Z wykształcenia nauczyciel wychowania fizycznego, z zamiłowania poeta i muzyk. Piotr Struczyk z Komarówki Podlaskiej gra na skrzypcach, mandolinie oraz na… listku.

Talent muzyczny odziedziczył po rodzicach. To w domu rodzinnym w Bezwoli, skąd pochodzi, budziło się zamiłowanie do śpiewu i gry na instrumentach. - Ojciec, który ciężko pracował w polu, zawsze znalazł czas na lekturę książek i grę na ustnej harmonijce - opowiada pan Piotr. - Wraz z rodzeństwem siadaliśmy przy nim i słuchaliśmy różnych pieśni, np. patriotycznych - „Wojenko, wojenko” - i innych. Opowiadał nam o historii Polski, o bohaterach narodowych. Po wielu latach, pamiętając ojcowskie opowieści, pisałem wiersze m.in. o gen. Franciszku Kleebergu czy rtm. Witoldzie Pileckim. Powstał też rymowany utwór na temat „Mazurka Dąbrowskiego” zaczynający się słowami: „Dlaczego przy hymnie państwowym/ z mych oczu łzy płyniecie?/ Chyba dlatego, że powstał,/ gdy Polski nie było na świecie”.

Skrzypaczka Oliwia Spychel z Leśnej Podlaskiej i żeńska grupa śpiewacza Na swojską nutę z Zahorowa zaprezentowały podlaski folklor podczas 55 Sabałowych Bajań w Bukowinie Tatrzańskiej. I to z sukcesem!

Sabałowe Bajania to ogólnopolski festiwal polskiego folkloru, który od 1967 r. odbywa się w Bukowinie Tatrzańskiej. Impreza cieszy się wielkim zainteresowaniem. Zjeżdżają na nią artyści z różnych stron Polski i świata. Głównym punktem wydarzenia jest konkurs gawędziarzy, instrumentalistów, śpiewaków, drużbów i starostów weselnych. W tegorocznej edycji, która trwała się od 6 do 8 sierpnia, wzięło udział 33 gawędziarzy, 49 instrumentalistów, 45 śpiewaków, 34 grupy śpiewacze z 11 województw. Powiat bialski reprezentowały: O. Spychel z Leśnej Podlaskiej i zespół Na swojską nutę z Zahorowa (gmina Piszczac). Oliwia wykonała na skrzypcach dwa utwory: ,,Oberka Zdzisława Marczuka’’ i ,,Polkę trzęsionkę’’. Jury doceniło jej talent, przyznając drugą nagrodę w kategorii „instrumentalistka”. Z kolei panie z zespołu Na swojską nutę zajęły trzecie miejsce w kategorii „zespoły śpiewacze - dorośli”.

Trzydniowe spotkanie z kulturą za nami. Widzowie doceniali ciekawą formę, zaś sami artyści - dobrą organizację i gotową do wspólnej zabawy publiczność - podsumowuje Magdalena Rudnik, dyrektor Gminnego Ośrodka Kultury w Sarnakach.

Nadbużański Festiwal Teatrów dla Dzieci „Gaducha” odbywał się w trzech miejscowościach (Sarnaki - główne miejsce festiwalu, Mierzwice i Serpelice) i trwał od 6 do 8 sierpnia. I choć z powodu ulewnego deszczu niektóre z przedstawień musiały zmienić swoje pierwotnie założone lokalizacje, to i tak wszystko się udało. - Nastawialiśmy się na to, że odwiedzą nas tylko miejscowi oraz ci, którzy wypoczywają w nadbużańskich okolicach. Tymczasem mieliśmy widzów z Siedlec, Otwocka, a nawet Lublina, którzy specjalnie przyjechali na nasz festiwal - podkreśla M. Rudnik. - Widzowie doceniali ciekawą formę przedsięwzięcia, zaś sami artyści - dobrą organizację i oddaną publiczność. Widać było, że przyszły osoby realnie zainteresowane teatrem, chętne do współpracy i wspólnej zabawy z aktorami. Artyści czuli, że są oglądani, że publiczność przyszła do nich i dla nich - dopowiada.

16 sierpnia w Gminnym Ośrodku Kultury w Janowie Podlaskim odbędzie się wernisaż wystawy malarstwa Ryszarda Kowalewskiego pt. „Wybrałem góry”, który - jako taternik, himalaista, alpinista i grotołaz - góry zna jak nikt.

