To nie była zwykła pożegnalna kolacja. To nie była też zwykła żydowska Pascha. To nie był epizod, ale początek czegoś wielkiego. Wydarzenia z Wieczernika odmieniły świat.

Ewangeliczne opisy tamtego spotkania zazwyczaj nie robią na nas większego wrażenia. Znamy je prawie na pamięć. Słuchamy ich dosyć obojętnie, a szkoda, ponieważ są pełne emocji, dźwięków i słów, które przemieniają rzeczywistość. W Wieczerniku musiały panować niesłychane napięcie i cisza. Apostołowie w milczeniu wpatrywali się w Mistrza i z minuty na minutę czuli coraz większe zaskoczenie.

Z raportu przygotowanego przez Katolicką Agencję Informacyjną wynika, że Polacy mają konstytucyjne prawo do uczęszczania na religię w szkole, Kościoły - do jej nauczania, katecheci zaś do wynagrodzenia za swą pracę tak, jak inni nauczyciele. Ponadto finansowanie lekcji religii przez państwo jest europejskim standardem.

Obecność religii w szkole i kwestie jej finansowania co jakiś czas wracają do debaty publicznej. Tym razem za sprawą projektu „Świecka szkoła”, którego czytanie odbyło się w sejmie w ubiegłym tygodniu. Inicjatywą kieruje Leszek Jażdżewski, publicysta i redaktor naczelny miesięcznika „Liberte”. Jej celem jest doprowadzenie do zmiany ustawy o systemie oświaty.

V Integracyjny Bal Charytatywny w Białej Podlaskiej to impreza, która na stałe wpisała się w kalendarz Caritas Diecezji Siedleckiej. W sobotni wieczór 23 stycznia w Domu Weselnym „Jarmuł” zgromadziło się blisko 100 osób czujących się związanymi silnymi więzami z tą charytatywną organizacją.

- Pierwszy Integracyjny Bal Charytatywny zorganizowaliśmy w 2011 r. Nie uczestniczyło w nim wiele osób, ale byli to ludzie związani ściśle z naszą placówką - mówi Elżbieta Zielińska-Gomółka, kierownik WTZ w Parczewie.

Jezus, objawiając się s. Faustynie, nazywał osoby konsekrowane drogocennymi perłami (Dz 531). Potem dał jej poznać, że istnienie świata podtrzymują dusze wybrane, to jest zakony. Biada światu, jeśli braknie zakonów (Dz 1434).

Kim są konsekrowani? Franciszkanin o. dr Marek Wódka przytacza anegdotę, którą opowiedziała mu jego polonistka. Działo się to podczas wizyty kolędowej. Razem z wnukiem czekała na przybycie księdza. Maluch stał w oknie. W pewnym momencie krzyknął: Babciu, Pan-bozia idzie! Dziecko miało dobrą intuicję, bo przecież konsekrowani uobecniają i naśladują Jezusa. - Łaciński czasownik consecrare znaczy tyle, co poświęcać. Mówimy tu zatem o człowieku poświęconym Bogu. Proces ten składa się z dwóch ważnych elementów: daru z siebie i działania Boskiego.

Centrum Pomocy Interdyscyplinarnej to instytucja, w której osoby pokrzywdzone przestępstwem i ich rodziny z terenu województwa mazowieckiego mogą skorzystać z bezpłatnej pomocy prawnej, psychologicznej, psychoterapeutycznej oraz socjalnej. Na takie wsparcie od stycznia mogą liczyć mieszkańcy Siedlec, Skórca, Łosic, Łaskarzewa i Trojanowa.

Ofiary przestępstw często nie wiedzą, gdzie szukać pomocy. - Zgłaszają się do nas osoby potrzebujące wsparcia nie tylko w postaci żywności, ale też pomocy psychologicznej i prawnej. Mówią o tym również księża, którzy, np. podczas wizyty duszpasterskiej, spotykają się z różnymi problemami parafian. Dlatego Caritas Diecezji Siedleckiej we współpracy ze Stowarzyszeniem Równych Szans Bona Fides rozpoczęła realizację zadania zleconego przez resort sprawiedliwości w ramach funduszu pomocy pokrzywdzonym oraz pomocy postpenitencjarnej właśnie w postaci CPI - mówił podczas konferencji inaugurującej działalność instytucji dyrektor siedleckiej Caritas ks. Marek Bieńkowski, dodając, iż mieszkańcy naszego regionu znajdą tam wszechstronne wsparcie.

23 stycznia Kościół siedlecki obchodzi wspomnienie bł. Męczenników z Pratulina. 6 października minie 20 rocznica wyniesienia ich na ołtarze. Zadaniem Stowarzyszenia Pamięci Unitów Podlaskich Martyrium jest szerzenie kultu bł. Wincentego Lewoniuka i jego 12 Towarzyszy.

