„Jezus wybiela wybielaczem nawet czarne punkciki, a wybielacz pali. Kiedy dojdę do nieba, będę biała jak śnieg” - odsłaniała przed mamą sens swojego cierpienia. Klara Badano podjęła „grę” Boga. Dziś czcimy ją w gronie błogosławionych Kościoła.

Inteligenta, radosna, wysportowana… Miała wielu przyjaciół i liczne marzenia: chciała być lekarką i misjonarką. „Jasne Światło” - jak ją nazywano - rozbłysło dla wieczności w wieku zaledwie 19 lat. 29 października przypada liturgiczne wspomnienie bł. Chiary „Luce” Badano - młodej Włoszki, która tuż przed śmiercią powtarzała: „Młodzież jest przyszłością. Ja nie mogę już biec, ale chciałabym przekazać im pochodnię jak na olimpiadach. Młodzi mają tylko jedno życie, warto, żeby je przeżyli dobrze!”. Kim była Klara? I jak wyglądał jej ziemski bieg ku świętości?

Otrzymując szansę na dalsze życie, przyrzekł Maryi, że w każdym momencie życia będzie z oddaniem propagował nabożeństwa ku Jej czci i rodzinny Różaniec. Dziś ks. Patrick Peyton jest sługą Bożym.

Jego dom rodzinny w hrabstwie Mayo w Irlandii był „materialnie ubogi, ale duchowo bogaty”. „Moi rodzice każdego wieczoru klękali, by razem odmówić rodzinny Różaniec, by Bóg i Maryja chronili ich dom i błogosławili, wypełniając go śmiechem dzieci. Przez wszystkie lata małżeńskiego życia ani razu nie zaniedbali wspólnego odmawiania tej liczącej kilkaset lat modlitwy do Maryi. Jeśli w naszym domu była jakaś niezmienna zasada, to ta, że każdy z nas musiał uczestniczyć właśnie w modlitwie różańcowej, której przewodniczył tato. Cała nasza rodzina chwaliła wtedy Boga, prosiła Go poprzez Jego Matkę o prowadzenie do przeznaczenia, które nam wyznaczył”- pisze ks. P. Peyton w autobiografii „Wszystko dla Niej. Historia kapłana, który rozkochał świat w Różańcu”.

Październik łączy dwie tradycje: solidarności misyjnej oraz modlitwy różańcowej. - Dzisiaj mamy żyć jeszcze bardziej słowem Bożym, mieć w sobie entuzjazm wiary i prawdziwą radość Ewangelii - mówi diecezjalny referent ds. misyjnych ks. kan. Kazimierz Jóźwik.

W orędziu na Światowy Dzień Misyjny papież Franciszek przypomina, że wszyscy powołani są do świadczenia o Chrystusie. „Kościół, będący wspólnotą uczniów Chrystusa, nie ma innej misji, jak tylko ewangelizowanie świata” - napisał Ojciec Święty. - Tematem przewodnim Tygodnia Misyjnego są słowa z Dziejów Apostolskich: „Będziecie moimi świadkami” i jest to zaproszenie dla wszystkich ludzi - potwierdza ks. K. Jóźwik. Jak mówi, w Polsce potrzebni są radośni świadkowie. Wszędzie: w rodzinnym kręgu, szkole, miejscach pracy. - Osobiście modlę się również o tę radość dla siebie, aby wobec innych głosić Dobrą Nowinę - wyznaje ks. Kazimierz.

Urodziwa dziewczynopodobna istota lub zniewieściały młodzieniec ze skrzydłami. Tak najczęściej wyobrażamy sobie anioły, mieszając przy tym świat duchowy z fantastycznym.