R. Kowalewski urodził się w 1943 r. w Lublinie. Do Liceum Sztuk Plastycznych uczęszczał w Zamościu. Stamtąd wyjechał na studia do Warszawy, gdzie w 1968 r. ukończył z wyróżnieniem Akademię Sztuk Pięknych. Następnie przeniósł się do Gdańska i w latach 1970-1974 pracował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych jako asystent. Pasją artysty obok malarstwa stała się wspinaczka wysokogórska. Wieloletnią przygodę z profesjonalnym alpinizmem rozpoczął w polskich Tatrach i, począwszy od 1965 r., dokonywał liczących się w alpinizmie wejść. Pasja górska ma dominujące odzwierciedlenie w jego twórczości - R. Kowalewski maluje bowiem góry i portrety ludzi gór. Od kwietnia 2010 r. pełni funkcję wiceprezesa Zarządu Głównego Związku Polskich Artystów Plastyków. Z okazji 40- lecia pracy twórczej otrzymał nagrodę prezydenta Gdańska, a za pracę społeczną Złotą Honorową Odznakę ZPAP.

Tęsknota za rodzinnym domem i chęć ocalenia go od zapomnienia zaowocowały wierszami zebranymi w tomiku „Bugiem do Kodnia”.

Jego autorka - Walentyna Pawelec - urodziła się w Zalewszu nad Bugiem (gm. Kodeń). By dotrzeć do Szkoły Podstawowej w Zabłociu, musiała pokonywać 4 km. - Potem uczyłam się dalej, bo w odległym o 50 km Liceum Ogólnokształcącym im. Emilii Plater w Białej Podlaskiej. A potem jeszcze dalej, bo w oddalonej o 250 km Warszawie, studiując na Politechnice Warszawskiej na wydziale inżynierii lądowej - zdradza szczegóły swego życia, które bardzo szybko rozłączyło ją z rodzinną miejscowością. Także po studiach nie wróciła do Zalewsza, bo po uzyskaniu tytułu magistra inżyniera budownictwa drogowego zamieszkała w Radomiu. Tam rozpoczęła pracę oraz założyła rodzinę. Jej kariera zawodowa daleka była od literackich uniesień, choć pełna trudnych wyzwań, których się nie bała. Przez 18 lat pracowała w przedsiębiorstwach i zarządach drogowych. Własnoręcznie położyła pierwszą kolorową kostkę w Radomiu, zaprojektowała i wdrożyła tam pierwszą akomodacyjną sygnalizację świetlną, nowinki z zakresu oznakowania poziomego dróg.

Uchodził za nauczyciela wyjątkowego. Dzięki niemu w mieście na rozpowszechniła się kultura ludowa. W wieku 76 lat zmarł pedagog, plastyk, społecznik i twórca zespołów folklorystycznych Jan Rogala.

Mówi się, że nie ma ludzi niezastąpionych. Jednak, zdaniem tych, którzy znali pana Jana, akurat w jego przypadku w słowach tych nie ma zbyt wiele prawdy. - Po niektórych zostaje duża wyrwa. I on do takich ludzi należał. Odszedł nasz wielki mistrz - mówi jedna z wychowanek cenionego nauczyciela. J. Rogala pozostawił po sobie szereg dzieł. Do dziś jego obraz z wizerunkiem marszałka Piłsudskiego zdobi wejście szkoły w Bobrownikach. Przygotował szkic polskiego godła i herbu Ryk, które później wyhaftowały panie z Uniwersytetu Trzeciego Wieku. Ale jego dzieckiem, któremu poświęcił całą swoją pasję i czas, były kapela i działający przy Szkole Podstawowej nr 1 Dziecięcy Zespół Tańca Ludowego „Ryki”, który powołał do życia w 1968 r. „Raduje się serce, raduje się dusza, gdy Dziecięcy Zespół Tańca Ludowego w Rykach do tańca wyrusza” - mawiał pan Jan.

Zespół Pohulanka z Kopytnika w gminie Łomazy świętuje pięciolecie istnienia. Na scenie wystąpił już 82 razy.

Ta liczba byłaby zdecydowanie większa, gdyby nie pandemia, która uniemożliwiła organizowanie festynów i koncertów. - Mimo wszystko chcemy śpiewać dalej, ponieważ to lubimy - podkreśla Antoni Powszuk, kierownik Pohulanki. Pytamy o początki zespołu opowiada, iż muzykująca grupa zawiązała się spontanicznie. - Tworzy ją dziesięć osób, w tym trzy małżeństwa. Znaliśmy się od lat, a skrzyknęliśmy się w lipcu 2016 r. Pierwszy występ mieliśmy już na przełomie sierpnia i września podczas gminnych dożynek. Osoby, które śpiewają w Pohulance, wcześniej próbowały swoich sił w innych zespołach. Zgłosiły się do mnie, bo wiedziały, że lubię przygrywać śpiewakom. I tak zaczęliśmy działać. W tamtym czasie powstało w naszym rejonie sporo takich grup - zauważa. Kierownik podkreśla, że zespół ma dość szeroki repertuar.

