątyni, na pewno znała proroctwa zapisane w Księdze Izajasza. Wiedziała, że Mesjasz narodzi się z młodej dziewczyny. Nie spodziewała się tylko jednego: że to Ona będzie Jego matką i że obietnice zawarte w Starym Testamencie będą spełniały się w Jej życiu. Przedziwny był Jej dialog z aniołem. Maryja nie odrzuciła tego, co od niego usłyszała. Przyjęła wszystko, co wypowiedział posłaniec z nieba.

Zaprzeć się siebie na drodze naśladowania Pana Jezusa oznacza odrzucić egoizm. Jak, skoro współcześnie na piedestały wynosi się miłość własną, a słowo „usłużny” nie ma nic wspólnego z „zasłużony”,więcej - jest synonimem słabości?

Odpowiedzią jest mało znana modlitwa wincentyńska, którą można nazwać wołaniem o otwarte serce i oczy. Nawiązuje ona do dzieł św. Wincentego a Paulo nazywanego ojcem wszystkich dzieł miłosierdzia, będącego patronem ubogich, duchowieństwa, organizacji charytatywnych, sierot, szpitali i więźniów. Jego liturgiczne wspomnienie przeżywać będziemy 27 września. Św. Wincenty a Paulo urodził się 24 kwietnia 1581 r. w wiosce Pouy na południu Francji. Do 12 roku życia pomagał w domu rodzinnym, m.in. przy wypasie owiec. Nauki pobierał w Dax, w szkole prowadzonej przez franciszkanów.

Leśniańska Królowa jest tak maleńka, że z trudem rozróżnia się kontury jej postaci na wizerunku wtłoczonym w złote ramy. To właśnie u Niej unici czerpali siłę do mężnego znoszenia prześladowań. Dziś również wierni szukają tu wsparcia.

W katedrach, kościołach, drewnianych kapliczkach, koronowane, w srebrnych sukienkach, perłach i klejnotach, ubożuchne, wyrzeźbione ręką samouka - polskie Madonny. Uśmiechają się, płaczą przedziwnymi łzami. W ich oczach odbija się historia. Wrośnięte w polski pejzaż są znakiem potęgi hetmanów i świadectwem marzeń prostych ludów. Składają się na etos walki, cierpienia i trwania wśród aniołów. Madonny z Dzieciątkiem, Wniebowzięte, Gromniczne, Szkaplerzne, Śnieżne, Dobrej Rady, Pocieszenia, a pośród nich Opiekunka Podlasia.

Byli zwykłą rodziną, która podczas II wojny światowej dała dowód niezwykłego bohaterstwa i niezłomności. Wiktoria i Józef Ulmowie zdecydowali się przyjąć pod swój dach żydowskich uciekinierów.

Tę decyzję przypłacili życiem. 10 września odbędzie się ich beatyfikacja. Ulmowie wiedli spokojne życie we wsi Markowa w przedwojennym województwie lwowskim, a dzisiejszym podkarpackim. Józef prowadził małe gospodarstwo rolne, Wiktoria zajmowała się domem. Mieli sześcioro dzieci: Stasię, Basię, Władzia, Frania, Antosia i Marysię.

Podstawowym zadaniem Kościoła, parafii jest bycie miejscem zbawienia dla wszystkich, którzy ją stanowią.

Parafia jest miejscem spotkania z Chrystusem - mówił bp Kazimierz Gurda podczas Mszy św. w sanktuarium bł. Męczenników Podlaskich. W sobotę 2 września spotkali się tutaj członkowie rad duszpasterskich i ekonomicznych z parafii diecezji siedleckiej. Pielgrzymka była czasem szczególnej modlitwy w intencji parafii diecezji siedleckiej, wypraszania potrzebnych łask, aby nasze wspólnoty mogły jak najlepiej wypełnić misję, jaką zastawił im Jezus Chrystus. Przedstawiciele rad parafialnych mieli także okazję, aby lepiej poznać zadania, jakie mają do spełnienia w życiu Kościoła.

Kolekcja brata Sebastiana Ryszarda Baryluka OFM zaczęła się od obrazu Matki Bożej Kodeńskiej podarowanej mu przez babcię. Dzisiaj, aby przewieźć zbiory, musi wynajmować busa.

Br. Sebastian pochodzi z Terespola. Na co dzień posługuje w klasztorze Zakonu Braci Mniejszych Franciszkanów w Jarocinie i parafii św. Antoniego z Padwy. Jest furtianem. Poza tym idzie do pracy wszędzie tam, gdzie skieruje go przełożony: do kościoła, ogrodu czy kuchni. - Jak trzeba pomóc, zawsze robię to chętnie - tłumaczy z prostotą. Właśnie takie pragnienie: służyć, kierowało nim, kiedy określał swoją życiową drogę. Pukał do salezjanów, ostatecznie znalazł się u franciszkanów. Było to 38 lat temu.