Tymczasem to istoty niematerialne, mające rozum, wolną wolę i konkretne zadanie do wykonania zlecone przez Boga. Bywa, że wkraczają w życie człowieka, ratując go z opresji. Robią to jednak bardzo subtelnie, by potem równie delikatnie usunąć się w cień. Wielu ludzi myśli, że aniołowie występują tylko na kartach Pisma Świętego czy w życiorysach świętych. Publicysta i katecheta Grzegorz Fels przyznaje, że on również tak sądził. Jednak wydarzenia, jakie rozegrały się pewnego sierpniowego dnia 1994 r. na nadbałtyckiej plaży, sprawiły, iż uwierzył w realną pomoc aniołów.

Św. Jan Paweł II patronuje dwóm parafiom naszej diecezji - w Sulbinach oraz Siedlcach. - To wielki zaszczyt, ale i zobowiązanie - zgodnie podkreślają proboszczowie, opowiadając o tym, jak na co dzień w ich wspólnotach upamiętniana jest postać Ojca Świętego, kontynuowana jego myśl oraz wypełniane papieskie nauczanie.

Przeżywany co roku z wielką radością Dzień Papieski i obchodzone niedługo później odpusty parafialne są dobrą okazją do tego, by ożywić pamięć o Papieżu Polaku. Warto jednak zauważyć, że kult św. Jana Pawła II trwa w tych wspólnotach nieustannie, w wielu innych mniejszych i większych inicjatywach podejmowanych przez kapłanów i wiernych. - We wszystkim prowadzi nas nasz święty patron. Zapatrzeni w tę postać staramy się iść jego drogą, słuchać słów, które nam zostawił, naśladować - przekonują proboszczowie. Działająca przy parafii w Sulbinach Wspólnota św. Jana Pawła II zaprasza w Dzień Papieski na tradycyjne kremówki. - Upamiętniamy dzień wyboru kard. Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową na „słodko”. Chcemy obudzić w ludziach radość, zachęcić do wspólnego spotkania - tłumaczy ks. Leszek Dąbrowski.

Rodzina Szkół im. Jana Pawła II Diecezji Siedleckiej, choć działa już 14 lat, wciąż stawia sobie nowe cele i zadania. A wszystko z myślą o młodych pokoleniach.

Inspiracją do jej powstania była Ogólnopolska Rodzina Szkół im. Jana Pawła II powołana w 1998 r. Za przeniesieniem jej idei na grunt naszej diecezji stoi Małgorzata Szostek, dyrektor Szkoły Podstawowej nr 11 im. Jana Pawła II w Siedlcach. - W 2007 r. byłam na ogólnopolskim zjeździe dyrektorów szkół im. Jana Pawła II i tam po raz pierwszy usłyszałam o pomyśle, by działać również na poziomie lokalnym, czyli w ramach diecezji - wspomina. - Intencją takiego działania był fakt, że w ramach diecezji istnieje lepsza komunikacja pomiędzy społecznościami tych placówek - tłumaczy, zauważając, że 15 lat temu w Polsce i za wschodnią granicą, m.in. we Lwowie, było już ponad 1 tys. takich szkół. - Wtedy zaczęła we mnie kiełkować myśl, by pomysł zrealizować, bo przecież w naszej diecezji placówek im. Jana Pawła II było ok. 40 - przyznaje.

W ramach przygotowań do Światowych Dni Młodzieży w Lizbonie w 2023 r. w Polsce trwa peregrynacja relikwii bł. Carla Acutisa, beatyfikowanego przez papieża Franciszka w 2020 r. Od 21 do 26 października będą one gościć w naszej diecezji.

Peregrynacja rozpoczęła się 9 września w diecezji warszawsko- praskiej, a zakończy w listopadzie w diecezji lubelskiej. Odbywa się pod patronatem Rady ds. Duszpasterstwa Młodzieży KEP. Jej przewodniczący - bp Grzegorz Suchodolski jest koordynatorem wydarzenia. - Pomysłodawcą sprowadzenia do Polski relikwii jest o. Azariasz Hess, bernardyn, który przez wiele lat pracował w Asyżu, dobrze zna rodziców Carla Acutisa. Wspólnie opracowaliśmy ten projekt. Myśleliśmy o relikwiach serca, jednak najbliżsiCarla stwierdzili, że „serce nie powinno nigdy opuszczać domu”. Zaproponowali, by pozostało ono w Asyżu, na świat ruszyły natomiast relikwie osierdzia będącego najbliżej serca bł. Carla - mówi biskup Grzegorz.

