Ewangelie pełne są przykładów spotkań Jezusa z różnymi ludźmi. Nie należą one jednak wyłącznie do opisanej na kartach Ewangelii przeszłości. Przykładem człowieka żyjącego w XX w., który doznał nagłego nawrócenia po spotkaniu z Jezusem wystawionym w Najświętszym Sakramencie, jest francuski dziennikarz André Frossard.

Sylwetkę Francuza przybliżaliśmy w 3 nr. Echa. Przypomnijmy: wychowany w atmosferze doskonałego ateizmu (ojciec A. Frossarda był jednym z założycieli Francuskiej Partii Komunistycznej) - w wieku 20 lat nawrócił się na wiarę katolicką.

Ludzi wielkiej wiary winno cechować spojrzenie na dużo większy obszar niż sprawy swoje i rodziny: na naród i Kościół - przekonuje ks. kan. Jan Spólny, duchowy opiekun Krucjaty Różańcowej za Ojczyznę, organizującej w Siedlcach comiesięczne marsze pokutne połączone z Różańcem.

Krucjata Różańcowa za Ojczyznę (KR) to dzieło młode, choć ideowo nawiązujące do wspólnotowej modlitwy różańcowej, na przestrzeni wieków podejmowanej na całym świecie wielokrotnie - z dobrym skutkiem. Zainicjowana przez Marcina Dybowskiego, rozpoczęta została w czerwcu 2011 r. w Warszawie.

Ora et labora [Módl się i pracuj] - radził św. Benedykt z Nursji. Ta dewiza świetnie odzwierciedla codzienne życie osób zakonnych. Wbrew pozorom nie jest ono pełne świętego spokoju…

Każdy zakon i zgromadzenie ma własny plan dnia. I nie chodzi tu o rygor, dyscyplinę czy narzucanie czegokolwiek z góry. Plan jest po to, by dobrze i pożytecznie zagospodarować czas otrzymany od Boga. Każda godzina i minuta to okazja do uświęcenia oraz służby. W wielu zgromadzeniach rytm dnia nadaje brewiarz.

Relikwie bł. Męczenników Podlaskich w kaplicy Zakładu Karnego Siedlcach to dzisiaj jedyny ślad przypominający o tym, że ponad 150 lat temu więzienne mury były milczącym świadkiem cierpienia unitów.

Do więzienia kierowano unitów za opór wobec władz w latach 1867, 1870, 1874. Potem za niepłacenie kar - mówi dr Andrzej Szabaciuk z Katedry Studiów Wschodnich Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego z uwagą, że jeśli kogoś nie było stać na zapłacenie grzywny - a nakładane były one na unitów za uchylanie się od zaspokajania potrzeb religijnych w Cerkwi prawosławnej - mógł ją zamienić na areszt trwający od kilku tygodni do kilku miesięcy.

Dlaczego żyjący na przełomie XVI i XVII w. szwajcarski biskup jest patronem dziennikarzy? Czy wśród ludzi mediów nie ma nikogo, kto został przez Kościół wyniesiony na ołtarze i mógłby opiekować się z nieba dziennikarzami oraz być dla nich przykładem, jak pracując w mediach, osiągnąć świętość, do której przecież wszyscy jesteśmy powołani?

24 stycznia Kościół obchodzi wspomnienie św. Franciszka Salezego - biskupa i doktora Kościoła. To właśnie tego dnia co roku papież ogłasza treść orędzia na Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu.

W pierwszą niedzielę Nowego Roku, dokładnie 1 stycznia, mieliśmy okazję wysłuchać czytania z Księgi Liczb ze szczególnym uwzględnieniem aspektu błogosławieństwa ludu poprzez kapłanów Boga. Czym jest błogosławieństwo? Jak je rozumieć? Co na ten temat mówi Biblia?

Czasownik błogosławić występuje w Biblii bardzo często, gdyż aż 208 razy, a w psalmach 40 razy. Rzeczownik „błogosławieństwo” w całej Biblii użyty jest 220 razy, w Księdze Psalmów - powtarza się dziesięciokrotnie, a w Psalmie 128 - raz. Przymiotnik błogosławiony występuje w Piśmie Świętym 169 razy, w psalmach 19.

W niedzielnych Mszach św. uczestniczy blisko 40% Polaków, a 17% przystępuje wówczas do Komunii św. Dużo to czy mało? To dowód na siłę czy słabość Kościoła w Polsce?

Trudno na te pytania odpowiedzieć jednoznacznie. Głównie dlatego, że badania religijności - siłą rzeczy skoncentrowane na cyfrach - niewiele mówią o jakości wiary. Mimo to najnowsze liczby dominicantes (uczestników niedzielnych Mszy) i communicantes (przyjmujących wówczas Komunię św.) coś jednak pokazują.

Idźcie i głoście Chrystusa wraz z Maryją - hasło tegorocznego roku duszpasterskiego w diecezji siedleckiej skłania do refleksji nad istotą maryjnej pobożności. Jest też wyzwaniem i zobowiązaniem do odkrywania w sobie pokładów misyjnej wrażliwości.

Św. Franciszek miał widzenie, jak jego współbracia usiłowali wejść do nieba po czerwonej, bardzo stromej drabinie. Wszedłszy na kilka szczebli, spadali. Chrystus wskazał wówczas Biedaczynie z Asyżu inną drabinę - białą, o znacznie łagodniejszej pochyłości, na której szczycie stała Matka Boża. Św. Franciszek usłyszał wówczas słowa: „zaleć współbraciom, by wstępowali drabiną Mojej Matki”.

Pewnego dnia będziesz charyzmatycznym kaznodzieją - usłyszał na początku swojej kapłańskiej drogi o. James Manjackal. Słowa te przyjął z pewnym z rozbawieniem: „Ja? Nigdy! Nie dość, że nie mogłem zaakceptować tego dziwnego sposobu bycia charyzmatyków, to jeszcze byłem bardzo nieśmiałą osobą, dla której publiczne wystąpienia były bardzo stresujące i trudne”. Jednak dla Boga mnie ma nic niemożliwego.

O. J. Manjackal nie jest zwykłym misjonarzem. Na każdych rekolekcjach, także w Polsce, opowiada historię swojego życia, w którym pojawiła się poważna choroba, długi pobyt w szpitalu i cudowne uzdrowienie ciała i ducha. Ale to nie wszystko...

O tym, gdzie są peryferie, nie decydują kilometry. Misjonarze idą głosić Chrystusa na peryferia ludzkiego życia. Do osób wykluczonych z głównego nurtu życia. Nieważnych, zbyt słabych, by upomnieć się o swe prawa, pozbawionych godności i znaczenia z powodu nędzy duchowej i materialnej.

Obecnie 2007 misjonarek i misjonarzy z Polski głosi Ewangelię w 97 krajach świata. Opuścili swe domy rodzinne, wspólnoty i diecezje, by wśród trudności i przeszkód dzielić się skarbem wiary i służyć najuboższym z ubogich. Misjonarze prowadzą działalność charytatywną, edukacyjną i medyczną, stając się znakiem nadziei dla opuszczonych, sierot, starców, bezdomnych i wykluczonych.