Nie mają magicznej mocy, nie są amuletem zapewniającym zdrowie, pomyślność, szczęśliwe życie. Nie uczynią cudu, bo tylko wiara jest w stanie to zrobić. Relikwie mają przypominać o nieustającej obecności wśród nas świętych i błogosławionych oraz uświadamiać istnienie więzi i bliskości z nimi.

Kult pamiątek po świętych jest tak samo stary, jak chrześcijaństwo. Rozwinął się, gdy pierwsi wyznawcy Chrystusa zaczęli gromadzić się przy grobach męczenników, by odprawić tam Eucharystię. W 326 r. cesarzowa św. Helena, matka Konstantyna, udała się do Ziemi Świętej w poszukiwaniu relikwii Chrystusa.

6 października minęło 20 lat od beatyfikacji Wincentego Lewoniuka i jego 12 Towarzyszy. Wyniesienie Podlaskich Męczenników na ołtarze było i jest wielką radością oraz wyzwaniem dla całej naszej diecezji.

Tegoroczny październik mija pod znakiem dziękczynienia za beatyfikację bohaterskich unitów. Pratulin co kilka dni przeżywa swoiste oblężenie. Do sanktuarium najpierw zjechali mężczyźni. 6 października do Męczenników przybyli diecezjanie. Uroczystości jubileuszowe otworzył spektakl teatralny w wykonaniu uczniów ZS im. Unitów Podlaskich w Olszance.

Ks. abp Andrzej Dzięga otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Radzynia Podlaskiego. Uroczystość miała miejsce podczas Eucharystii sprawowanej w niedzielę, 9 października, w Sanktuarium Matki Boskiej Nieustającej Pomocy.

Dekret nominacyjny wręczyli: burmistrz miasta Jerzy Rębek oraz przewodniczący rady miejskiej Adam Adamski. W uroczystościach brał również udział bp Kazimierz Gurda. Mszą św. sprawowaną w intencji ojczyzny zakończyły się w mieście obchody jubileuszu 1050 rocznicy Chrztu Polski.

1 października w parafii św. Antoniego Padewskiego w Wandowie święcenia kapłańskie przyjął dk. Mateusz Wężyk ze Zgromadzenia Misjonarzy Afryki. Jest pierwszym ojcem białym pochodzącym z naszej diecezji.

Święceń prezbiteratu udzielił mu bp Kazimierz Gurda. Zarówno sobotnia, jak i niedzielna uroczystość była wielkim wydarzeniem dla całej parafii w Wandowie, z której pochodzi o. Mateusz. Szczególny charakter miała prymicja. W przygotowanie liturgii włączyli się zarówno ojcowie biali, jak i parafianie. - Odbyliśmy kilka spotkań z ojcami, podczas których 20-osobowa grupa naszych wiernych uczyła się pieśni w językach afrykańskich - mówił przed uroczystościami ks. Adam Juszczyński, proboszcz parafii Wandów.

To dość szokujące porównanie nie jest próbą uprzedmiotowienia człowieka, ale zachętą, aby popatrzeć na nas jako na doskonały projekt Boży, który otrzymawszy dar wolności, jest jednak w pewien sposób zaprogramowany, to znaczy ukierunkowany na świętość.

Zdobywamy ją wtedy, kiedy naśladujemy Stwórcę, czyli naszego Producenta, który doskonale wie, jak działamy, czego potrzebujemy, co dla nas ważne i jak nas serwisować, aby wszystko działało w należytym porządku, zgodnie z przeznaczeniem - do świętości, do zbawienia. Ogromną pomocą jest dla każdego z nas Biblia. Możemy ją nazywać na wiele różnych sposobów, ale kiedy przyglądamy się scenom, jakie opisuje, zwłaszcza dotyczącym relacji międzyludzkich, szybko wnioskujemy, iż jest ona dla nas przewodnikiem w podejmowaniu decyzji i codziennym postępowaniu.

Pamięć i świadectwo leżały u podstaw wszczęcia przez diecezję podlaską, następnie siedlecką - duchową spadkobierczynię dziedzictwa unickiego - procesu beatyfikacyjnego Męczenników Podlaskich.

Dzień wyniesienia Męczenników Podlaskich na ołtarze, tj. 6 października 1996 r., poprzedził żmudny i długotrwały etap procesu beatyfikacyjnego na szczeblu diecezjalnym. - Od strony formalnej został on zainicjowany przez bp. Henryka Przeździeckiego - wyjaśnia ks. prałat Bernard Błoński, dyrektor Archiwum Diecezjalnego w Siedlcach oraz prezes Stowarzyszenia Pamięci Unitów Podlaskich Martyrium.

6 października mija 20 rocznica beatyfikacji unitów z Pratulina - Wincentego Lewoniuka i 12 Towarzyszy. Wspomnieniami z doniosłej, radosnej uroczystości dzielą się kapłani naszej diecezji.

Ks. prof. Kazimierz Matwiejuk: - Moje wspomnienie beatyfikacji unickich męczenników z Pratulina ma dwie płaszczyzny. Pierwsza to przeżycia bardzo osobiste. Pielgrzymowałem do Rzymu z alumnami Wyższego Seminarium Duchownego. Byłem opiekunem grupy, która podróżowała moim autokarem. Dostąpiłem też zaszczytu koncelebrowania pod przewodnictwem papieża Jana Pawła II Mszy św. beatyfikacyjnej.

Przed nami październik - miesiąc poświęcony modlitwie różańcowej. W roku Jubileuszu Miłosierdzia w sposób szczególny zaangażujmy się w jej propagowanie, by jak najwięcej osób mogło skorzystać ze skutecznego pośrednictwa Maryi Panny, tym bardziej że przed nami 2017 r., w którym przypadnie stulecie objawień Matki Bożej w Fatimie.

W centrum orędzia fatimskiego znajduje się wielkie wezwanie do praktykowania modlitwy różańcowej. Maryja Dziewica umiłowała różaniec, gdyż chce, abyśmy zanurzyli się w tajemnicę życia Jezusa Chrystusa i ze zjednoczenia z Nim w Jego życiu i śmierci czerpali obfite łaski.

Od lat Kościół w Polsce hojnie wspiera misjonarzy, a od dekady czyni to także poprzez Dzieła Pomocy Ad Gentes.

To w drugą niedzielę Wielkiego Postu, tzw. niedzielę Ad Gentes, Niedzielę Modlitwy, Postu i Solidarności z misjonarzami, możemy wspierać misyjne dzieło Kościoła. Dzisiaj wyrażamy wdzięczność Bogu za istnienie tego Dzieła Pomocy misjom, a przede wszystkim wyrażamy wdzięczność za wszystkich darczyńców.

Nie założyły rodziny nie dlatego, że nikt nie poprosił ich o rękę. Miały bowiem niejedną sposobność ku temu, by mieć męża. Poślubiły jednak Tego, któremu - jak głosi antyfona z liturgii obrzędu konsekracji dziewic - służą aniołowie, którego piękno podziwiają słońce i księżyc. W dodatku Oblubieniec sprawia, że nieustannie czują motyle w sercu i duszy.

Współczesny świat podziwia kobietę, która jest na tyle samodzielna, że toruje sobie drogę w świecie, zdobywając pozycję i robiąc karierę. Jeszcze bardziej zadziwia ta, która wie, czego chce we wszelkich relacjach i nie ustaje, dopóki tego nie osiągnie. Kiedy jednak owa wyemancypowana kobieta okazuje się dziewicą konsekrowaną, ci sami ludzie unoszą brwi z zakłopotaniem.