Celem stowarzyszenia - powołanego do życia dekretem biskupa siedleckiego - staje się m.in. przywoływanie historii wydarzeń pokazujących wiarę unitów oraz ich heroiczną miłość do Boga, Kościoła katolickiego i ojczyzny, czemu dali wyraz w okresie prześladowań. Wśród statutowych zadań widnieje ponadto zapis o wspieraniu działalności formacyjnej prowadzonej m.in. w pratulińskim sanktuarium, a także gromadzeniu świadectw i pamiątek ukazujących historię unii na Podlasiu.

Mija pół roku od chwili, gdy na miesięczny pobyt w Rwandzie wyruszyła z Polski grupa wolontariuszy misyjnych. Emocje zdążyły ostygnąć, ale zapał do pracy na rzecz misji - pozostał, potwierdzając, że nie da się w tę formę posługi włączyć bez otwartego serca.

Do stolicy Rwandy - Kigali wyruszyło 20 lipca 2015 r. sześcioro wolontariuszy: Ewelina Napora, Agnieszka Ogorzałek, Aneta Binkowska, Agata Wojcieszak, Sylwia Golbiak i Wojciech Bieliński (warto zaznaczyć, że troje z nich pochodzi z naszego regionu, a w zbiórkę funduszy na pokrycie kosztów podróży dla Sylwii włączyli się czytelnicy „Echa Katolickiego”). Wraz z nimi do Rwandy wyjechał ks. Jerzy Limanówka SAC, prezes Salvatti.pl, oraz ks. Przemysław Krawiec SAC z parafii św. Wincentego Pallottiego w Warszawie, szef oazowej diakonii misyjnej w diecezji warszawsko-praskiej.

1050 lat temu książę Mieszko I wraz z drużyną przyjął chrzest. Wtedy zaczęła się Polska. Nie w 1989 r., gdy formalnie upadł miniony system polityczny, czy w momencie podpisania traktatu akcesyjnego do Unii Europejskiej, jak twierdzą eurokraci, nie po II wojnie światowej, jak chcieli to widzieć komuniści. Korzenie naszej tożsamości są zanurzone w znacznie głębszej warstwie dziejów.

Może dla niektórych jubileusz jest niedostatecznie „okrągły”. Pełne tysiąc lat zapewne lepiej się do tego nadawało - sęk w tym, że w 1966 r. w Polsce kwitł komunizm. Władze państwowe robiły wszystko, aby uroczystościom milenijnym przeszkodzić, sakralny wymiar jubileuszu pomniejszyć, wprowadzając konkurencyjne świeckie obchody. Reżim uniemożliwił przyjazd na świętowanie Millenium papieżowi Pawłowi VI i przedstawicielom episkopatów świata.

Jak człowiek nie może żyć bez powietrza, tak my, tu, w Pratulinie, bez orędownictwa męczenników. Nic byśmy bez nich nie zdziałali zarówno w sensie duchowym, jak i materialnym - mówi ks. Jacek Guz, kustosz sanktuarium, w którym czczeni są błogosławieni unici. 23 stycznia Kościół obchodzi ich liturgiczne wspomnienie.

Styczeń to w pratulińskim sanktuarium wyjątkowy czas. Od 14 do 22 stycznia odprawiana jest tam Nowenna do bł. Męczenników Podlaskich, która gromadzi wielu wiernych. Przyjeżdżają z najdalszych zakątków diecezji, by prosić unitów, którzy oddali swe życie za wiarę, o wstawiennictwo. Przybywają z różnymi intencjami. Proszą m.in. o zdrowie, życie, dar rodzicielstwa, uwolnienie z nałogów, pracę, miłość. Wszak nie od dziś wiadomo, że wiara i modlitwa są lekarstwem na wszelkie ludzkie bolączki. I błogosławieni unici pomagają.

30 grudnia Polska pożegnała o. Jana Górę, charyzmatycznego dominikanina, który zapoczątkował spotkania młodych na Polach Lednickich. W przypadku tego zakonnika w pełni potwierdziło się przekonanie: jakie życie, taka śmierć.

To nie był zwykły pogrzeb. Świadczyła o tym nawet sama liturgia. Wykorzystano tzw. czytania z dnia. Oprawę muzyczną zapewnili Siewcy Lednicy. W tej Mszy każde słowo miało swoją wagę i wartość. Nie było niczego przypadkowego. Lednickie pieśni nabrały zupełnie nowego znaczenia. Łzy i żal za o. Janem mieszały się też z innymi uczuciami. Liturgia, homilia, teksty pieśni i przemówienia dotykały serc uczestników uroczystości i na nowo kierowały ku Chrystusowi.