Bartolo Longo urodził się 10 lutego 1841 r. w Latiano we Włoszech. W wieku pięciu lat podjął edukację w Kolegium Braci Szkolnych, gdzie otrzymał wszechstronne wykształcenie, także muzyczne.

W 1858 r. wstąpił na wydział prawa Uniwersytetu Neapolitańskiego. Wielu studentów, a nawet wykładowców, parało się praktykami okultystycznymi i spirytystycznymi. Wtedy wiara Bartola uległa załamaniu. Wstąpił do sekty spirytystycznej i poczynił takie „postępy”, że antybiskup mianował go kapłanem szatana. W czasie jednego z bluźnierczych rytuałów Longo oddał swoją duszę diabłu. W szatańskim opętaniu trwał półtora roku: praktykował obrzędy, które były małpowaniem sakramentów świętych, organizował seanse spirytystyczne ze znanym neapolitańskim medium. Doprowadziło go to na skraj obłędu. Po tym, jak Bartolowi wydawało się, że słyszy głos zmarłego ojca nawołujący go do powrotu do Boga, zdesperowany poprosił o pomoc prof. Vincenza Pepego. Rozmowy z przyjacielem rodziny przekonały go do opuszczenia sekty.

Mówią, że nie wyobrażają sobie życia bez Różańca. Każdego dnia przesuwają jego paciorki i szepczą „zdrowaśki”. Pomiędzy Boże tajemnice wplatają wielkie i małe ludzkie sprawy. Przekonują, że ta modlitwa zmienia wszystko.

O podzielenie się osobistym świadectwem dotyczącym modlitwy różańcowej poprosiliśmy zelatorki Kół Żywego Różańca. Żadna z nich nie odmówiła. Podkreślały, że mówienie o Różańcu daje radość i jest bardzo potrzebne. Barbara Siłakowicz, dekanalna zelatorka z Białej Podlaskiej, już na wstępie zaznacza, że Różaniec daje jej wyciszenie. Łączy go z medytacją. Rozważając poszczególne tajemnice, omadla trudne sprawy i zawierza decyzje, które ma podejmować. - Czuję też ochronę. Wiem, że zło nie wedrze się do mojego życia - przekonuje pani Barbara. - Różaniec rodzi we mnie radość z tego, że żyję w wierze katolickiej.

Kim był bł. ks. Zygmunt Sajna? I w jaki sposób potomkowie jego rodzinnej parafii czczą pamięć kapłana męczennika? - w rozmowie z ks. kan. Kazimierzem Jóźwikiem, proboszczem parafii Huszlew.

W ubiegłym roku z inicjatywy parafian przy kościele stanął pomnik naszego błogosławionego rodaka. Impulsem, by zdecydowanie szerzyć jego kult, było dla mnie spotkanie z księżmi marianami w Górze Kalwarii i rozmowa z ks. Janem M. Rokoszem, kustoszem Wieczernika. Postawił mi kilka pytań, m.in.: czy parafianie w Huszlewie modlą się o kanonizację bł. ks. Zygmunta i czy jest prowadzona księga łask otrzymanych przez jego wstawiennictwo oraz czy szerzy się jego kult i sprawowane są intencje Mszy św. 17 dnia każdego miesiąca (tj. w dniu jego męczeństwa)? Na wszystkie pytania musiałem odpowiedzieć przecząco. Wtedy zrozumiałem, że mam wiele do zrobienia. I Duch Święty daje konkretne światło.