Moim marzeniem jest, aby nie krzywili się na Mozarta - mówi animator, menadżer kultury, tancerz i nauczyciel Renata Jakimiuk, która w Młodzieżowym Domu Kultury im. Oskara Kolberga prowadzi grupy baletowe.

Arabeska i Ecarte skupiają dzieci i młodzież, które poznają nie tylko techniki baletu klasycznego, tajniki tańca charakterystycznego i współczesnego, ale pracują też nad rozwojem kondycji fizycznej, swoją wytrwałością, koncentracją i precyzją. W Ecarte tańczą starsi i nieco już obyci ze sceną. Natomiast w Arabesce - dzieci w wieku od ośmiu do dziesięciu lat, które dopiero wkraczają w fascynujący świat baletu. Taniec klasyczny to wyjątkowy rodzaj aktywności fizycznej, kształtowania poprawnej sylwetki, pozytywnych cech charakteru oraz wrażliwości na sztukę. Od uczestników zajęć wymaga się zaangażowania całego ciała i precyzji wykonywania ruchów. Cały sekret delikatności baletnic tkwi w umiejętnym spięciu mięśni głębokich korpusu, precyzyjnych pas (franc. kroki) wykonywanych nogami i delikatnych ruchach rąk i głowy.

Festiwal Kuchni Regionalnej „Z wiśniowym smakiem” na stałe wpisał się w kalendarz wakacyjnych imprez. Także w tym roku nie zabrakło atrakcji, a goście i pogoda dopisali.

To już 13 edycja tej imprezy, która przyciąga nie tylko mieszkańców organizującej ją gminy Wiśniew, ale też całego regionu. Z myślą o gościach na skwerze 600-lecia rozstawiono namioty dające schronienie przed słońcem, z których chętnie korzystano. Oficjalne otwarcie rozpoczął występ Zespołu Ludowego Wiśniewiacy. - Witamy na naszej sztandarowej imprezie, którą reklamujemy Wiśniew - przywitał gości wójt gminy Krzysztof Kryszczuk, przypominając pochodzenie nazwy miejscowości. - Mamy dwie wersje: jedna od nazwy tego, który zasadził miejscowość, zaś druga od sadów wiśniowych starego Wiśniewa, dziś Wiśniewa Kolonii - tłumaczył, dodając, że przy nadawaniu gminie herbu decyzja o wyborze symbolu, jaki ma się w nim znaleźć, była oczywista. Włodarz życzył gościom udanej zabawy oraz by ta 13 edycja nie była pechową, bo w ubiegłych latach imprezę często przerywały burze. Jednak tym razem pogoda dopisała i mieszkańcy mogli bawić się do późnych godzin.

Domy kultury, gminy czy ośrodki sportowe w regionie przygotowały bogatą ofertę zajęć zarówno dla najmłodszych, jak i nastolatków, którzy spędzają wakacje w domu.

Gry, zabawy, różnego rodzaju warsztaty, koncerty i turnieje sportowe - to tylko niektóre propozycje, z jakich mogą skorzystać mieszkańcy. Wybór jest duży i z pewnością każdy znajdzie coś dla siebie. Wakacyjne zajęcia dla dzieci i młodzieży z gminy Zbuczyn organizuje tamtejszy Gminny Ośrodek Kultury. Pod hasłem „Kultura w drodze” instruktorzy ośrodka odwiedzają dzieci w świetlicach wiejskich i strażnicach Ochotniczych Straży Pożarnych. - Na najmłodszych czeka mnóstwo atrakcji, m.in. wielkoformatowe gry planszowe, dmuchany zamek do skakania, konkurencje sportowe i wiele gier i zabaw ruchowych - mówi instruktor GOK Emilia Biarda, dodając, że zajęcia cieszą się bardzo dużą popularnością. Wakacyjna trasa, która rozpoczęła się 6 lipca, potrwa do 19 sierpnia. „Kultura w drodze” zawita aż do 21 miejscowości gminy Zbuczyn. 8 sierpnia na skwerze 600-lecia w Zbuczynie, o 17.00, odbędzie się koncert „Letnie granie” z gwiazdą wieczoru Moniką Urlik - piosenkarką wykonującą muzykę z pogranicza popu, soulu, R&B, półfinalistką programu rozrywkowego The Voice of Poland. Na scenie wystąpią również rodzime zespoły: Kapela Zbucka i UliBabki.